کی‌روش یا ویلموتس؟

با رفتن کارلوس کی‌روش سرمربی اسبق تیم ملی فوتبال، گمانه‌زنی‌ها در مورد مربی جدید برای تیم ملی آغاز شد و چندی نگذشت که تیم ملی میزبان ویلموتس از بلژیک شد. عده‌ای هنوز رفتن کی‌روش را باور نکرده و حامی پروپا قرص او هستند، موفقیت‌های تیم‌ملی در دو بازی اخیر را مدیون تاکتیک‌های هشت‌ساله کی‌روش دانسته و عده‌ای دیگر کیفیت بازی خوب تیم را نتیجه توجه ویلمتوس به ظرفیت‌های بازیکنان و نوع آرایش تیم می‌دانند.

اگرچه ویلموتس به لحاظ سنی و سابقه مربی‌گری به‌پای کی‌روش نمی‌رسد اما در شروع، نشان داد که می‌تواند آینده خوبی را برای تیم‌ ملی داشته باشد. کی‌روش تأثیرات مثبتی در طول 8 سال بی‌سابقه مربیگری برای ایران داشت، اما در قسمت‌هایی نقدهایی نیز بر او وارد بود.

حساسیت‌های دو مربی در نظم و انضباط

بهمن اسدی کارشناس ورزشی در گفتگوی خود با تبیان در رابطه با نقش کی‌روش در فوتبال تیم ملی ایران می‌گوید: «کی‌روش مربی بزرگ و صاحب نامی بود. این بی‌انصافی است که بگوییم کی‌روش نقش تأثیرگذاری در تیم ملی ایران نداشت. حداقل در بخش دفاع و انضباط تیمی بسیار تأثیرگذار بود. در قسمت بازیکن‌سالاری ریسک‌پذیر بود چنانچه نمونه‌اش را در داستان مهدی رحمتی دیدیم به‌طوری‌که همه فکر می‌کردند با رفتن رحمتی تیم به مشکل می‌خورد اما کی‌روش ریسک کرد و با خوش‌اقبالی و خوش‌شانسی جواب هم گرفت؛ رحمتی رفت و با آمدن رحمان احمدی و نمایش بهترین بازی خود، عملکرد موفقی برای کی‌روش به همراه داشت.»
در زمینه نظم و انضباط تیمی هم باید بگوییم مربی جدید تیم‌ ملی هم مثل کارلوس کی‌روش سرمربی سابق، روی نظم و انضباط حساسیت زیادی داشته و در دوران حضور خود در بلژیک یکی از شعارهای همیشگی‌اش بوده است. به‌طوری‌که بعضی بازیکنان او را در این زمینه سخت‌گیرتر از کی‌روش می‌دانند. احسان حاج‌صفی، مدافع تیم ملی در گفتگوی خود بر این مسأله اشاره کرده و می‌گوید: «نظم تیمی برای ویلموتس اهمیت زیادی دارد.»

وقتی ویلموتس هم مثل کی‌روش پای بازیکنش می‌ماند

کی‌روش تا حدودی ارتباط خیلی خوبی با بچه‌ها برقرار کرده بود. او در رویه برخوردش با بچه‌های تیم این شعار را عملی کرده بود که «پایت می‌ایستم، پای من بمان» زمانی که بازیکنی مصدوم می‌شد پای او می‌ماند و او را رها نمی‌کرد. چنانچه در اروپا برای ملی‌پوشی که از اتاق عمل بیرون آمده و در بیمارستان بستری بود، دسته‌گل فرستاد. نتیجه‌اش هم این بود که بازیکنان جانشان را برای او می‌دادند. امروز هم می‌بینم که ویلموتس با کی‌روش شباهت زیادی دارد؛ با سیدمجید حسینی مدافع مصدوم تیم ملی تماس تصویری برقرار می‌کند و حال او که تازه تحت عمل جراحی قرار گرفته را جویا می‌شود تا بگوید بازیکنانش را در هیچ شرایطی از یاد نمی‌برد.

جایگاه توجه به لیگ در فوتبال

باتوجه به نوع انتخاب بازیکنان در دو بازی اخیر تیم ملی شاهد حضور دوبازیکن از لیگ در تیم ملی هستیم. اسدی این مسأله را یکی از امتیازات اساسی مربی جدید تیم ملی می‌داند:«کی روش جدای از اشکالات فنی مثل تمرکز و تکیه خاص بر روی یکی از بخش‌های افراد، به بقیه مسائل بی‌توجه بود. چنانچه به لیگ آن‌چنان توجهی نداشت و این نقص کار او بود اما در دو بازی اخیر می‌بینیم که ویلموتس با قراردادن علی پور و نوراللهی در بازی آخر پیامی را منتقل می‌کند و آن اینکه من لیگ را می‌بینم و بهترین آن‌ها را به تیم ملی دعوت می‌کنم. این نقصی است که کی‌روش داشت و کاری کرده بود که لیگ و تیم ملی از هم جدا شده بود اما ویلموتس در همین زمان کم با این حرکت توجه خود را به این مهم نشان داد. نکته‌ای که برای برقراری عدالت در فوتبال اهمیت دارد.»

