همیشه و همه‌جا، دانش‌آموز باش!

نامه‌ای از شهید اول

آیت الله شمس الدین محمد مكی

 

                                                                     بسم ‌الله الرحمن الرحیم

بر تو باد به تقوای الهی، در پنهان و میان جمع. خوبی را برای همه آفریدگان بخواه، گر چه به تو بدی روا داشته باشند.

در برابر آزار دیگران، بردباری ورز، اگر به تو اهانت شد، یا ناسزا شنیدی، در پاسخ سخنی ناروا مگو.

هنگام شعله‌ور شدن خشم از کلام ناپسند بپرهیز، از جایت بلند شو، در مکان دیگر بنشین و خود را به کاری دیگر مشغول کن تا خشمت فرو نشیند.

مدام در فکر بهسازی آخرت و سعادت دنیا باش.

در همه حال به خدا توکل کن و در همه مهمّات به او اطمینان. بر تو باد به پاسداری و شکر‌گزاری کسی که به تو خوبی می‌کند و تو را نعمت می‌دهد.

از قهقهه و خنده بپرهیز؛ زیرا غفلت آرد و دل را بمیراند.

به هر کاری مشغولی، نماز اول وقت را ترک مکن، اگر، معاذالله، نمازت قضا شد، در اولین فرصت جبران کن.

در هر حال و مکان، دانش‌آموز باش، پرگو مباش، بیشتر به شنیدن علاقمند باش تا گفتن. با استادت مشاجره مکن و گفته‌های او را بر مگردان، آن چه را فرا گرفتی در شب مرور کن.

با قرآن مأنوس باش. وردی از قرآن را برای خود برگزین، اگر می‌توانی قرآن را حفظ کن و اگر ممکن نیست، هر چند آیه‌ای که در توانت هست از بر کن.

کوشش کن امروزت بهتر از دیروز باشد و تلاش کن در هر روزی، اگر چه اندک، تکامل پیدا کنی.

مبادا به گفته سخن‌چینان گوش فرا داری؛ زیرا بدبختی بی‌شمار به دنبال آرد و تأثیر شومی بر نفس می‌گذارد.

در زیارت مشاهد مشرفه یا خواندن زیارت آنها از راه دور غفلت مکن.

به هنگام تعلیم و نشر دانش، از پرگویی بپرهیز، غیرعلمی و بدون مستند سخن مگو، تنها ناقل سخن دیگران مباش، خودت نسبت به مطالب و مسائل صاحب‌نظر شو...

در هر روز بیست وپنج مرتبه «اللهم اغفر للمومنین و المومنات و المسلمین و المسلمات» را بخوان. در این دعا، ثواب و مزدی بسیار است. پس از نماز عصر، هفتاد و هفت مرتبه ذکر «اسغفار» را بخوان. نیز سوره قدر و توحید را بسیار قرائت کن.

ر.ك : نامه‌های عرفانی - علی محمدی