ازدواجی که ثمره آن، نبوت خاتم شد!

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آخرین فرستاده الهی و رسول خاتم، ثمره ازدواج دو فردی است که در تاریخ، آنها به پاک ترین و محترم ترین افراد شناخته می شوند. آمنه بنت وهب و عبدالله بن عبدالمطلب نورانی ترین افراد تاریخ هستند.

فرآوری: محمد باعزم - بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان

پیوند میان حضرت عبداللّه و حضرت آمنه که حاصل آن ولادت باشرف‌ترین و عزیزترین انسان هستی بود، مهمترین و بابرکت‌ترین ازدواج محسوب می‌شود. ثمره این ازدواج مبارک تنها یک فرزند و آن هم وجود مقدّس حضرت خاتم الانبیاء حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) بود. آمنه در مکه به دنیا آمد. پدرش «وَهب»، بزرگ قبیله بنی زهره و جدش عبد مَناف بن زُهره است که هم‌ردیف پسرعمویش، عبدمناف بن قُصَی است و به جهت احترام «منافَین» خوانده می‌شوند. جده پدری‌اش، نیز عاتِکَه دختر أوقَص بن مُرَّة بن هلال السلیمه، یکی از «عَواتک» سه‌گانه‌ای است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) به اینکه فرزند آنان است افتخار کرده و گفته است: «انا ابن العَواتک من سُلَیم»؛ یعنی من فرزند عاتکه‌ها از بنی سلیم هستم. مادرش، "بره"؛ جد مادری‌اش، "عبدالعزی" و جده مادری‌اش "ام حبیب" دختر "اسد بن عبدالعزی بن قُصَی" و مادر ام حبیب، بَرَّه بنت عَوْف است. پیامبر (صلی الله علیه و آله) به این نسب مباهات کرده و می‌گوید: «خداوند مرا از پشت‌های خالص به ارحام پاک منتقل کرد و به شاخه‌هایی تقسیم شد که من در بهترین آن‌ها قرار گرفتم».

جامعه عرب که همواره به اصل و نژاد خویش اهمیت می دهد اصالت خویش را در نسب خویش می بیند، طبیعی است که به شان و مقام رفیع خود ببالد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که خود در این جامعه حضور داشته است به جهت دوری از اینکه او را یتیم بدانند و سخنان الهی وی را گوش ندهند از این راه برای معرفی خویش استفاده کرده است تا به مخاطب خویش بفهماند که به نسب و اصل و ریشه کدام قبیله مهم و ارزشمند مکه باز می گردد. بی‌شک پیوند میان حضرت عبدالله و حضرت آمنه که حاصل آن ولادت باشرف‌ترین و عزیزترین انسان هستی بود، مهم‌ترین و بابرکت‌ترین ازدواج محسوب می‌شود.

ماجرای ازدواج

ماجرای ازدواج حضرت عبداللّه با حضرت آمنه به گونه های مختلفی نقل شده است. اما در مورد اتفاق نظر بر روی پاکی و درستی هر دو نفر یعنی پدر و مادر حضرت پیامبر اکرم هیچ کسی شک و تردیدی نشان نداده است. به عنوان مثال در خصوص آمنه بنت وهب گفته شده است که عبدالمطلب، قبل از خواستگاری آمنه، نزد عبدالله، جوان برومند ‏بنی‏هاشم، آمد و چنین گفت: «پسرم، آمنه دختری است از خویشان تو و در مکه مانند او دختری نیست» و سپس ‏فرمود: «سوگند به عزت و جلال خداوند، که در مکه دختری مثل او (آمنه) نیست»؛زیرا او باحیا و ادب است و نفسی پاکیزه دارد و عاقل و فهیم و دین‌‏باور است. «او (آمنه) در آن روز، از نظر نسب و ازدواج، بافضیلت‌‏ترین دختران قریش بود». از صفات برجسته دیگر این بانو، ساده‌زیستی است؛ به‌گونه‏ای که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: «همانا من فرزند زنی از قریشم که گوشت ‏خشکیده می‌خورد». مرحوم مجلسی(ره) می‏نویسد: این خبر دلالت‏ بر ایمان عبدالله و آمنه و ابوطالب ‏دارد؛ زیرا خداوند آتش را بر جمیع مشرکان و کفار واجب کرده است و اگر اینان‏ مؤمن نبودند، آتش بر آنان حرام نمی‏شد.

شناخته بودن خاندان آمنه و همچنین خاندان عبدالله سبب گردید تا این ازدواج صورت پذیرد که در نهایت این امر مقدس،فرزندی زاده شد که جهان را به نور خویش منور ساخت و خاتم رسولان گشت.