یوگا انرژی مثبت می‌دهد اما نماز حال می گیرد!!

خاستگاه اصلی یوگا هند است که قدمت آن به سال های بسیار دور (شاید نزدیک به سه هزار سال) می رسد، اما  این عرفان بعدها با عنوان یک نوع ورزش به کشورهای آسیایی، آمریکایی و اروپایی صادر شد.

در ایران شخصی به نام سید جلال الدین موسوی نسب پدر یوگا خوانده می شود؛ او کتابی دارد به نام "گنجینه اسرار یوگا" که در آن توضیحات وافری در خصوص این عرفان کاذب ذکر کرده و آن را با اسلام مقایسه می کند و می گوید عرفان اسلامی همان گونه خداجویی دارد؛ وی در کتاب های خود مصر است یوگا حتما باید به عنوان عرفان آموزش داده شود و معتقد است آنهایی که یوگا را با عنوان ورزش خطاب می کنند، به فرهنگ خیانت کرده و تمامی ادیان از جمله اسلام و مسیحیت، متناسب با زمان و شعور انسان هر یک درک خاصی از عملکرد ذهن داشته اند که اغلب نارسا بوده و موجب اختلاف شده است.

موسوی نسب در واقع اسلام را در رسیدن به عرفان نارسا می داند و در مقابل آن آیین هندها را ترویج می کند و می گوید من در برابر شیوا (خدای هندوها) سر تعظیم فرو می آورم.

البته در پیروان یوگا دو خدا به نام شیوا و شاکتی(کالی) وجود دارد که این افراد معتقدند از آنها کسب انرژی می کنند.

یوگا و سبک زندگی ما

سبک زندگی کشور ما برگرفته از آیین و دین ماست و جدا از آن نیست. به طور مثال احترام به میهمان، پدر و مادر و بزرگان از دین ما برآمده یا برگزاری مراسم جشن ازدواج در سالروز ولادت ائمه معصومین (علیهم السلام) و ... نشان می دهد که سبک زندگی ما با دین گره خورده است و اگر تغییر یابد، معنویتی دیگر جایگزین آن خواهد شد که مخالف با آیین ما است. 

تغییر وتحول لازمه زندگی

انجام تمارین یوگا به گونه ای است که با سبک زندگی ما همخوانی ندارد. اینکه فردی به گوشه ای برود و همه افراد خانه را مجبور به سکوت کند تا بتواند تمرکز داشته باشد و تمرینات خود را انجام دهد، همین مساله موجبات ایجاد تشتت در میان خانواده می شود. فرض کنید شوهر به گوشه ای خلوت گزیند و مشغول انجام این تمارین شود یا زن از فرزند و همسر خود فاصله گرفته و مشغول انجام مدیتیشن های خود شود، این مساله چه آسیبی را برای خانواده به دنبال دارد؟ آیا موجب سردی و ناراحتی نمی شود و تبعات دیگر؟

از سوی دیگر با انجام مدیتیشن های یوگا فرد دیگر از اعمال عبادی به خصوص نماز، باز می ماند و دیگر نیازی به عبادت در خود نمی بیند چرا که معتقد است از یوگا حس و انرژی خوبی را دریافت می کند. در صورتی که نماز معراج مومن است. فرض کنید کسی بخواهد این تغییر را در زندگی خود حاکم کند، باید دید آیا این تغییر سیر نزولی برای او دارد یا صعودی؟ به سمت خدای بی نیاز و قادر رفتن درست است یا شیوا خدای ساختگی هندوها؟ آیا این همان روندی نیست که 1400 سال پیش پیامبر (صلی الله علیه و آله) در میان اعراب جاهلی از میان برداشت؟

دلیل اقبال به یوگا 

بعضی افراد که طرفدار پر و پا قرص یوگا هستند اذعان دارند که یوگا انرژی عجیبی به ما می دهد اما نماز خواندن حس و حال ما را می گیرد !! باید به اینها گفت که آیا هر چیزی که به انسان حس خوب بدهد، دلیل بر مناسب بودن و خوب بودن آن نیست؛ قرص های روان گردان و مواد مخدر نیز به انسان حس خوب می دهند اما آیا دلیل بر خوب بودن آنها است؟

 یوگا 26 شرط برای تاثیر گذاشتن مدیتیشن های خود دارد و فرد برای رسیدن به نتیجه تمرینات، تلاش می کند تمامی این شرایط را فراهم کند و در فضایی خلوت و همراه با سکوت، به انجام آنها بپردازد. اما آیا ما می دانیم که نماز خواندن هم 16 شرط دارد که برای دریافت تاثیر روحانی آن باید این شرایط رو رعایت کنیم؟ آیا نماز خواندن ما غالبا از روی رفع تکلیف نیست؟ به طور مثال شرط حضور قلب در نماز، گرفتن وضویی با رعایت شرایط و توجه است، آیا ما این مساله را در نظر می گیریم؟ بنابراین وقتی مقدمات نمازی با حضور قلب و تاثیرگذار را فراهم نمی کنیم، چطور توقع دریافت نتیجه از آن را داریم؟

از سوی دیگر وقتی انسان تن به عملی می خواهد دهد، باید ببیند این عمل از سوی چه کسی توصیه شده است. آیا یوگا توصیه شده از مرتاض های هندی نیست که هویت آنها مشخص نبوده و معلوم نیست این عرفان را چطور به دست آوردند؟ آیا واگذاشتن سخن 124 هزار فردی که به صداقت و راستگویی شهرت داشته و چسبیدن به سخن های افرادی که هویت آن ها بر ما معلوم نیست، کاری عقلانی است؟

بنابراین پرداختن به یوگا جا ماندن از کارهای اصلی است؛ که آسیب های فراوانی برای سبک زندگی و معنویت افراد دارد.

مطالب مرتبط:

 آیا یوگا به خداشناسی می انجامد؟

چرا از نماز و عبادت لذت نمی برم؟

نظر اسلام در مورد یوگا