جامه سیاه

این جامه سیاه فلک در عزای کیست؟!

وین جیب چاک گشته صبح از برای کیست؟!

این جوی خون که از مژه خلق جاری‌ است

تا در مصیبت که و بر ماجرای کیست؟!

این آه شعله‌ور که ز دل‌ها رود به چرخ

ز اندوه دل‌گداز و غم جانگزای کیست؟!

خونی اگر نه دامن دل‌هاگرفته است

این سخت دل به دامن ما خون‌بهای کیست؟!

گر نیست حشر و در غم خویش است، هر کسی

در آفرینش این‌همه غوغا برای کیست؟!

شد خلق مختلف ز چه با نوحه متفق؟

این‌گونه جن و انس و ملک در عزای کیست؟!

هندو و گبر و مؤمن و ترسا به یک غمند

این جان از جهان شده تا آشنای کیست؟!

ذرات، از طریق صدا نوحه می‌کنند

تا این صدا ز ناله انده‌فزای کیست؟!

صاحب عزا کسی است که دل‌هاست جای او

دل‌ها جز آن‌که مونس دل‌هاست، جای کیست؟!

آری خداست در دل و صاحب عزا، خداست

ز آن هردلی به تعزیه شاه کربلاست...

وصال شیرازی