غذاهای آخرتی در برابر غذاهای دنیایی

قرآن كریم به عنوان کتاب الهی دارای برنامه جامعی برای پاسخ تمام نیازهای مادی و معنوی انسان در مسیر رشد و كمال است.از این رو دستورالعمل ها و احکام  مختلفی در مسائل مختلف مادی و معنوی در آن آمده است.

با توجه به اینکه در بعد مادی،جسم انسان و سلامتی آن اهمیت ویژه ای در حرکت به سمت کمال دارد و تغذیه مهمترین عامل سلامتی است، آیات بسیاری به این موضوع اختصاص یافته است.

موضوع غذا و تغذیه در قرآن كریم ازچنان اهمیتی برخوردار است كه در بیش از 300 آیه به طور مستقیم یا غیر مستقیم مطرح شده است.گرچه لفظ غذا و تغذیه و یا مشتقات آن دو در هیچ جای قرآن به كار نرفته است، اما كلماتی مانند"أكل"، "شرب"، "رزق"، "طعام"، و مشتقات آنها می تواند به نحوی با مسائل مطرح در قرآن،در موضوع تغذیه در ارتباط باشد.

خداوند در قرآن انسان ها را به امر تغذیه و خوراکی ها متوجه می سازد:" فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ "(انسان باید به غذاى خویش بنگرد.)(عبس24) و خود این آیه مهم ترین دلیل قرآنی توجه به این امر است.

مباحث مطرح شده در قرآن درباره غذا را می توان بر اساس معیار های متنوع مطرح کرد که تعدادی از آنها را به طور خلاصه بیان می کنیم:

حلال و حرام بودن غذا

در آیات متعددی بر حلال و پاک بودن غذا تاکید گردیده است. "أَیُّهَا النَّاسُ کُلُواْ مِمَّا فِی الأَرْضِ حَلاَلًا طَیِّبًا وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ؛"(اى مردم از آنچه در زمین است ‏حلال و پاکیزه را بخورید و از گامهاى شیطان پیروى مکنید که او دشمن آشکار شماست.)(بقره 168)

همچنین بر ذبح شرعی حیوانات تاکید گردیده است:" وَمَا لَکُمْ أَلاَّ تَأْکُلُواْ مِمَّا ذُکِرَ اسْمُ اللّهِ عَلَیْهِ وَقَدْ فَصَّلَ لَکُم مَّا حَرَّمَ عَلَیْکُمْ إِلاَّ مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَیْهِ وَإِنَّ کَثِیرًا لَّیُضِلُّونَ بِأَهْوَائِهِم بِغَیْرِ عِلْمٍ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِینَ"( شما را چه شده است که از آنچه نام خدا بر آن برده شده است نمى‏خورید با اینکه [خدا] آنچه را بر شما حرام کرده جز آنچه بدان ناچار شده‏اید براى شما به تفصیل بیان نموده است و به راستى بسیارى از روى نادانى با هوس هاى خود گمراه مى‏کنند آرى پروردگار تو به تجاوزکاران داناتر است.)(انعام 119)

و در چندین آیه غذاهای حرام مطرح گردیده است:" حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ وَالْدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِیرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللّهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّیَةُ وَالنَّطِیحَةُ وَمَا أَکَلَ السَّبُعُ إِلاَّ مَا ذَکَّیْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَأَن تَسْتَقْسِمُواْ بِالأَزْلاَمِ ذَلِکُمْ فِسْقٌ "(بر شما حرام شده است مردار و خون و گوشت‏خوک و آنچه به نام غیر خدا کشته شده باشد و [حیوان حلال گوشت] خفه شده و به چوب مرده و از بلندى افتاده و به ضرب شاخ مرده و آنچه درنده از آن خورده باشد مگر آنچه را [که زنده دریافته و خود] سر ببرید و [همچنین] آنچه براى بتان سربریده شده و [نیز] قسمت کردن شما [چیزى را] به وسیله تیرهاى قرعه این [کارها همه] نافرمانى [خدا]ست )(مائده 3)

غذاهای بهشتیان و دوزخبان در مقابل غذاهای دنیایی

در بسیاری از آیات نعمات الهی در دنیا و خوراکی های دنیایی مطرح گردیده است، از جمله آنها عسل،انار، انجیر، پیاز، خرمای تازه، خیار ، زیتون، سبزی خوردن، سیر، عدس، كدو، گوشت، ماهی، موز، میوه ، نان و ... است.

