وقتي ماهواره به خانه بيايد!

اگر نگوييم همه؛ اما به جرأت مي توان گفت که بيشتر مشکلات فردي و اجتماعي، روحي و رواني ما از آنجا آغاز مي شود که ما چراغهاي قرمز دين را نديد مي گيرم و بي توجه به تابلوهاي هشدار دهنده و خط کشي هاي کمک کننده سعي مي کنيم تا به حساب خودمان با يک زرنگي خاصي همه اينها را زير سبيلي رد کرده و به قول معروف حالش را ببريم.

اما وقتي مي فهميم که اين کار اسمش زرنگي نبوده که يا در مقابل پليس در حال التماس کردنيم و يا با حادثه اي ناخوشايند متوقف شده ايم و به هر حال کار از کار گذشته و پيشماني هم هيچ سودي ندارد.

خود کرده را تدبير نيست مگر ...

خداوند متعال محدوده امنيت و خطر را با بيان بايدها و نبايدها مثل روز براي ما روشن کرد (256/بقره) و بعد فرمود «تِلْكَ حُدُودُ اللهِ فَلا تَعْتَدُوها وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ» اينها حدود خداست پس از آنها تجاوز نكنيد و كسانى كه از حدود خدا تجاوز كنند، بى‏ترديد نسبت به خود و ديگران ستمكارند.(229/بقره) هشدار هم داد که اگر قُرُق شکستيد و از مرزهاي خطر گذشتيد و به دام خطر و مصيبت گرفتار آمديد بدانيد که خود کرديد «ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذيقَهُمْ بَعْضَ الَّذي عَمِلُوا»؛ در خشكى و دريا به سبب اعمال زشتى كه مردم به دست خود مرتكب شدند، فساد و تباهى نمودار شد تا [خدا كيفر] برخى از آنچه را انجام داده‏اند به آنان بچشاند و خود کرده را تدبير نيست؛ مگر به توبه و جبران.(39/مائده)

سري به گذشته و نگاهي به امروز

سالهايي نه چندان دور که با نفير ترسناک آژير خطر تن زنان و کودکان ما به لرزه در مي آمد و از ترس اصابت آنچه در آسمان بود به گوشه اي خزيده و پناه مي بردند تا بلکه جان سالمي به در برند کسي گمان نمي کرد که چند سال بعد، از همان مردان و زنان ديروز و بچه هاي آن روز، عده اي نه چندان کم با دستي باز و دلي پر هوس، آغوش مهر بگشايند و بر آن پرنده در آسمانِ دشمن اينگونه روي خوش نشان دهند و بر اصابتش اين چنين شادان و خرسند باشند.

دشمني که ديروز با پرتاب موشکهاي چند متري خود ما را هدف قرار مي داد تا تن ما را پاره پاره کند امروز با پرتاب ماهواره و ماه پاره هايش قصد ما را کرده است. اما اين بار هدف تن ما نيست؛ اين بار هدف او فکر و انديشه ماست. از دشمن، جز دشمني انتظار نيست که او شبانه روز به فکر نابودي فکر و انديشه ماست «لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دينِكُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا»؛ دشمنان دين خدا همواره با شما مى‏جنگند تا شما را اگر بتوانند از دينتان برگردانند.(217/بقره) خرده بر دشمن نيست تعجب از دوستان و رزمندگان و اهل مقاومت ديروز است که چطور بوي باروت و گاز اعصاب را از اين سلاح کشنده امروز، استشمام نمي کنند؟!

ديروز در جبهه و پشت جبهه، سنگرها و پناهگاه هاي بتني ميآ­ساختيم تا بتوانيم از موج و ترکش و شعله هاي انفجار در امان بمانيم؛ اما امروز موج و ترکش و شعله هاي ماهواره را بي مهابا به خانه هايمان هدايت کرده و مهمانش مي کنيم و اين ميهمانِ تشنه به خون روزانه و لحظه به لحظه از ما قرباني مي گيرد و ما همچنان خندانيم. يا نمي فهميم يا نمي خواهيم به روي مبارک بياوريم که چه دارد بر سر ما مي آيد.

بدبختي اينجاست که فکر مي کنيم کار با قرص آرام بخش و يک فيلم توپ و يک شو باحال و يک ميهماني شاد(!) حل مي شود؛ غافل از اينکه اين افسردگي درون و اضطراب بيرون و جنگ و دعواي اهل خانه از همان شو و بدنهاي تمام و يا نيمه عريان شروع شده و اين بيچاره مي خواهد مسموميت را با سم درمان کند؛ ياللعجب از کار اين بني بشر!!

آمارها نگران کننده هستند

بر شهداي آن روز و اسراي آن دوره و جانبازان جنگ ديروز با تمام وجود درود مي فرستيم؛ اما لت و پارهاي جنگ امروز جز تف و لعنت چيزي نصيبشان نمي شود زيرا در آيين اسلام خودکشي حرام است و اسارت اختياري ممنوع. افزايش طلاق، روند رو به رشد مصرف قرصهاي اعصاب و فرار دختران و عشقهاي خياباني و فسادهاي تابعه را مديون اين شيئ پرنده اي هستيم که 24 ساعته مشغول شکار ما و جوانان ماست.

براي اخبار و برنامه هاي مفيد

اين دو توجيه از بزرگترين؛ بلکه گشادترين کلاه هايي است که نوع «ديش» داران محترم بر سر مبارک خود گذاشته و با آن خود را براي خريد حداقل يک ست کامل از اين نوع گيرنده ها توجيه مي کنند.

قفل و رمز گذاري و بستن کانالها هم امروزه به يک لطيفه شبيه تر است تا يک دليل خوب و به درد بخور.

اينجاست که در يک روز به ياد ماندني اهل خانه که آماده درک شب عيد مي شوند با هم دست زده و مي خوانند: «نه چک زديم نه چونه؛ ماهواره اومد تو خونه» و به اين ترتيب بساط شادي شب عيد آنان با دريافت مستقيم برنامه هاي لس آنجلسي حسابي تکميل مي شود.

و اين يعني اصابت يک موشک با محتواي گاز اعصاب و روان به اين خانه خوب و با محبت.

ديگر نيازي به توضيح نيست که بگوييم بعد از چند روز چه بر سر فکر و حال و هواي اهل اين خانه به خصوص بچه هاي گل آن، خواهد آمد.