تغییر تاکتیک و استراتژیک در تیم ملی

فلسفه هر مربی در اداره و هدایت تیمش متفاوت است. روش و منش مربی مثل کی‌روش دفاعی است به‌طوری‌که حمله کردن را در ضد حمله و حرکات ایستگاهی می‌بیند اما مربی دیگری چون ویلموتس اعتقاد به بازیِ تهاجمی دارد و این گرایش را از چیدمان ترکیب تیم و همچنین آماری که در پایان بازی با کره به ثبت رسیده، می‌توان فهمید. او حمله را گل زدن دانسته و روش تهاجمی را مهم می‌داند.
فریادشیران در بیان مقایسه روش دو مربی اخیر تیم ملی فوتبال در بازی‌های گذشته و دوبازی اخیر با ارزیابی مثبتی که از تیم ملی و مربی جدید دارد، می‌گوید: «ما هیچ‌وقت به سوریه نتوانسته بودیم 5 گل بزنیم. فاصله فوتبال ما در نگرش آدم‌ها است. وقتی یک فردی می‌آید تیم را جوری می‌چیند که شانس برای موفقیت بیشتر می‌شود، نتیجه این خواهد شد که 5 گل به سوریه می‌زنیم و در زمین خود کره، با او مساوی می‌کنیم.»

ساختار تیم ملی با ویلموتس کامل می‌شود

دفاعی بازی کردن صرف در فوتبال، اگرچه گاهاً نتیجه‌بخش است اما زیبایی و هیجانی را به همراه ندارد و فوتبال دنیا این را نمی‌پسندد. در فرهنگ فوتبال دنیا همه متقاضی فوتبال خوب و حرفه‌ای هستند. چیزی که در تیم‌های مطرح و قابل قبولی مثل تیم گواردیولا در بارسلونا که مردم هم طرفدار او هستند مشاهده می‌شود، این است که این‌ها فوتبال روبه‌جلو کار می‌کنند. فوتبال تدافعی و «صبر کن یک گل بزن» چیزی نیست که باب میل بازی‌های جهانی باشد.
ویلموتس در گفتگویی رکن اصلی در مربیگری‌اش را مالکیت و تصاحب توپ برای کنترل بازی می‌داند درعین‌حال بلاک کردن توپ را هم لازم دانسته تا بتوان بر حریف کنترل داشت. در همین راستا ستار همدانی بازیکن سابق تیم استقلال کی‌روش و ویلموتس را لازم و ملزوم یکدیگر دانسته و می‌گوید: «کلاً ساختار فوتبال دنیا دو بخش است؛ ساختار دفاع و ساختار حمله. در بازی با کره، شاهد بودیم که سرعت تیمی ما بالا رفته و فضای فعالیتی بازیکن‌ها بیشتر تعریف‌ شده و اکثراً راحت‌تر در حمله شرکت می‌کنند. بحث حضور تیم در حیطه دفاع در زمان کی‌روش بسیار با برنامه کار شده بود، در این بازی هم دیدیم که ویلموتس، بحث دفاع را با تکنیک حمله تکمیل کرده است. با توجه به اینکه ما ساختار دفاع را در زمان کی‌روش داشتیم و ویلموتس هم در قضیه ساختار حمله خوب عمل می‌کند، ان شاء الله در آینده شاهد سبک خوبی از فوتبال ایران در دنیا خواهیم بود.»

چندنکته طلایی برای موفقیت تیم‌ ملی

فراموش نکنیم سبک‌کاری مربیان مختلف در دنیا باهم تفاوت دارد و هرکسی سعی می‌کند طرز تفکری را که دارد در تیم خود پیاده کند. اکنون یک مربی متوسط خوب برای تیم فوتبال ایران آمده و با دو تا بازی انجام شده، تاحدودی توانسته رضایت بزرگان فوتبالی را در ایران به‌دست آورد. به‌طوری‌که نادرفریادشیران یکی از پیشکسوتان تیم ملی در این رابطه معتقد است: «تیم ویلموتس از تیم با کی‌روش بدتر نیست به‌شرطی که قراردادها و چهارچوبی که با او بسته شده خارج از عرف نباشد و ویلموتس بداند وظیفه‌مند بوده به‌طوری‌که نظارت، کنترل و ارزیابی عملکرد بر او انجام می‌شود. با این شرایط او حتماً حرفه‌ای و موفق خواهد بود در غیر این صورت با توجه به اینکه از کی‌روش جوان‌تر بوده و تجربه او را هم ندارد آینده‌ای بدتر از کی‌روش در انتظار او و تیم ملی خواهد بود.»

---