بدبختیهای یک پولدار! - روشهای کاذب کسب آرامش و راحتی 2
بدبختيهاي يک پولدار !
روشهاي کاذب کسب آرامش و راحتي 2
اشاره:
از آنجا که کسب آرامش و راحتي براي بشر، هدفي بسيار مهم و جدي به شمار ميرود، لذا در طي قرن اخير آدمي تلاشهاي فراواني کرده و روشهاي گوناگوني را براي مقابله با بيماريهاي روحي و رواني و ناآراميها و نگرانيهاي خود به کار برده است. اما تعمق در آنها مشاهده واقعيتهاي بيروني و موجود در عرصه زندگي فردي و اجتماعي، به خوبي نشان ميدهد که بشر موفق نبوده است.
امروزه بسياري از مردم جهان، غالباً از روشهايي براي کسب آرامش و راحتي در زندگي استفاده ميکنند که ناکار آمده بوده و آنها را به مقصود نميرساند. اين روشهاي نادرست که ما از آنها به عنوان روشهاي کاذب نام ميبريم، بسيار فراوان و متنوع هستند.
ابتدا در اين مجموعه 12 روش کاذب و سپس در مجموعه اي مستقل 100 عامل حقيقي آرامش براي شما بيان خواهد شد.
آنچه گذشت: تکنولوژي و اختراعات بشر
قسمت دوم - کسب ثروت زياد
بسياري از افراد تصور ميکنند اگر مال و ثروت زيادي فراهم و کسب کنند، در راحتي و آرامش بوده و از نگراني و دغدغه رهايي خواهند يافت. اين تصور سالهاست که در غرب به عنوان يک فرهنگ و باور نهادينه شده است و اصولاً سرمايهداري حاکم بر غرب ناشي از همين نگرش ميباشد. پيروان اين تفکر، تصور ميکنند هر چه بر ميزان ثروت و دارايي آنها افزوده شود، راحتي و خوشبختي بيشتري خواهند داشت، لذا با تمام جديت و تلاش به دنبال کسب هر چه بيشتر مال و منال هستند؛ و هرگز به مال و ثروت در حد متوسط قانع نيستند.
مقصود اين نوشته توجه به آسيبهاي رواني ثروت بدون زهد ياد شده است
و اين امري نيست که کسي بتواند آن را انکار کند.
البته فقر، امري مذموم و ناپسند است و آدمي را دچار مشکلات و سختيهاي فراواني ميکند. آنها که خود طعم تلخ فقر را چشيدهاند، به خوبي ميدانند که بيپولي چه فشارهاي سخت و طاقتفرسايي را بر آنها تحميل کرده و زندگي را به کام آنان تلخ و گاهي غير ممکن ميسازد. شايد به همين خاطر هم باشد که عدهاي براي فرار از فقر، به ثروت طلبي و کسب هر چه بيشتر پول روي ميآورند. اينها تصور ميکنند که يا بايد فقير بود و يا ثروتمند و سرمايهداري بزرگ! در حالي که دوري از فقر، لزوماً به معني روي آوردن به پول پرستي و ثروت فراوان نيست، بلکه بين اين دو نيز حالتهاي مختلف و مراتبي وجود دارد.
به هر حال تجربه عملي بشر، بويژه آنچه در کشورهاي غربي و سرمايهداري شاهد آن هستيم، اين است که ثروت به تنهايي و به خودي خود نتوانسته است بشر را به راحتي و آرامش کافي برساند و حتي در بسياري موارد نتيجه معکوس داده است. يعني بر اضطراب و نگراني و تشويش خاطر فرد افزوده است.
امروزه ثروتمندان زيادي در سراسر جهان از زندگي ناآرام و نگران در رنج و عذاب هستند و به دنبال گمشدهاي هستند که آنها را به راحتي و آرامش برساند. نه تنها ثروتمندان، بلکه افراد پولد متوسط نيز دچار همين مشکل هستند.
دوري از فقر، لزوماً به معني روي آوردن به پول پرستي و ثروت فراوان نيست، بلکه بين اين دو نيز حالتهاي مختلف و مراتبي وجود دارد
البته راهکار در اين نيست که ثروتمندان خود را فقير کنند تا راحت و آرام شوند! خير، همانطور که گفته شد، فقر نيز به نوبه خود موجب اضطراب و نگراني و هزاران مشکل جسمي و روحي و رواني ميگردد، بلکه منظور چنين است که:
اولاً- ثروت و مال فراوان، صاحب خود را شديداً به خود مشغول ميکند، دغدغه نگهداري مال، اداره کردن و به کارگيري ثروت، ضرر و ورشکستگي، به سرقت رفتن اموال، از بين رفتن ثروت، تغييرات ناگهاني بازار و اقتصاد و... هر گونه راحتي و آرامش و حتي يک شب آرام را از صاحبش سلب ميکند. او را از همسر و فرزندان جدا کرده و شديداً به خود مشغول ميسازد. حتي چنين افرادي از خوردن و آشاميدن راحت و آرام نيز محروم هستند. بنابراين نبايد تصور کنند که ثروت زياد لزوماً آرامش را به دنبال ميآورد، بلکه خود عامل ناآرامي و دغدغه است.
مسلمان واقعي هيچگاه خود را براي کسب مال و نگهداري آن و افزايشش
به آب و آتش نمي زند و بلکه تلاش خود را در راه حلال ادامه داده و اگر چيزي
هم از دست داد اندوهگين نمي شود. اين است سفارش امير مومنان
ثانياً- آرامش و راحتي به عوامل گوناگون ديگري بستگي دارد- که بعداً به آنها اشاره خواهيم کرد- و لذا حيت با کاستن مشکلات ناشي از ثروت فراوان، لزوماً با مال و ثروت نميتوان به آرامش و راحتي دست يافت.
ناگفته نماند که اگر انسانها به تربيت اسلامي مودب باشند آنگاه مال و ثروت نه تنها سلب آرامش نکرده بلکه جزو عوامل آرامش حقيقي هم مي تواند به شمار رود چراکه در اسلام افراد دعوت به زهد مي شود و خود اسلام زهد را تعريف مي کند تا مردم دچار اشتباه نشوند. امير مومنان علي عليه السلام مي فرمايند زهد اين نيست از دنيا دوري کني بلکه زهد يعني وابسته نبودن به دنيا و اندوهگين نشدن بهنگام از دست دادن آن.
تجربه عملي بشر در کشورهاي غربي و سرمايهداري اين است که ثروت نتوانسته است بشر را به راحتي و آرامش کافي برساند و حتي در بسياري
موارد نتيجه معکوس داده و بر اضطراب و نگراني فرد افزوده است
اين نکته همان تفاوت اساسي ميان سرمايه داري اسلامي و غير اسلامي است. بنابر اين يک مسلمان واقعي هيچگاه خود را براي کسب مال و نگهداري آن و افزايشش به آب و آتش نمي زند و بلکه تلاش خود را در راه حلال ادامه داده و اگر چيزي هم از دست داد اندوهگين نمي شود. اين است سفارش امير مومنان.
آموزه هاي اقتصادي ديگر اسلام مانند خمس و زکات و ... نيز در جهتي ثروت براي ايجاد آرامش بسيار موثر است که اينجا مجال تفسير آن نيست.
مقصود اين نوشته توجه به آسيبهاي رواني ثروت بدون زهد ياد شده است و اين امري نيست که کسي بتواند آن را انکار کند.
آنچه در شماره آينده خواهيد خواند: حرامخواري
تنظيم و تکميل براي تبيان: گروه دين و انديشه - حسين عسگري