قد و قامتی کوچک با کارایی های بزرگ

ارتباط با دیگران

حتما ضرب المثل فلفل نبین چه ریزه، بشکن ببین چه تیزه را شنیده اید؟!! ضرب المثلی که در برابر مسائل و موضوعاتی مطرح می شود که ممکن است از نظر ظاهری و قد و قامت جایگاهی نداشته باشند اما وقتی همنشین آن ها می شویم می بینیم که نباید گول ظاهرش را خورد که در درون آتشی نهفته دارد ...
امروز هم می خواهیم در مورد یکی از این فلفل های ریز با هم صحبت کنیم ... فلفلی ریز که همه ی ما به لطف خدا به عنوان یکی از زیباترین نعمات خدا آن را به همراه داریم و از آن در مسائل مختلف مدد می گیریم.
مشکل از آن جا شروع می شود که گاهی به کارکردهای مثبت این فلفل کوچک توجه نمی کنیم  و این فلفل را که می تواند شیرین و مزه دهنده ی خوبی برای غذای زندگیمان باشد را تبدیلش می کنیم به فلفلی سوزنده برای آتش زدن به زندگی خود و دیگران.

صحبت این مقاله در مورد فلفل ریزی به نام زبان است. عضوی که خداوند به ما داده تا در مسیر درست و شیرین کننده زندگی باشد اما امان از ما آدم ها که خیلی اوقات از آن بد استفاده می کنیم .
خیلی از ماها به این نکته کاملا واقف هستیم که با این زبان چه آتش هایی که نمی زنیم مثل غیبت و تهمت و دروغ و خبرچینی و... و ضرورت کنترلش را هم می دانیم و خیلی هم از این بابت ناراحت هستیم اما نکته ی اصلی این جا است که نمی دانیم چگونه کنترلش را به دست بگیریم و مهارش کنیم.
در روایتی از پیامبر اکرم (صلی الله و علیه وآله) در توصیه ‌های خود به امام علی(علیه السلام) می‌فرماید:
ای علی! هر که مردم از زبانش بترسند از اهل آتش باشد، یا علی! بدترین مردم کسی است که مردم از ترس دشنام و شرارتش احترامش کنند، یا علی! بدترین مردم کسی است که آخرتش را به دنیایش بفروشد و بدتر از او کسی است که آخرتش را به دنیای دیگران بفروشد.
در ادامه به راهکارهایی می پردازیم که ان شاء الله در مسیر فاصله گرفتن زبان از بدی ها کمکمان می کند ... 

مهارت‌های ارتباط با مخالفان را بیاموزیم

متأسفانه کسانی که در زندگی مهارت ارتباط با دیگران را نمی‌دانند، ممکن است سریع دچار خشم شده و آستانه تحمل‌شان با کوچکترین حرف و سختی پایین بیاید. این افراد برای التیام خشم خود گاه به تمسخر و زخم زبان زدن، فحش و حتی غیبت کردن و ... روی می‌آورند.
اگر کسی مهارت ارتباط با دیگران را بداند، می‌داند که هر انسانی عقاید و نظرات مخصوص به خود را دارد که ممکن است با نظرات سیاسی، مذهبی و اجتماعی او متفاوت باشد و از این منظر دلیلی ندارد وقتی کوچکترین سخنی مخالف خود می‌شنویم خشمگین شده و زبان به طعنه و کنایه باز کنیم.

برای اطرافیانمان کرامت انسانی قائل باشیم

خداوند در قرآن کریم آیه ۷۰ سوره اسراء می‌فرماید: «وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَني‏ آدَمَ؛ به یقین ما به انسان کرامت بخشیدیم» این در حالی است که متأسفانه برخی از افراد به واسطه غرور و کبر خود را از دیگران برتر دانسته و به هیچ وجه برای دیگران کرامت انسانی قائل نباشند.
قائل نبودن کرامت و بزرگی برای دیگران موجب می‌شود که به راحتی به زبان خود اجازه تمسخر، زخم زبان زدن و بدگویی افراد را بدهیم و بعد نیز کوچکترین عذاب وجدانی به سراغ ما نیاید و همچنان به این رفتار زشت ادامه دهیم.
متأسفانه برخی از افراد عادت به زخم زبان زدن دارند و دیگران از گفته‌های آنان در امان نیستند در حالی که در روایات متعددی از معصومین از جمله حضرت عبدالعظيم حسنی (علیه السلام) از حضرت امام رضا (علیه السلام) چنين نقل شده که مسلمان كسى است كه مردم از دست و زبان او آسوده باشند و از ما نيست آن كه همسايه اش از شرّ او در امان نباشد.

---