توصیه تبیانی به مسئولین کشور

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی،بخش دین و اندیشه موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مقاله را بر اساس کتاب شریف نهج البلاغه و توصیه های امیرالمومنین(ع) تهیه و منتشر کرده است.
مهری هدهدی در این مقاله می نویسد:«امام علی (علیه السلام) در روایتی فقر را مسبب ناتوانی و غربت فرد فقیر می داند تا جایی که امام می فرمایند انسان فقیر در شهر خود هم غریب و بیگانه است و هیچ قدرت و توانی نخواهد داشت. امام در جایی دیگر فقر را دلیلی برای نقصان عقل و دین معرفی می‌کنند که باعث می‌شود عقل و اندیشه انسان فقیر مشوش و زوال پذیر شود. امام در خطبه ۲۲۵ نهج البلاغه از فقر و تنگدستی به خدا پناه می برد چرا که آن را مایه بی آبرویی و بی حرمتی انسان می داند. و در جایی دیگر اشاره کرده اند که فقر، انسان فقیر را به فراموشی می سپارد.خدای سبحان در آیه ۱۶ سوره فجر، یکی از آثار فقر و تهیدستی را تغییر فضای تفکری فرد فقیر از مسیر درست می داند؛ زیرا فقر و تنگ دستی، زمینه ساز بدگمانی و شک به خداوند، و اعتراض و گلایه نسبت به اوست. و سبب دراز کردن دست نیاز به سمت همنوعان خود شده و رزاقیت را از خدا نمی داند و در اینجاست که مشکلات اعتقادی آغاز می‌شود، و بسیار نزدیک است که فقر انسان را به کفر برساند. در برخی روایات فقر، دلیلی برای حقارت انسان فقیر ذکر شده است. حضرت علی(علیه السلام) می فرماید: "الفقر یخرس الفطن عن حجته"؛ فقیر از بیان دلیلش عاجز است. همچنین امام خطاب به فرزند خود می فرماید: پسرم! کلام فقیر شنیده نمی شود و مقام او شناخته نمی گردد. آن حضرت در چند فرمایش جداگانه می فرماید: هر کس فقیر باشد از مقام و موقعیتی برخوردار نیست و کوچک و خوار شمرده می‌شود. محرومیت باعث خواری است. موارد فوق فقط اشاره به چند روایت از روایات بسیار در مورد فقر و فقیر است. هدف از بیان این روایات در این یادداشت توصیه ای به دولتمردان حکومت اسلامی است که امیدوارم با ثمر باشد.»
متن کامل در اینجا قابل مشاهده است.