سنگ نگاره اشکفت سلمان در ایذه، شگفتی ساز تاریخ معاصر

 
این آثار باز مانده از دوره ایلامیان است و ساختمانی که به اتابکان تعلق داشته است در این منطقه هنوز بقایایش باقی مانده است. در ایذه می توان بزرگترین خط نوشته میخی را که از دوران ایلام نو باقی مانده است مشاهده نمود.

منطقه دیدنی
منطقه ایذه و دیدنی های ایذه کنونی در دوران ساسانی با نام ایذه خوانده می شده است اما وقتی که مسلمانان اینجا را فتح کردند آن را به نام ایذج نامیدند. همچنین در دوران ایلخانی – تیموری اینجا را مالمیر می خواندند. همچنان از زبان مردم محلی می توان این نام را شنید اما از دهه 1330 دوباره اینجا را ایذه خواندند. از دیگر زیبایی های این منطقه این است که در مواقعی که باران می بارد از بالای این صخره تاریخی آبشار زیبایی جاری می شود که زیبایی های این منطقه را دو چندان می کند. آیا پیریا آیاتم شاهک ایلامی و شاه بومی این منطقه در زمان ایلامی ها بود و از زمان او سنگ نوشته بزرگی که به خط میخی می باشد به یادگار مانده است. در نقش برجسته های این غار می توان برای نخستین بار تصویر زن را در کنار مرد مشاهده نمود. کلا در مجموع تعداد نقش برجسته های این غار به 4 عدد می رسد که دو عدد از این نقش برجسته ها در خارج غار و دو عدد از آن ها در داخل غار وجود دارد. ما در قسمت بعد سنگ نگاره اشکفت سلمان در ایذه را شرح خواهید داد که از دیدنی های ایذه است.

سنگ نگاره به وسعت تاریخ
اگر بخواهیم سنگ نگاره های این غار را برای شما به تصویر بکشیم به این صورت می باشد که اولین سنگ نگاره سه شخص را که در یک ردیف پشت سر هم هستند و در جلویشان آتشدانی که از زمین تا اندازه ی زانوی آن ها است وجود دارد که شعله های آتش از آن زبانه می کشد. و در دومین لوحه می توان تصویری از زن و مرد را در کنار یکدیگر مشاهده نمود و در فاصله چند متری از سنگ نگاره اول قرار گرفته است. یک کتیبه مستطیل شکل را می توان در شرق این دو سنگ نوشته دید که در زیر سایبان خمیده کوه در یک نقطه ای مرتفع یا به عبارتی دیگر اشکفت بزرگ قرار گرفته است. این کتیبه به خط میخی می باشد و می توان بر روی آن چندین نقش حجاری شده را مشاهده کرد.و زیر این کتیبه نیز احتمالا تختگاه یا محل جلوس بوده است و یا محلی برای اجرای مراسم آئینی به شمار می آمده را می توان مشاهده نمود. وقتی که در نزدیکی این بنای تاریخی و با ارزش که در بالای دره مشرف به شهر است قرار می گیری می توانی کل شهر را در زیر پای خود ببینی. روزگاری اینجا در آخرین روز های هخامنشی، الیمایی ها که بازماندگان ایلامیان بودند زندگی می کردند و قلمرو خود را هم زمان با سلوکی – پارت با توجه به شرایط حاکم افزایش می دادند. در داخل این غار می توان به یک چشمه آب شیرین دسترسی داشت و آبشار خروشانی که با بارش باران از بالای این غار سرازیر می شود یکی دیگر از جاذبه های گردشگری این مکان تاریخی خصوصا در فصل های بارانی سال است که بر ارزش و زیبایی این منطقه می افزاید. بنابر این شواهدی که در این جا وجود دارد همه اثبات می کنند که روزگاری اینجا نیایشگاه تاریشا به شمار می آمده و ساخت و سازهای مذهبی زیادی در دوره ایلخانی روبروی این اشکفت سلمان صورت گرفته است.

---

منبع: سایت همگردی