كارآفرینی كه می گویند یعنی چه؟

نخستین دانشكده كارآفرینی كشور افتتاح شد. این خبر بهانه ای است برای این نوشته...

اگر كلمه كارآفرینی آنقدر برایتان نامفهوم و كسالت آور است كه حتی حاضر نیستید این یادداشت را تا انتها بخوانید به شما یادآوری می كنم كه هر مطلبی ارزش یكبار خواندن را دارد.خصوصا اگر جویای كار هستید.

نیاز به آموزش كارآفرینی خیلی وقت است كه احساس می شود. بر اساس همین احساس نیاز بود كه در برخی از رشته های دانشگاهی گذراندن واحد كارآفرینی اجباری شد. اما در جایی كه هنوز آمادگی ذهنی كافی برای پذیرش این مسئله كه كارآفرینی برای داشتن شغل با اوضاع و احوال كنونی، یكی از ملزومات بوده و ما نباید تصور كنیم كه دولت یك بابابزرگ پولدار است كه باید برای همه ما كار و پول فراهم كند. این دانشكده چقدر می تواند مفید واقع شود. این تفكر باید رواج پیدا كند نه اینكه محدود به رشته دانشگاهی و گذراندن واحد كارآفرینی شود. در ضمن كارآفرینی شغل نیست، كارآفرینی یك نوع فعالیت و نگاه كسب و كارانه است. هدف دانشكده كارآفرینی این است كه فارغ التحصیل آن بتواند در شرایط موجود در كشور فعالیت كند و با مهارتهای ایجاد و اداره كسب و كار در حوزه هایی نظیر كسب و كار روستایی، كسب و كار خانگی و كسب و كار مبتنی بر فناوری اطلاعات آشنا شود. این كار با پرورش خلاقیت، نوآوری، قابلیت پروری، آینده پژوهشی، بازار آفرینی و تجاری سازی دانش امكان پذیر خواهد شد.

كارآفرینی یعنی اینكه برای خودت شغل درست كنی. این تعریفی است كه خیلی ها با آن بیگانه و از اهمیتش بی اطلاع هستند. خصوصا برای دانشجویانی كه با فراغ بال و به امید اینكه بعد از اتمام تحصیلات شغلی مناسب مدرك خود خواهند یافت و فارغ التحصیلانی كه همچنان به امید شغل دولتی در بیكاری مطلق به سر می برند.

امروزه در عرصه جهانی افراد خلاق، نوآور و مبتكر، به عنوان كارآفرینان منشاء تحولات بزرگی در زمینه صنعت، تولید و خدمات هستند. پس می توانیم از آنان به عنوان قهرمان ملی یاد كنیم. كسانی كه در راه پر پیچ و خم و صعب یافتن شغل و رهایی از سرنوشت منحوط بی شغلی(شغل داشتن یا نداشتن، مسئله این است) توانسته اند گلیم نداشته اشان را ببافند و سپس آبی بیایند تا گلیم را از آن بیرون بكشند. باید همه به این نتیجه برسند كه جامعه ای موفق است كه متكی بر اندیشه استنه منابع زیرزمینی و مثلا نفتش. خُب نفت ماده ای آتش زاست و هر كشوری كه مبنای اقتصادش نفتی تر، بی شك اوضاعش جهنمی تر است. باید قبول كنیم كه این منابع سرشار جدای مزیت های فراوانی كه دارند باعث اتكای مردم ان كشور ها برای گذران عمرو در نتیجه عقب افتادگی آنان می شود. در صورتی كه در بعضی از كشور ها موجب شده تا آنها با استفاده از فكر، خلاقیت و ابتكار و در یك كلمه كارآفرینی، از جمله كشورهای پیشرو در جهان باشند. از طرف دیگر نظام آموزشی ما بر اساس تربیت دانشجو یا دانش آموز برای تامین نیروی انسانی سازمان های دولتی پایه گذاری شده است. این در حالی است كه دوره شیرین استخدام كارمند حقوق بگیر نه تنها در كشور ما بلكه در عمده كشورها به پایان رسیده است.

شما فكر نمی كنید كه در با این اوضاع و احوال و در شرایطی كه تغییرات جمعیتی در كشور ایجاد شده، لزوم توجه جدی به آموزش و توسعه فرهنگ كارآفرینی از اهمیت اورژانسی برخوردار می شود.. متولدان سال های 59 تا 65(دوره 7 ساله) كه در سال های اولیه مشكل تامین شیر خشك داشتند، بعد از 6 سال مشكل مدرسه و حالا هم مشكل تحصیلات عالی و اشتغال شرایط نه چندان مطلوبی را پیش آورده كه به تبع آن مشكل مسكن را هم تشدید می كند. كشور جوانی كه می گویند یعنی همین. آن هم وقتی كه بیش از 50 درصد جمعیت ایران را جوانان تشكیل می دهند. لزوم كارآفرینانه اندیشیدن زمانی بیشتر احساس می شود كه بدانیم دلایل عمده افزایش بیكاری یكباره متولدین 65-59 به دانشگاه ها و بعد از آن توقع یافتن شغل مناسب، افزایش چشمگیر ظرفیت مراكز آموزش عالی بعد از انقلاب، رواج آموزش های تئوریك غیر كاربردی و غیر كارآفرین و در نتیجه كم توانی دانش آموختگان در مقابل توقعات زیادی كه دارند در نهایت عدم تناسب و توازن بین رشته های تحصیلی موجود و رشته های مورد نیاز در جامعه است. این مشكلات تا حدودی حل خواهد شد اگر در عصر حاضر مه عصر دانایی، خلاقیت و تلفیق اندیشه ها و ابتكارات است، به كارآفرینی جهت توسعه و پیشرفت كشور اهمیت دهیم.

یكی از دلایل بیكاری دانش آموختگان كه معمولا مورد توجه قرار نگرفته، نا آشنایی آنان به فنون راه اندازی كسب و كار است. یك كارآفرین فرصت ها را شناسایی و بر اساس آن خلق مزیت می كند. در حقیقت كارآفرینی ایجاد یك چیز ارزشمند، از هیچ است...