طبیعت بورالان

اين منطقه در دامنه كوههاي آرارات قرار دارد كه وجود اين رشته كوهها باعث گرديده چشمه اي زلال كه نشات گرفته از دامنه اين كوهها ميباشد پديدار گردد كه معروف به چشم ثريا است.

بورالان ماکو به علت موقعیت اقلیمی و توپوگرافی خاص به عنوان تنها منطقه بیابانی آذربایجان غربی شناسایی و در حال حاضر با معضل فرسایش بادی و حرکت شن های روان مواجه شده و این مسئله مشکلات عدیده ای را برای روستائیان و راههای مواصلاتی منطقه ایجاد نموده است. اما در پس همه اين زيبايي ها چهره زشت و خشن دشت هاي لخت وعاري از پوشش گياهي هم هويدا است.

این دشت مي توانست به واسطه چشمه پرآب (چشمه ثريا)كه سرشاخه رودخانه ارس است و تالاب هاي متعددي كه در فصول مختلف سال پذيراي پرندگان است و مجاورت با كوه هاي پوشيده از برف آرارات در خاك تركيه و حضور عشاير و روستاهاي متعدد با فرهنگ ها و آداب و رسوم هاي مختلف و بالاخره همسايگي با سه كشور بيگانه ، يكي از قطب هاي گردشگري ايران بويژه توريسم طبيعت باشد. اما افسوس كه اين همه زيبايي كه آن روز ما ديديم تنها يكي دو ماه از سال است و بيشتر روزهاي سال بورالان و بيش از 1400 خانوار روستايي و عشاير با مشكلاتي از قبيل هجوم شن هاي روان مواجه هستند.

بورالان، دشت پهناوري است كه 32 روستا و 1410 خانوار روستايي و عشايري را با نزديك به يكصد هزار واحد دامي كه تقريبا بيش از 3 برابر توان اكولوژيك مراتع است ، در خود جاي داده است

بورالان نزديک به 160 هزار هکتار وسعت دارد که تنها 68 هزار هکتار آن در خاک ايران است که در حال حاضر اين وسعت از عرصه‌هاي منطقه بورالان ماکو در معرض تهديد شن‌هاي روان قرار دارد که بايد چاره‌اي اساسي براي اين امر انديشيده شود.متاسفانه پديده شن‌هاي روان از سال‌هاي دهه 70 به دليل عوامل انساني، چراي بي رويه دام و شرايط خاص جغرافيايي منطقه در اثر وجود سنگ‌هاي بازالتي و وجود تندبادهاي شديد به همراه بارش باران‌هاي فصلي در منطقه اتفاق افتاده و اثرات اين پديده هنوز هم در منطقه قابل مشاهده است.حدود سه هزار سال پيش گدازه‌هاي آتشفشاني ناشي از فوران رشته کوه هاي آرارات تاثيرات نامطلوبي بر اين منطقه به جا گذاشت و به دنبال آن هوازدگي و فرسايش خاکي و بادي و چراي بي‌رويه دام، امروز پديده شن‌هاي روان را در منطقه ايجاد کرده‌است.

کشور ايران هم‌اکنون در زمره يکي از 10 کشور بيابان‌زاي جهان است که به واسطه شرايط اقليمي، خشکسالي و از همه مهمتر سوءمديريت در منابع آب و خاک، بيش از پيش در مواجهه با اين بحران بزرگ قرار گرفته‌است. امروز 30 درصد خاک ايران را بيابان فراگرفته و تقريبا 80 درصد خاک کشور را مناطق خشک با اکوسيستم‌هاي حساس و شکننده تشکيل مي‌دهد به نحوي که خطر بياباني شدن برخلاف تصور عامه تنها مختص استان‌هاي مرکزي کشور نيست.

---

منبع: سیری در ایران