کدهای پیشواز به مناسبت ایام محرم

یکی از وقایع مهم تاریخی در این ماه، واقعه عاشورا در ۱۰ محرّم است. در این روز حضرت امام حسین ـ رضی الله عنه ـ با ۷۲ تن از یاران خود وارد دشت کربلا شده و با لشکریان یزید رو به رو می شوند. پس از جنگ سرانجام حضرت حسین ـ رضی الله عنه ـ به همراه تمام یارانشان به شهادت می رسند.

روزه‌ی عاشورا

علما اتّفاق نظر دارند كه روزه گرفتن در روز عاشورا سنّت است.
از رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ روایت است كه فرمودند: «بهترین روزه پس از رمضان، روزه‌ی ماه خدا، محرّم است» [به روایت مسلم] و نیز از رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ روایت است كه: «من اینگونه می پندارم كه روزه ی روز عاشورا، كفّاره ی گناهان سال قبل باشد» [رواه مسلم].

همچنین رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ به روزه ی روز نهم محرّم (تاسوعا) به همراه عاشورا استحباباً و برای مخالفت با یهود و نصاری دستور داده است؛ زیرا آنها تنها روز عاشورا را روزه می‌گرفتند. از ابن عباس ـ رضی الله عنهما ـ روایت است كه وقتی رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ عاشورا را روزه گرفت و به روزه گرفتن در آن دستور داد، مردم گفتند كه یهود و نصاری این روز را گرامی می‌دارند. پس رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ فرمود: «اگر خدا بخواهد و سال بعد را درك کنیم، روز نهم را نیز روزه خواهیم گرفت». ابن عباس ـ رضی الله عنهما ـ می‌گوید: سال بعد فرا نرسید تا اینكه رسول الله ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ وفات نمودند… [رواه مسلم].

جایگاه امام حسین ـ رضی الله عنه ـ

رسول الله ـ صلى الله علیه و سلم ـ حسین و برادر بزرگترش حسن را بسیار دوست می‌داشتند و می‌فرمودند: «هما ریحانتای من الدنیا» (حسن و حسین دو ریحانه‌ی من از دنیا هستند) [بخاری].

ابوهریره ـ رضی الله عنه ـ می‌گوید: رسول الله ـ صلى الله علیه و سلم ـ فرمودند: «من أحبهما فقد أحبنی و من أبغضهما فقد أبغضنی» (هر كس آنان را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر كس آنان را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است) [مسند احمد].

ابو سعید خدری ـ رضی الله عنه ـ می‌گوید: رسول الله ـ صلى الله علیه و سلم ـ فرمودند: «الحسن و الحسین سیّدا شباب أهل الجنّة» (حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشت اند) [سنن الترمذی].

در حدیثی دیگر كه یعلی العامری ـ رضی الله عنه ـ روایت نموده است، رسول الله ـ صلى الله علیه و سلم ـ فرمودند: «حسین منی و أنا من حسین، أحبّ الله من أحبّ حسینًا» (حسین از من است و من از حسین، خداوند(ج) هر كسی که حسین را دوست داشته باشد، دوست دارد) [سنن الترمذی].