دختران و پسران‌مان را چطور تربیت کنیم؟

 در مورد پسران مسأله کاملا متفاوت است چون برحسب نیازهای زنانه، مادران حس می‌کنند باید به ‏پسرشان کمک کنند یا او را بسیار مورد ناز و نوازش قرار دهند درحالی‌که فراموش می‌کنند پسران حتی اگر ‏کوچک باشند، دوست دارند خودشان از عهده مشکلاتشان بربیایند. این کار به آنان اعتماد به‌نفس می‌دهد. ‏آنان مانند دختران نیاز به کمک بیش از حد یا ناز و نوازش ندارند. این گزارش به شما می‌گوید دختران و ‏پسران‌تان را چطور تربیت کنید. ‏

تفاوت‌ها را بشناسید

تربیت یکی از مباحث مهم و چالش‌برانگیز خانواده‌ها است، اما در این میان این‌که تربیت دختران سخت‌تر است ‏یا پسران سوالی است که نمی‌توان به‌طور دقیق به آن پاسخ داد. اما نکته‌ای که نباید در هیچ‌ شرایطی از نظر ‏دور داشت این است که در نحوه تربیت آنها تفاوت‌هایی وجود دارد و به تناسب آن باید برخوردهایی متفاوت ‏اعمال شود. ‏
تفاوت در بازی: یکی از تفاوت‌ها به بازی پسران و دختران برمی‌گردد. پسرها دوست دارند تکاپوی بیشتری ‏داشته باشند و اسباب‌بازی‌های پرصدا و پرزرق‌وبرق را ترجیح می‌دهند مثل اتومبیل‌های آژیردار. پسرها کمی ‏بی‌احتیاطند و در بازی‌ها گاهی خرابکاری می‌کنند و برای همین باید والدین به بازی پسرها نظارت داشته ‏باشند. اما دخترها معمولا بازی‌های آرام‌تر را ترجیح می‌دهند. آنها نیازی ذاتی به پرستاری از دیگران دارند و به ‏همین دلیل به بازی با عروسک و حیوانات خانگی علاقه نشان می‌دهند. آنها هنگام صحبت با ‏اسباب‌بازی‌های‌شان، از تعارفات ملایم و تک‌گویی استفاده می‌کنند که متضاد شیوه‌ ارتباطی بیشتر پسرها هنگام ‏بازی است.‏

تفاوت‌های‌گفتاری: این نکته را در نظر داشته باشید که ارتباط برقرار کردن‌تان با توجه به این‌که پسر دارید یا ‏دختر متفاوت است. دختران معمولا زودتر یاد می‌گیرند که حرف بزنند و تمایل بیشتری به حرف زدن نشان ‏می‌دهند. آنها از گوش دادن به صحبت‌های پدرومادرشان لذت می‌برند و معمولا به‌طور مفصل آن‌چه برای‌شان ‏اتفاق افتاده تعریف می‌کنند و پاسخ‌های طولانی می‌دهند. پسران کم‌حرف‌ترند، آنها به اندازه دختران به ‏جزییات گفت‌‌وگوها توجه نشان نمی‌دهند و پاسخ‌های‌شان یکی، دو کلمه‌ای و در حدی است که اصل قضیه را ‏برساند. این خصوصیت پسران احتمالا به‌خاطر طبیعت شلوغ‌ کار آنها و عدم‌علاقه‌شان به نشستن و حرف زدن ‏هنگامی است که می‌توانند این‌ور و آن‌ور بروند. ‏‎

تفاوت در اعتماد‌به‌نفس: پسران و دختران دیدگاه متفاوتی با هم دارند و برای همین باید والدین بیشتر ‏حواس‌شان به دخترها باشد؛ دختران بسیار زودتر از پسران با مسائل مربوط به اعتماد به‌نفس درگیر می‌شوند و ‏لازم است والدین به نگرانی‌های دخترشان دراین‌باره که ممکن ‌است در سنین پایینی - حدود ٥ سال- بروز ‏کند، توجه نشان دهند. مشکلات مربوط به کاهش اعتماد‌ به‌ نفس در پسران، معمولا در سنین پیش از بلوغ ‏خود را نشان نمی‌دهد. از آن‌جا که پسران معمولا کمتر با خودشان مشکل دارند، راحت‌تر می‌توان آنها را در این ‏زمینه قانع کرد. ‏

