شهید حجةالاسلام والمسلمين بهاء‌الدين عراقى

پدر ايشان آيةاللّه حاج‌آقا‌بزرگ عراقى، امام‌جمعه شهر و از علماى برجسته غرب كشور بود. شيخ بهاء‌الدين پس از طى مقدمات تحصيلى نزد پدر و شيخ مجتبى عراقى، براى تكميل تحصيلات خود راهى شهر مقدس قم شد و از سال 1321 به مدت 25 سال در اين شهر به تحصيل علم پرداخت و به درجه اجتهاد رسيد.

از اساتيد برجسته ايشان در قم آيات عظام: بروجردى، محقق داماد، اراكى و امام خمينى قدس‌سرهم بودند. هم‌چنين از دوستان و هم‌مباحثه‌اى‌هاى ايشان در قم مى‌توان مقام معظم رهبرى و حضرات آيات سيد حسن طاهرى خرم‌آبادى، مؤمن قمى و شيخ حسن تهرانى را نام برد.

شهيد عراقى كه در بين اساتيدش بسيار شيفته امام راحل بود، حسب‌الامر ايشان و تقاضاى مردم كرمانشاه در سال 1346 به كرمانشاه بازگشت و مشغول انجام فعاليت‌هاى دينى، اعم از تدريس در حوزه‌ها، وعظ و ارشاد مردم و فعاليت‌هاى سياسى عليه نظام طاغوت شد. ‌او كه در زمان قيام سال 1342 امام خمينى، جنايات رژيم پهلوى را ديده بود، در كرمانشاه نيز - مانند ساير علماى مجاهد از جمله شهيد ‌اشرفى اصفهانى و شيخ عبدالجليل جليلى - به فعاليت‌هاى خود عليه رژيم پهلوى ادامه داد و در اين راه بازداشت شده و شكنجه را به جان خريد.

پس از پيروزى انقلاب اسلامى نيز به امر امام راحل به عنوان قاضى در دادگاه انقلاب مشغول شد، و عاقبت در حالى كه از سوى مردم كرمانشاه براى نمايندگى مجلس به دور دوم راه يافته بود، در بيستم تير 1360 و پس از نماز مغرب و عشا، در حالى‌كه عازم منزل بود، توسط منافقين كوردل هدف بيش از 18 گلوله قرار گرفت و به درجه رفيع شهادت رسيد. پيكر ايشان روز بعد، پس از تشييع كم‌نظير در كرمانشاه و كنگاور، در مقبره جدشان مرحوم حاج‌آقا محمد به خاك سپرده شد.

تداوم به ذكر الهى و تعبد بسيار، خوش‌اخلاقى و ساده‌زيستى، تقيد به تدريس و تحقيق و منبر‌رفتن مدام، خضوع و فروتنى بسيار نسبت به مردم و اهل علم، از صفات بارز ايشان بود.

تقريرات درس اصول امام راحل و نوشته‌هايى در زمينه تفسير، از تأليفات اين عالم شهيد است.



منبع: وبسایت افق حوزه