لارنژیت رفلاکس یا رفلاکس خاموش چیست؟

علائم رفلاکس خاموش با علائم عوارض زیادی مشترک‌اند، مثل آلرژی‌ها، خشکی، دیسفونی یا تغییر صدا، ضایعات خوش‌خیم تارهای صورتی و ضعف تارهای صوتی که می‌توانند باعث خیلی از علائم مشترک با رفلاکس بشوند.
اگر علائم گمراه‌کننده‌ای دارید که بر گلویتان اثر گذاشته‌اند و نمی‌دانید دلیلش چیست، لازم است به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید.
لارنژیت رفلاکس علائمی دارد و تغییراتی در تغذیه می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.

علائم

لارنژیت رفلاکس، گسترش‌یافتهٔ بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) است که بارزترین علامت آن سوزش معده می‌باشد. بیماری رفلاکس معده به مری زمانی است که دریچهٔ عضلانی انتهای مری به‌درستی بسته نمی‌شود. در نتیجه محتویات معده به سمت مری بالا آمده و باعث تحریک می‌شوند.
افرادی که لارنژیت رفلاکس دارند نیز همین علامت را تجربه می‌کنند با این تفاوت که اسید معده به حنجره نیز می‌رسد.
در واقع لارنژیت رفلاکس تفاوت خاصی با بیماری رفلاکس معده به مری ندارد؛ اما فراتر است. این شرایط علائمی مانند خش‌دار شدن صدا، تغییرات صدا، احساس یک برآمدگی در گلو، سرفه، نیاز مکرر به پاک‌سازی گلو، موکوس و خلط زیاد و گلودرد ایجاد می‌کند.
هر چند لارنژیت رفلاکس نوع پیشرفتهٔ بیماری رفلاکس معده به مری است، اما هر کسی که این عارضه را دارد لزوماً سوزش سردل را تجربه نمی‌کند. به همین دلیل گاهی به این بیماری، رفلاکس خاموش نیز گفته می‌شود.
رفلاکس خاموش همان مکانیسم رفلاکس را دارد و اجازه ورود محتویات معده به مری را می‌دهد، اما در برخی از افراد رفلاکس شدیدتر بوده و اسید معده آن‌قدر بالا می‌رود که به حنجره و حلق هم می‌رسد. همه افرادی که این عارضه را دارند، سوزش سردل ندارند.
هر چند گاهی رفلاکس خاموش به‌اشتباه بیماری رفلاکس معده به مری تشخیص داده می‌شود؛ اما اغلب گرفتگی یا خشن شدن صدا به پزشکان کمک می‌کند تشخیص دقیق‌تری دهند. زیرا خشن شدن صدا یک علامت خاص است که معمولاً در لارنژیت رفلاکس یا رفلاکس خاموش وجود دارد.
لازم به یادآوری است که بسیاری از علامت‌های ناشی از رفلاکس در بیماری‌های دیگر نیز وجود دارند و پزشکان باید همیشه پیش از تشخیص لارنژیت رفلاکس یا بیماری رفلاکس معده به مری، آن بیماری‌ها را نیز بررسی کنند.

چگونه از رفلاکس خاموش پیشگیری کنیم؟

شما می‌توانید با تغییراتی در سبک زندگی و شیوه تغذیه‌تان رفلاکس خاموش را مدیریت و درمان کنید.
راه‌های بدون دارو برای تسکین علائم لارنژیت رفلاکس شامل موارد زیر می‌شوند:
. پرهیز از غذاهای تند و پرادویه
. عدم مصرف الکل
. خوردن وعده‌های غذایی کم‌حجم‌تر
. فوراً بعد از غذا درازنکشیدن (فاصله حداقل سه ساعت)
. خوردن غذاهای کم‌چرب
. پرهیز از نوشابه‌های گازدار
. پرهیز از نوشیدنی‌های کافئین‌دار
. داشتن وزن سالم
. عدم مصرف تنباکو
اگر این شیوه‌ها جواب ندادند باید در مورد سایر گزینه‌های درمانی با پزشک مشورت کنید.
داروهایی که برای درمان علائم رفلاکس خاموش به کار می‌روند شامل آنتی‌اسیدها، مهارکننده‌های پمپ پروتون و مهارکننده‌های H۲ می‌شوند. آنتی‌اسیدها می‌توانند اسید معده را خنثی کنند. مهارکننده‌های پمپ پروتون و مهارکننده‌های H۲ مقدار اسید معده را کاهش می‌دهند.
اما بیشتر افرادی که رفلاکس خاموش دارند نیازی به مصرف همیشگی دارو ندارند. معمولاً دارو برای مدت‌زمان کوتاهی تجویز می‌شود تا به ترمیم بافت‌ها کمک نماید و دیگر نیاز به دارو نیست.
در موارد شدیدتر، ممکن است نیاز به یک شیوه جراحی به نام فوندوپلیکاسیون باشد. طی این عمل، ورودی مری به معده تنگ می‌شود تا جلوی رفلاکس گرفته شود.

پیامدهای عدم درمان و کنترل رفلاکس

وقتی علائم رفلاکس ظاهر می‌شوند خیلی مهم است که مورد درمان قرار بگیرند؛ زیرا به‌مرورزمان می‌توانند پیامدهایی مثل التهاب مری، بیماری مری بارت یا تنگی مری داشته باشند. دیگر پیامدها نیز بر ریه‌ها، گلو و یا دهان اثر می‌گذارند و شامل آسم، ازبین‌رفتن مینای دندان و لارنژیت می‌شوند که باعث التهاب حنجره خواهد شد.
پنومونی، زخم‌های دهانی، لارنژیت‌های مکرر و در موارد نادر، کارسینومای سلول‌های سنگ‌فرشی نیز می‌توانند از عوارض عفونت‌های مکرر ناشی از رفلاکس خاموش باشند.
این عوارض بالقوه دلیل دیگری هستند که نباید مراجعه به پزشک را به تأخیر بیندازید، خصوصاً اگر درمان‌های خانگی را به کار بردید؛ اما نتیجه‌ای نگرفتید.

---