غصه و غم

بسته بر شادىّ و عشرت غصه و غم راه را                                                    عقده از غم بر رخ دل بسته راه آه را

بر دلم داغى گران باشد كه جانم سوخته                                                      مانم آیا با كه گویم این غم جانكاه را؟

شد رئیس مذهب ما از جفا خونین جگر                                                         این مصیبت كرده دل‎خون مردم آگاه را

آن كه با خون جگر بر شیعیان هموار كرد                                                        در خط سرخ ولایت تا قیامت راه را

زهر كین نوشید امّا با عدو سازش نكرد                                                        كرد تا رسواى عالم دشمن بدخواه را

                                                                                                                                   محمّد موحدیان «امید»