علت روزه از زبان امام صادق  علیه السلام

اِنَّما فَرَضَ اللهُ الصِّیامَ لِیستَوِی بِهِ الغَنِّی وَ الفَقیرُ، وَ ذلِكَ أَنَّ الغَنَِّی لَم یكُن لِیجِدَ مَسَّ الجُوعِ فَیرحَمَ الفَقیرَ لاَِنَّ الغَنِّی كُلَّما أَرادَ شَیئاً قَدَرَ عَلیهِ، فَاَرادَ اللهُ تَعالی اَن یسَتَّوی بَینَ خَلقِهِ وَ اَن یُذیقَ الغَنِّی مَسَّ الجُوعِ وَلألَمِ لِیرِقَ عَلَی الضَّعیفِ وَ یرحَمَ الجائِعَ.

امام صادق علیه السلام می فرماید:

خداوند روزه را بدین جهت واجب كرد كه بین غنی و فقیر تساوی برقرار شود، چون غنی و بی نیاز گرسنگی را نمی فهمد تا بر فقیر رحم كند، چون غنی هر چه بخواهد برآن قدرت دارد و لذا خداوند متعال خواست تا بین خلقش تساوی برقرار كند و اثر و درد گرسنگی را به شخص غنی بچشاند تا بر ضعیف رقت كند و بر گرسنه رحم نماید. و چه نیكو توجه خداوند متعال به بندگانش از این حدیث ظاهر می شود كه حتی روزه را برای این واجب فرموده كه قدرتمندان به فكر بیفتند و ضعفا از محرومیت به در آیند و این بالاترین وظیفه برای اشخاص قدرتمند است كه فكر ضعفا و محرومین جامعه باشند.

همه اشخاص نمی توانند قدرتمند باشند و طبیعی است كه در هر اجتماعی عده ای دارای قدرت و دیگران فاقد آن هستند، بر قدرتمندان است كه به حال دیگران هم بیندیشند و در فكر رفع محرومیت ها و جبران ضعف های آنان نیز باشند.