کدهای پیشواز به مناسبت ایام محرم

یکی از وقایع مهم تاریخی در این ماه، واقعه عاشورا در ۱۰ محرّم است. در این روز حضرت امام حسین ـ رضی الله عنه ـ با ۷۲ تن از یاران خود وارد دشت کربلا شده و با لشکریان یزید رو به رو می شوند. پس از جنگ سرانجام حضرت حسین ـ رضی الله عنه ـ به همراه تمام یارانشان به شهادت می رسند.

روزه‌ی عاشورا

علما اتّفاق نظر دارند كه روزه گرفتن در روز عاشورا سنّت است.
از رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ روايت است كه فرمودند: «بهترين روزه پس از رمضان، روزه‌ی ماه خدا، محرّم است» [به روایت مسلم] و نیز از رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ روايت است كه: «من اينگونه می پندارم كه روزه ی روز عاشورا، كفّاره ی گناهان سال قبل باشد» [رواه مسلم].

همچنین رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ به روزه ی روز نهم محرّم (تاسوعا) به همراه عاشورا استحباباً و براي مخالفت با يهود و نصاري دستور داده است؛ زيرا آنها تنها روز عاشورا را روزه مي‌گرفتند. از ابن عباس ـ رضی الله عنهما ـ روايت است كه وقتي رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ عاشورا را روزه گرفت و به روزه گرفتن در آن دستور داد، مردم گفتند كه يهود و نصاري اين روز را گرامي مي‌دارند. پس رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ فرمود: «اگر خدا بخواهد و سال بعد را درك کنیم، روز نهم را نيز روزه خواهيم گرفت». ابن عباس ـ رضی الله عنهما ـ مي‌گويد: سال بعد فرا نرسيد تا اينكه رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ وفات نمودند… [رواه مسلم].

جايگاه امام حسين ـ رضي الله عنه ـ

رسول الله ـ صلى الله عليه و سلم ـ حسين و برادر بزرگترش حسن را بسيار دوست مي‌داشتند و مي‌فرمودند: «هما ريحانتاي من الدنيا» (حسن و حسين دو ريحانه‌ي من از دنيا هستند) [بخاری].

ابوهريره ـ رضي الله عنه ـ مي‌گويد: رسول الله ـ صلى الله عليه و سلم ـ فرمودند: «من أحبهما فقد أحبني و من أبغضهما فقد أبغضني» (هر كس آنان را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر كس آنان را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است) [مسند احمد].

ابو سعيد خدري ـ رضي الله عنه ـ مي‌گويد: رسول الله ـ صلى الله عليه و سلم ـ فرمودند: «الحسن و الحسين سيّدا شباب أهل الجنّة» (حسن و حسين سرور جوانان اهل بهشت اند) [سنن الترمذی].

در حديثي ديگر كه يعلي العامري ـ رضي الله عنه ـ روايت نموده است، رسول الله ـ صلى الله عليه و سلم ـ فرمودند: «حسين مني و أنا من حسين، أحبّ الله من أحبّ حسينًا» (حسين از من است و من از حسين، خداوند(ج) هر كسی که حسين را دوست داشته باشد، دوست دارد) [سنن الترمذی].