اشتباهات تربیتی والدین

اشتباهات همیشه مختص کودکان نیست و پیش می‌آید که والدین در تلاش بر تربیت صحیح کودکان‌شان ‏در دام اشتباهاتی بیفتند که بی‌شک در آینده کودکان‌شان بی‌تأثیر نخواهند بود. این اشتباهات در قبال ‏دختران و پسران تفاوتی ندارد و می‌توانند به یک ‌اندازه بر شکل‌گیری شخصیت آنها تأثیر بگذارد، بنابراین اگر ‏دختر یا پسری دارید که می‌خواهید از او فردی مستقل، باشخصیت و اجتماعی و موفق بسازید از این ‏اشتباهات پرهیز کنید. ‏

دروغ نگویید؛ دروغ، دروغ است و مصلحتی و غیرمصلحتی ندارد. یکی از دام‌هایی که اولیا گرفتار آن می‌شوند ‏دروغ‌های مصلحتی‌ای است که گاهی اولیا برای پیشبرد کارهای‌شان به آن متوسل می‌شوند. صادق بودن بهترین ‏کار است چون در چنین شرایطی فرزندتان در کنار آموختن صادق بودن به درک درستی از شرایط و ‏موقعیت‌ها می‌رسد.‏

تهدید نکنید؛ «اگر دوباره زبانت را دربیاوری، تنبیه‌ات می‌کنم» با این تهدید تنها توانسته‌اید کاری کنید که ‏در نهایت کودک‌تان با شما لجبازی کند و این درحالی است که مطمئن باشید او کار بدش را تکرار خواهد کرد. ‏فراموش نکنید که کودکان باید از جدیت شما مطمئن باشند البته نه تهدیدها! ‏

رشوه دادن ممنوع؛ رشوه دادن به کودکان، آن هم وقتی باید وظیفه‌شان را انجام دهند، باعث می‌شود ‏همیشه از شما توقع جایزه داشته باشند. بهتر است تشویق را جایگزین رشوه کنیم تا به نتیجه بهتری دست ‏بیابیم. ‏

دختران هم می‌توانند قوی باشند

می‌توان با شیوه‌های تربیتی درست دختران‌ را همچون‌ پسران‌ افرادی‌ قوی‌ و متکی‌ به‌ نفس‌ بارآورد. والدین باید ‏با تغییر نگرش و رفتار صحیح تقویت اعتمادبه‌نفس دختران‌شان را هدف قرار دهند. البته باید در این مورد ‏جانب احتیاط را رعایت کرد؛ چراکه در غیر این صورت دخترانی لوس و خودشیفته خواهیم داشت.‏

‏*دختران باید بیاموزند احساسات‌شان را به درستی ابراز کنند، بنابراین اگر با کلمات بدی احساساتش را بیان ‏می‌کند به او کلمات و جملات جایگزین را آموزش دهید و خودتان هم در بیان احساسات‌تان از جملات ‏مشابهی استفاده کنید. این جملات باید صریح، محترمانه و منطقی باشند. ‏