اما در برخی آیات هم به خوردنی های بهشت و جهنم می پردازد.

در سوره واقعه درباره بهشت آمده است:" وَ أَصْحابُ الْیَمِینِ ما أَصْحابُ الْیَمِینِ. فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ .  وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ .  وَ ظِلٍّ مَمْدُودٍ . وَ ماءٍ مَسْكُوبٍ . وَ فاكِهَةٍ كَثِیرَةٍ . لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ "(و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینى؟آنها در سایه درختان سدر بى‏خار قرار دارند. و در سایه درخت طلح پر برگ به سر مى‏برند (درختى است خوشرنگ و خوشبو) و سایه كشیده و گسترده.و در كنار آبشارها.و میوه‏هاى فراوانى.كه هرگز قطع و ممنوع نمى‏شود.)(واقعه 27 الی 33)

و درباره غذای دوزخیان آمده است:" أَ ذلِكَ خَیْرٌ نُزُلاً أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ. إِنَّا جَعَلْناها فِتْنَةً لِلظَّالِمِینَ. إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ. طَلْعُها كَأَنَّهُ رُۆُسُ الشَّیاطِینِ. فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْها فَمالِۆُنَ مِنْهَا الْبُطُونَ. ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْها لَشَوْباً مِنْ حَمِیمٍ"( آیا این (نعمتهاى جاویدان بهشت) بهتر است یا درخت (نفرت‏انگیز) زقوم؟! ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم.درختى است كه از قعر جهنم مى‏روید! شكوفه آن مانند كله‏هاى شیاطین است.آنها (مجرمان) از آن مى‏خورند و شكم خود را از آن پر مى‏كنند.سپس روى آن آب داغ متعفنى مى‏نوشند.)(صافات 62 الی 67)

ذکر برخی خوراکی ها با ویژگی های خاص

قرآن کریم گاه توصیه‌های مستقیمی در مورد کاربرد درمانی بعضی غذاها دارد، مثلاً در مورد عسل می‌فرماید: "فِیهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ"(در آن برای مردم شفا است)(نحل 69)

و به حضرت مریم(علیها السلام) نیز موقع زایمان توصیه می‌شود از رطب و آب استفاده کند:" فَأَجاءَهَا الْمَخاضُ إِلى جِذْعِ النَّخْلَةِ قالَتْ یا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هذا وَ كُنْتُ نَسْیاً مَنْسِیًّا. فَناداها مِنْ تَحْتِها أَلاَّ تَحْزَنِی قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِیًّا. وَ هُزِّی إِلَیْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُساقِطْ عَلَیْكِ رُطَباً جَنِیًّا"(درد وضع حمل او را به كنار تنه درخت خرمایى كشاند، (آن قدر ناراحت شد كه) گفت اى كاش پیش از این مرده بودم و به كلى فراموش مى‏شدم!ناگهان از طرف پائین پایش او را صدا زد كه غمگین مباش پروردگارت زیر پاى تو چشمه آب (گوارایى) قرار داده است.و تكانى به این درخت نخل بده تا رطب تازه بر تو فرو ریزد.) (مریم 23 الی 25)

در مورد حضرت یونس پس از خروج از شکم ماهی و رفتن به ساحل دریا، استفاده از کدو تجویز می‌شود:" وَ أَنْبَتْنا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطِینٍ "(و كدوبنى بر او رویاندیم.)(صافات  146)

همچنین از منظرهای مختلف دیگری نیز به این موضوع پرداخته شده که نشان از اهمیت ویژه این موضوع در راه تکامل و سعادت دارد.

                                                                                                                                                             فاطمه خالکی