آسیب های تلفن همراه بر روی مغز

اکثر قریب به اتفاق دانشمندان معتقدند که تکنولوژی و تلفن همراه در حال نابودی معز ما هستند. ساده ترین مسئله، اعتیاد به آن و افسردگی شایعی است که شاید تا به حال به آن توجهی نداشته ایم. همینطور استفاده مداوم از تلفن همراه موجب کند شدن سرعت پردازش ذهن خواهد شد. در این نوشته قصد داریم تا علاوه بر آسیب های تلفن همراه برای افراد، برنامه های اعتیاد آوری که روز و شب را از ما گرفته اند بررسی نماییم.

بسیاری از ما صبح که از خواب برمیخیزیم اولین کاری که انجام می‌دهیم چک کردن موبایل است. ببینیم آیا در تلگرام پیامی آمده؟ مسیج جدید یا تماس داشته ایم؟ این تازه در حالیست که تماس ها و پیامک های هنگام خواب را فاکتور بگیریم!

البته این دیدگاه که ما از تکنولوژی استفاده می‌کنیم تا در زندگی شلوغ کاری به ما کمک کند و هیچ اتفاق یا قرار مهم کاری از قلم نیافتد، بسیار پسندیده است. اما مشکل اینجاست که آناتومی بدن اینگونه فکر نمی کند! هنگامی که یک تماس (مخصوصا در حین خواب) داشته باشیم، هورمون استرس در خون بالا رفته، تنفس سریع تر می‌شود، قلب تند‌تر زده و ماهیچه ها منقبض می‌شوند. در بعضی مواقع تعریق در کف دست ها و پیشانی نیز وجود دارد. بنابراین مغز به آن به دید یک خطر بسیار بزرگ نگاه می‌کند. نه فقط یک تماس دوستانه از همکار‌تان! باز هم از بی اثر بودن آسیب های تلفن همراه اطمینان دارید؟

حقیقت امر اینجاست که همان طور که ما قرار نبود گوشت‌خوار شویم، بدن ما هم هیچ سنخیتی با این ساز و کار ندارد. آن اوایل که گوشی های نسل اول با آن ویبره های توفانی ارائه شدند، قشنگ به خاطرم هست که بسیاری از آشنایان و دوستان گه‌گداری دستشان را بر روی جیب هایشان می‌گذاشتند. وقتی از آن ها علت را جویا می‌شدم، می‌گفتند فکر کرده‌اند تلفن همراه شان زنگ‌ خورده‌ است.

البته این موضوع منحصر به آن دوران یا ایران نیست. در یک تحقیق که اخیرا انجام شده است، 89% از دانشجویان آمریکایی اعلام کرده‌اند که گاهی احساس توهم ویبره رفتن را حتی هنگامی که تلفن همراه در جیب‌شان نیست دارند.

ذهن ما در هر‌ لحظه تنها می‌تواند بر روی یک موضوع تمرکز کند

بسیاری از جامعه جهانی از جمله خود ما ایرانی‌ها، این را قبول ندارند. حالا خانم ها که به کنار! به قول فامیل دور: «من دیگه حرفی ندارم!». اما غالب 97.5% از افراد تنها می‌توانند بر روی یک موضوع تمرکز کنند. اما آن 2.5% می‌توانند کار‌های شگفت آوری انجام دهند. مثلا در حالی که دارند برنامه‌ ریزی فردای خود را انجام می‌دهند، رانندگی نیز انجام داده و با تلفن همراه نیز صحبت می‌کنند! و البته احتمالا تصادفی نیز روی‌ نخواهد داد.

هر زمان که می‌خواهیم چنین کار‌هایی را انجام دهیم، میزان زیادی هورمون استرس در بدن ترشح، قشر جلویی مغز ما خاموش و دوپامین در بدن پخش می‌شود. مغز ما یک دستگاه شیمیایی است. البته شاید کل این اتفاق در یک دهم ثانیه روی دهد و گاهی متوجه آن نیز نشویم. به طور کلی یک بار انجام چنین مسئله ای مشکلی ایجاد نمی‌کند. اما بار‌ها و بار‌ها اتفاق در روز می‌تواند ما را دچار مشکلات ذهنی نماید.

چرا لذت های اعتیاد آور مانند شادی حقیقی نیستند؟

ابتدا مهم ترین تفاوت آن ها، اینست که لذت احساس شادی حقیقی در گردن و لذت‌های اعتیادآور در بدن احساس خواهد‌شد. شادی حقیقی اکثرا در داوطلب شدن یا انجام کاری برای بهره مندی جمعی و معمولا همراه با دوستان و خانواده احساس می‌شود. اما لذت اعتیادآور مانند غذا‌خوردن، خرید‌‌کردن، سیگار‌‌کشیدن، تائید شدن (مخصوصا در شبکه‌های اجتماعی) و … به صورت کاملا فردی روی می‌دهد.

تاثیر شادی حقیقی بسیار بلند‌مدت و لذت‌های اعتیاد آور بسیار آنی و لحظه‌ای است. شادی کردن میزان بسیار کمی گرایش به افسردگی دارد اما لذت‌ها، گرایش بسیار زیادی به اعتیاد خواهد‌ داشت. در حالی که هر لحظه از لذت آن کاسته شده و شما را به نوعی به انجام آن مجبور می‌کند. و مهم ترین اصل؛ شادی حقیقی از سروتونین سرچشمه می گیرد و لذت اعتیاد آور از دوپامین.

هر که استفاده از موبایلش بیش، آسیب های تلفن همراه اش هم بیشتر!

شاید بدانید که قدرت پردازش ذهن ما، 60 بیت/ثانیه است. اگر به هش یا بیت بیشتری نیاز باشد، باید قدرت ذهن‌مان را افزایش داده و سپس از آن استفاده کنیم. اما استفاده از چرتکه گرفته تا کامیپوتر هم ایده بدی به نظر نمی رسد.

برنامه ها و بازی های اعتیادآور به گونه ای طراحی شده‌اند تا پس از انجام هر ماموریت یا مرحله به شما یک جایزه دهند. مثلا در شبکه های اجتماعی لایک و کامنت دوستان شما را به وجد می‌آورد. بزرگترین علت اعتیاد به دنیای مجازی اینست که مثلا مانند بازی کلش آو کلنز، همه چیز ثابت نیست و پس از 2 ساعت مانای شما پر نمی‌شود. و البته! اینجا شما با افراد نزدیک خودتان در ارتباط هستید.

نتیجه گیری
چگونه می‌شود از چک کردن تلفن های همراه و دیدن پیام های تلگرام جلوگیری کرد؟ پاسخ اینجاست که اگر به کمتر از یک دهه قبل در کشور خودمان بازگردیم، تنها پیامک و تماس جزء راه های ارتباطی بود. فکر کنید که در استفاده از تلفن همراه و رایانه محدودیت 2 ساعته در هر روز وجود دارد درست مانند کوپن!

---

منبع: گجت نیوز