اتل متل راحله...
اتل متل راحله ...
اتل متل راحله
اخموي بي حوصله
مامان چرا گفت بگير
از پدرت فاصله
دلش هزار تا راه رفت
بابا خسته كاره ؟
مامان چرا اينو گفت ؟
بابا دوستش نداره ؟
بايد اينو بپرسه
اگه خسته كاره
پس چرا بعضي وقتا
تا نيمه شب بيداره ؟
نشونه بيداريش
سرفههاي بلنده
شش ماه پيش تا حالا
بغض مي كنه ، مي خنده
شايد اونو نمي خواد
اگه دوستش نداره
پس چرا روي تختش
عكس اونو ميذاره ؟
با چشماي مريضش
عكس و نگاه ميكنه
قربون قدش ميره
بابا ، بابا مي كنه
با دست پر تاولش
آلبومي رو كه داره
از كنار پنجره
ور مي داره مي آره
با ديده پر از اشك
آلبومو وا مي كنه
رفيقاي جبهه رو
همش صدا مي كنه
آلبوم عكس بابا
پر از عكس دوستاشه
عكسي هم از راحله ست
تو بغل باباشه
با ديدن اون عكسا
زنده مي شه، ميميره
با ياد اون قديما
بابا زبون ميگيره
قربون اون موقعها
قربون اون صفاتون
دست منم بگيرين
دلم تنگه براتون
از اون وقتي كه بابا
دچار اين مرض شد
مامان چقدر پير شده
بابا چقدر عوض شد
مامان گفته تو نماز
برا بابات دعا كن
دستا تو بالا ببر
تقاضاي شفا كن
ديشب توي نمازش
واسه باباش دعا كرد
دستاشو بالا برد و
تقاضاي شفا كرد
نماز چون تموم شد
دعا به آخر رسيد
صداي گريههاي
مامان تو خونه پيچيد !
دختركم كجايي؟
عمر بابا سر اومد
وقت يتيم داري و
غربت مادر اومد
دختركم كجايي؟
بابات شفا گرفته
رفيقاشو ديده و
ما رو گذاشته رفته
آي قصه قصه قصه
يه دستمال نشسه
خون سرفه بابا
رو اين پارچه نشسته
بعد شهادت او
پارچه مال راحلهست
دختري كه در پي
شكست يک فاصلهست
كنار اسم بابا
زائر كربلايي
يه چيز ديگهم نوشتن
شهيد شيميايي
شاعر: ابوالفضل سپهر
تنظيم: بخش هنر مردان خدا