تداوم مراقبت، لازمۀ دوام ذکر

لازمۀ دوام ذکر، تداوم مراقبت است، و نخستین مرتبۀ لقاءالله، این است که در حال نماز، برای او (نمازگزار) انس و دل گرمی پیدا می‌شود و بالاترین مرتبۀ لقاءالله، حالتی است که در حدیث «قرب نوافل»[١]، به آن اشاره شده ...

دوام ذکر، انسان را به مرتبۀ یقین می‌رساند. آیا ممکن است کسی دائم الذکر باشد و موقِن(اهل یقین) نباشد؟! ابتدا انسان، خیال می‌کند مشکل است، چو کوهی در برابر او؛ امّا به تدریج می‌فهمد که نه؛ چندان هم مشکل نیست. با دیگران حرف می‌زند؛ ولی دلش پیش خداست.

زمزم عرفان، ص ٣٧۵
 
پی نوشت:
[١]. حدیث «قرب نوافل»: وَ قَالَ صلی‌الله‌علیه‌وآله إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ‏ لَا يَزَالُ عَبْدِي يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالنَّوَافِلِ مُخْلِصاً لِي حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ‏ سَمْعَهُ‏ الَّذِي‏ يَسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ وَ يَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا إِنْ سَأَلَنِي أَعْطَيْتُهُ وَ إِنِ اسْتَعَاذَنِي أَعَذْتُهُ. ( إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي)، ج١، ص٩١)

رسول اكرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرمود: خداوند تعالى مى‏فرمايد: همواره بنده من با خواندن نمازهاى نافله و مستحبى در صورت اخلاص به من نزديك مى‏گردد، تا محبوب من شود، و هر گاه محبوب من گشت من گوش‏ او مى‏شوم، تا به وسيله من بشنود و چشم او مى‏گردم تا به وسيله من ببيند، و دست او مى‏شوم تا به وسيله من كار را انجام دهد، اگر از من بخواهد به او مى‏دهم و اگر به من پناه آورد، پناهش مى‏دهم. (إرشاد القلوب / ترجمه سلگى، ج١، ص٢٣٢)
 

---

منبع :
مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره