صدا و سیما قلدری می کند
صدا و سيما، قلدري مي کند
اول: حال استاد محمد نوري، خواننده نامدار آثاري چون «جان مريم» و دو ترانه درباره ايران، خوب نيست. خوب نبودن حال عمومي اش را همه ما فهميديم، اما مناعت طبع و عزت نفس اين پير دير خوانندگي اجازه نداد وضعيت مالي نه چندان مناسبش را بسياري دريابند. شايد در همين لحظه اي که اين يادداشت را مي نويسم، او رضايتي به اين کار نداشته باشد، اما به جهت آنکه در اين يادداشت، قرار است زاويه نگاه نهادهاي دولتي به هنرمند جماعت با ابتناء به همين مورد آقاي نوري تحليل شود، مجبور به آوردن اين مثال بودم. اميد که استاد برمن ببخشايد.
استاد نوري هنگامي که دريافت قرار است گروهي از برخي نهادهاي دولتي در وضعيتي صدقه گونه حساب بيمارستانش را پرداخت کنند، برنتابيد و خود پيش دستي کرد و يکي، دو روز زودتر و با مسئوليت خودش، خود را از بيمارستان ترخيص کرد و به منزل رفت تا بار منت چنين کاري را بر دوش نکشد.
دوم: اگر در طول پنج سال گذشته، بيش از 90 شبکه راديويي و تلويزيوني وابسته به سازمان صداو سيما (شبکه هاي داخلي و برون مرزي و محلي) به طور متوسط هفته اي يک بار دو اثر معروف استاد محمد نوري درباره ايران و وطن را پخش کرده باشند، فکر مي کنيد اين اثر چند بار پخش شده است؟ و اگر قرار بود حقوق مالي اين تعداد پخش به آقاي نوري برسد (بر اساس همين قانون موجود که هيچگاه صدا و سيما به آن عمل نمي کند) آيا اصولا اين بحث پيش مي آمد که کسي (دولت و صدا و سيما) به آقاي نوري بابت هزينه هاي بيمارستان کمک کنند؟
معاونت هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به جاي آنکه به شکل صدقه به هنرمندان کمک کند، آن هم هنرمندي همانند آقاي نوري، بهتر است که به عنوان مجري قانون و حامي هنرمندان که در شرح وظايفش هم آمده، به رايزني با دست اندرکاران اصلي صدا و سيما بپردازند و قانوني را که سال‌ها است با قلدري صدا و سيما اجرا نمي‌شود، به اجرا درآورند و اين گونه، هم به وظيفه قانوني خود عمل کنند
با يک جمع و تفريق ساده از ميزان پخش يک بار در هفته به عدد 46800 مي رسيد. يعني هر اثر 23400 بار پخش شده است که البته تعداد پخش اين دو اثر بسيار بيشتر از اين است. اثري که دست‌اندرکاران و سياستگذاران ارتباطي مي دانند پخش و تاثير آن در برخي مناسبت هاي ملي فراتر از ساخت صدها برنامه مناسبتي است که براي هر دقيقه آن شايد بيش از 50 هزار تومان از طرف خود سازمان صدا و سيما هزينه پرداخت مي شود.
اگر به رديف بودجه سازمان در زمينه ساخت برنامه هاي مناسبتي در شبکه هاي مختلف ملي و استاني نگاه کنيد، در خواهيد يافت که چه پول کلاني بابت ساخت اين کارها هزينه مي شود، و از آن سو برخي از اين کارها شايد حتي براي يک بار هم فرصت پخش نمي يابند و مستقيم به آرشيو رانده مي شوند.
با توجه به اينکه اين اثر در خارج از چارچوب سازمان صدا و سيما تهيه شده است، طبيعي است که طبق قانون حقوق مؤلف و مصنف بايد حقوق مادي اثر به تهيه کننده اين کار و البته خواننده و آهنگساز پرداخت شود. اما صدا و سيما در تمامي اين سال ها خود را به تغافل زده و از پرداخت اين حقوق خودداري کرده است.
سوم: داستان معروف مثنوي را به ياد آوريد که نيم بيت زير ماحصل آن است: «بر سر گنج و گدايي مي کند.» اين نيم بيت مصداق نوع نگاه دولت (از جمله صدا و سيما) به هنرمندان است که به جاي آنکه بر حقوق آنها تکيه کند، تنها بر تکليف محوري آنها و البته بي تکليفي خود در اصول تاکيد مي کند.
معاونت هنري وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي به جاي آنکه به شکل صدقه به هنرمندان کمک کند، آن هم هنرمندي همانند آقاي نوري، بهتر است که به عنوان مجري قانون و حامي هنرمندان که در شرح وظايفش هم آمده، به رايزني با دست اندرکاران اصلي صدا و سيما بپردازند و قانوني را که سال‌ها است با قلدري صدا و سيما اجرا نمي‌شود، به اجرا درآورند و اين گونه، هم به وظيفه قانوني خود عمل کنند و هم اينکه بنايي را پايه گذاري کنند تا از اين پس هنرمند جماعت (به خصوص اهل موسيقي) از دسترنج خويش هزينه هاي مختلف زندگي شان را بپردازند و نه آنکه چنين نگاه هاي تحقيرآميزي را شاهد باشند.
هنوز يادمان نرفته است برخورد تحقير‌آميز با زنده‌ياد عطاء جنگوگ يا هنرمندي همانند استاد جليل شهناز را که گنج‌هاي اين سرزمين بودند و هستند و متأسفانه هر روزه آثارشان مفت و مجاني از شبکه هاي مختلف پخش مي شود، اما دريغ از يک ريال در‌آمد از اين همه پخش براي صاحب اصلي اثر.
منبع: خبرآنلاين.
گردآوري: گروه هنر تبيان.