نماز رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم

سيد بن طاوس رحمة الله عليه به سند معتبر از حضرت امام رضا عليه السلام روايت كرده است كه از آن حضرت سؤال كردند از نماز حضرت جعفر طيار رحمة الله عليه حضرت فرمود كه چرا غافلى از نماز حضرت رسول صلى الله عليه و آله شايد حضرت رسول صلى الله عليه و آله نماز جعفر را نكرده باشد و شايد جعفر نماز آن حضرت را نكرده باشد راوى عرض كرد پس تعليم كن آن نماز را به من حضرت فرمود كه دو ركعت نماز مى‏كنى در هر ركعت يك مرتبه فاتحه و پانزده مرتبه سوره إنا أنزلناه مى‏خوانى پس در ركوع و بعد از سر برداشتن و در سجده اول و بعد از سر برداشتن و در سجده دوم و بعد از سر برداشتن در هر يك پانزده مرتبه سوره قدر را مى‏خوانى پس تشهد مى‏خوانى و سلام مى‏گويى و چون فارغ شوى ميان تو و خدا گناهى نمى‏ماند مگر آنكه آمرزيده شده است و هر حاجت كه بطلبى روا است و بعد از آن اين دعا را مى‏خوانى‏

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ رَبُّنَا وَ رَبُّ آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ‏

 خدايى جز آن خداى يكتا كه پروردگار ما و پدران پيش از ماست نيست

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ إِلَهاً وَاحِداً وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ‏

 خدايى بجز خدا كه يگانه و يكتاست نيست و ماتسليم فرمان او هستيم

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ لاَ نَعْبُدُ إِلاَّ إِيَّاهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ‏

 خدايى بجز خداى يكتا نيست و ما غير او كسى را نمى‏پرستيم و دين و ايمان ما خالص براى اوست هر چند مشركان مايل نباشند

لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ وَحْدَهُ أَنْجَزَ وَعْدَهُ وَ نَصَرَ عَبْدَهُ وَ أَعَزَّ جُنْدَهُ وَ هَزَمَ الْأَحْزَابَ وَحْدَهُ‏

 خدايى بجز خدا نيست كه يكتاى يكتاست و وعده او قطعى است و بنده‏اش را يارى مى‏كند و سپاهش را عزيز مى‏گرداند و لشكرها (ى دشمنان حق) را به تنهايى در هم مى‏شكند

فَلَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

 ملك وجود از اوست و حمد و ستايش مخصوص اوست و او به قدرت كامله بر هر چيز تواناست

اللَّهُمَّ أَنْتَ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ فِيهِنَ‏

 خدايا تويى نور آسمانها و زمين و روشنى بخش هر كس كه در ميان آنهاست

فَلَكَ الْحَمْدُ (وَ لِلَّهِ الْمُلْكُ وَ الْحَمْدُ) وَ أَنْتَ قَيَّامُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَنْ فِيهِنَّ فَلَكَ الْحَمْدُ

 پس ستايش مخصوص توست و تويى بر پا كننده آسمانها و زمين و هر كه در آنهاست پس ستايش خاص توست

وَ أَنْتَ الْحَقُّ وَ وَعْدُكَ الْحَقُّ (حَقٌّ) وَ قَوْلُكَ حَقٌّ وَ إِنْجَازُك حَقٌّ وَ الْجَنَّةُ حَقٌّ وَ النَّارُ حَقٌّ (وَ أَنْتَ الْحَقُّ)

 و تو حقى و وعده تو حق است و كلام تو حق است و عزم تو حق است و بهشت حق و دوزخ حق است

اللَّهُمَّ لَكَ أَسْلَمْتُ وَ بِكَ آمَنْتُ وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ وَ بِكَ خَاصَمْتُ وَ إِلَيْكَ حَاكَمْتُ‏

 خدايا من تسليم حكم توام و به تو ايمان آورده و بر تو توكل كرده‏ام و بواسطه تو با دشمن مبارزه مى‏كنم و قضاوت را بسوى تو مى‏آورم

يَا رَبِّ يَا رَبِّ يَا رَبِّ اغْفِرْ لِي مَا قَدَّمْتُ وَ أَخَّرْتُ وَ أَسْرَرْتُ وَ أَعْلَنْتُ‏

 اى خدا اى خدا اى خدا گناهم را از گذشته و آينده از آشكار و پنهان هر چه كرده‏ام به كرمت ببخش

أَنْتَ إِلَهِي لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

 خدايا جز تو خدايى نيست بر محمد (ص) و آل محمد درود فرست

وَ اغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِي وَ تُبْ عَلَيَّ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (كَرِيمٌ رَءُوفٌ رَحِيمٌ)

 و از گناهم در گذر و به حالم ترحم كن و توبه‏ام بپذير كه البته تو توبه پذير و مهربانى[1]

پی نوشت:
[1] . مفاتیح الجنان، ص 38.

---

منبع : الشیعه