‏*از دختران‌تان در موضوعات مختلف نظرخواهی کنید، بنابراین از آنها بخواهید وقتی در موقعیت ‏ترس،‎ ‎اضطراب‎ ‎یا فشار عصبی قرار می‌گیرد، از او بخواهید درباره موضوع صحبت کرده و بگوید که چه ‏احساسی دارد و به چه فکر می‌کند.‏‎
‏*‏‎ ‎انواع احساسات را به تفکیک ویژگی‌هایش به فرزندتان بیاموزید. خیلی از بچه‌ها (و حتی بزرگسالان) فرق ‏بین خشم، تنفر،‎ ‎عصبانیت، ترس،‎ ‎اضطراب، غم، آزردگی و... را نمی‌دانند. به تعریف مشخصی از این احساسات ‏برسید و راه ابراز و برطرف کردن این احساسات را به فرزندتان آموزش دهید. ‏
‏‏*به دخترتان بگویید احساساتش ارزشمند است‏‎ ‎به شرطی که باعث صدمه زدن به کسی نشود. به هیچ‌عنوان ‏جلوی ابراز احساسات را نگیرد. اگر نیاز به گریه دارد، بگذارید گریه کند. اگر نیاز به درددل دارد، پای ‏حرف‌های او بنشینید. ‏‎
‏*‏‎ ‎از احساسات خود با فرزندتان صحبت کنید. حتی می‌توانید هر دو دفترچه‌هایی برای بیان احساسات‌تان ‏بخرید و روزانه آنها را یادداشت کنید.‏‎
‏*همدلی کردن و شنیدن از احساسات دیگران را به او یاد بدهید.‏‎
‏*به نیازهای فرزندتان توجه نشان دهید و طوری وانمود نکنید که نمی‌دانید او چه می‌خواهد یا چه احساسی ‏دارد. اگر برآورده کردن نیاز و خواسته او فعلا برایتان مقدور نیست، این را به او بگویید تا دست کم بداند که ‏از درک او غافل نشده‌اید. ‏

در تربیت پسران به این موارد توجه کنید

در تربیت پسران و دختران باید مواردی را در کنار راهکارهای عمومی در نظر بگیریم تا در آینده مردان و زنان ‏مناسب با زندگی اجتماعی و فردی به جامعه تحویل دهیم.‏

به او کمک کنید تا برای حل مشکلاتش راه‌حلی پیدا کند؛ به او یاد دهید که اگر اتفاق بدی برای او رخ ‏می‌دهد، نباید بیش از حد آن را ادامه دهد و روی آن تمرکز کند. پسرها بیش از تمرکز روی احساس خود ‏روی مشکل تمرکز می‌کنند و وظیفه والدین این است که از زندگی عاطفی پسران خود محافظت کنند. بخشی ‏از مسئولیت والدین در تربیت پسرها این است که به آنها آموزش دهند عواطفی همچون درد، غم، خشم یا ‏ترس، حواسی هستند که گاه به سرعت از بین نمی‌روند و این امر خوب است. دانستن همین موضوع به ‏کودکان کمک می‌کند تا احساس بهتری داشته باشند.‏

به کودک‌تان همدلی را آموزش دهید؛ همدلی یک مهارت ارزشمند اجتماعی است که به شما کمک می‌کند ‏احساس دیگران را درک کنید و از انجام کارهایی که مضر هستند، خودداری ورزید. این یکی از بهترین اصول ‏تربیتی است که والدین باید به کودکان خود آموزش دهند. اما مطالعات نشان می‌دهد که متاسفانه مادران ‏امروزی این اصل را از یاد برده‌اند. ‏

او را به خواندن رمان تشویق کنید؛ پژوهشگران معتقدند قسمت‌هایی از مغز که ما برای درک چگونگی ‏احساس شخصیت‌های داستانی از آنها استفاده می‌کنیم، همان قسمتی است که احساس مردم واقعی را درک ‏می‌کنیم و هرقدر بیشتر از این بخش مغز استفاده کنیم، قوی‌تر می‌شود. ‏

حس او را نسبت به خودش تقویت کنید؛ هنگامی که مردی نسبت به خودش احساس خوبی دارد، این به ‏معنای خودخواهی او نیست؛ بلکه او احساس اعتماد به‌نفس، شایستگی و صلاحیت دارد و این دقیقا همان ‏چیزی است که شما از آینده پسرتان توقع دارید. ‏

احترام گذاشتن به دیگران را به آنها آموزش دهید؛ پسری که یاد می‌گیرد به شیوه‌ای دلسوزانه رفتار و ‏قوانین را رعایت کند به بزرگتر‌ها و دیگران نیز احترام می‌گذارد و به مردی تبدیل می‌شود که با شیوه‌ای ‏محترمانه با دیگران برخورد می‌کند. ‏

---

منبع :روزنامه شهروند