اسباب بازی‌های مریم کوچولو

مریم کوچولو یک اتاق پر از اسباب بازی داشت. اما چه اسباب بازی هایی.

یک عروسکش کله نداشت یکی دست نداشت یکی هم پایش کنده شده بود. این از عروسک هایش.

وسایل بازی دیگرش هم یا شکسته بودند یا از کار افتاده بودند.

تازه مریم کوچولو با مداد رنگی و شمعی تمام دیوارهای اتاقش رو خط خطی کرده بود.

مامان مریم همیشه بهش می گفت: عزیزم از وسایلت خوب مواظبت کن تا بتونی بیشتر باهاشون بازی کنی. ولی مریم تا یک عروسک جدید هدیه می گرفت، از عروسک های قبلی بدش می اومد و اون ها رو خراب می کرد.

یک روز دوست مامانش به خونشون اومد و دختر کوچولویش را هم با خودش آورد. اسم دختر کوچولو میترا بود. مامان مریم به میترا گفت: عزیزم برین تو اتاق مریم با اسباب بازی هاش بازی کنین.

میترا و مریم به اتاق رفتن تا با هم بازی کنن. میترا وقتی اتاق مریم رو دید گفت: تو چرا رو دیوارا نقاشی می کنی مگه دفتر نقاشی نداری؟

مریم گفت: چرا، ولی این طوری بیشتر دوست دارم. میترا گفت: ولی اتاقت خیلی زشت شده.

مریم یک عروسک به میترا داد و یک عروسک هم خودش گرفت. عروسک میترا دست نداشت: میترا گفت: چرا دست عروسکت کنده شده. مگه تو مامانش نیستی. باید ازش خوب مواظبت کنی.

من از همه ی عروسکام خوب نگهداری می کنم و هیچ کدومشون رو خراب نمی کنم. چون می خوام وقتی دوستام به خونمون میان بهشون عروسک هایی بدم که خراب نباشن و دست و کله و پاشون هم سالم باشه.

مریم دید که میترا راست می گه و بیش تر عروسکاش یا کورن یا دست و پا و کله ندارن و به خاطر همین به میترا قول داد که از این به بعد از وسایلش خوب مراقبت کنه.

نعیمه درویشی

بخش کودک و نوجوان تبیان