تعارض والدین با جوان

جوانی دورانی است که فرد بعنوان عضو مفید و سازگار برای جامعه تبدیل می شود.  یعنی دوران کودکی، نوجوانی دوران آماده سازی برای جوانی به حساب می آید. در جوانی توانایی و قابلیت های او به اوج خود می رسد و بخش عمده ای از بحرانها و مشکلات گذشته را پشت سر گذاشته است و آماده مقابله کردن با یک سری از مشکلات ویژه جوان است. ازجمله این مسائل برای جوانان انتخاب شغل و ازدواج، استقلال مالی، پدر و مادر شدن و تحکیم هویت شخصیتی است که ممکن است در این دوران نیز با خانواده خود  در هر کدام از حوزه های تصمیم گیری دچار یکسری از مشکلات شوند.

بعنوان مثال انتخاب نوع رشته تحصیلی در دانشگاه، انتخاب شهر محل تحصیل، انتخاب نوع شغل و نوع محل کار، مشکلاتی بر سر چگونگی انتخاب همسر آینده او،...

بسیاری از خانواده ها در حل کردن مشکلات خود همان نوع شیوه فرزند پروری( قهر، طرد کردن، کنترل های بیش از حد ) که از قبل استفاده می کردند،  بکار می برند.  در حالیکه در این سنین استفاده از استدلال، شیوه های حل مسئله و گفتگو های منطقی در حل کردن مشکلات و اختلافات کمک کننده است.

حل کردن مشکلات  خانواده و جوان، به چگونگی شکلی گیری هویت یک جوان و استدلالهای او، نوع ارتباط مطمئن و ایمن خانواده و استدلالهایش  در برخوردها موثر است. گاهی ما شاهد برخی رفتارها و برخوردها در دوران نوجوانی بوده ایم که در این سنین هم تکرار می شود، یعنی اگر در دوران قبل تعارض بین خانواده و جوان وجود دارد در این جا نیز وجود دارد.

در حالیکه در این سنین ارتباط  خانواده با جوان باید شبیه ارتباط دو بزرگسال شده باشد. جوانان خواهان رابطه برابر با والدین خود هستند  و آنان می خواهند که والدین به حریم شخصی شان احترام بگذارند و به جای آنان تصمیم نگیرند و عدم صداقت والدین باعث رنجش زیاد جوان می شود و اعتماد او را سلب می کند. گاهی هم والدین با نیت کنترل جوان و کمک به او کارهایی انجام می دهند که عکس العمل های منفی آنان را در پی دارد و موجب تعارض و مشکلات بین آنان می شود.

جوان نیاز به حفظ رابطه با بزرگسالان دارد و در عین حال تغییر شکل این رابطه را به منظور کسب استقلال بیشتر نیازمند است. با این وجود در دختران، نیاز به ارتباط عاطفی نزدیک با والدین به شدت باقی می ماند، اما باید توجه داشت زمانیکه خانواده این استقلال را رسمیت نشناسد ممکن است، آنان با والدین خود بر سر به رسمیت شناختن استقلال و احترام به انتخاب خود کشمکش داشته باشند. پسران نیز نیازمند این رابطه عاطفی با والدین خود هستند هر چند بیان آن برای آنان سخت است چون پسران به استقلال بیشتر تشویق می شوند بنابراین  کمتر این نیاز خود را بیان می کنند.

در این سنین جوان از صحبت کردن و بحث درباره تجربیات روزمره و هدف های زندگی با والدین خود لذت می برند  و به توصیه های آنان بهتر گوش می دهند و محبت خود را راحت تر ابراز می کنند. بنابراین لازم است از این فضای دوستانه و تغییرات جوانان ، والدین در جهت رابطه مثبت خود بهره مند شود و نقطه نظر های خود را در قالب استدلال  و صحبت های همدلانه برای آنان بازگو کنند.

نکته ای که باید والدین به آن توجه داشته باشند این است که جوانی سنین ترک کردن محیط خانه است. البته بدلیل شرایط فرهنگی و اقتصادی و طولانی تر شدن تحصیلات جوانان، سن ترک کردن خانه پدری برای جوانان کاهش پیدا کرده است، البته بعضی از جوانان برای گریختن از تعارض خانوادگی، خانه پدری را زودتر ترک می کنند، البته جوانانی که بخاطر تعارض خانوادگی خانه را ترک می کنند، معمولا بر می گردند.

در نهایت جوان یکسری نیازهای ویژه خاص خود را دارد که در جهت بزرگسالی او را سوق می دهد. کمک و حمایت خانواده و درایت او، جوان را در این امر یاری می رساند ولی تعارضات، درگیریها و کشمکشهای که مخالف نیازها و احساسات هر دو طرف باشد موجب بدتر شدن ارتباط می شود. گفتگوهای متقابل و سازنده با درک نیاز یکدیگر می تواند راه گشای بسیاری از مسائل و مشکلات خانواده و جوان شود.