شعر

جمله خلایق ز عرب تا عجم
بادیه پیما به هوای حرم
نعره زنان جامه دران می شدند
جمله به فریاد وفغان می شدند
رنج سفر برده و تشویش راه
تا که رسیدند به احرامگاه
رفته قمرشان همه در میغ گرد
گونه دگرگونه شد از گرم و سرد
دست شده کوته و گردن دراز
سینه پر از آتش و دل در گذار
زآتش دل شعله گروز آمدند
جمله در آن عرصه گرود آمدند
پیر خرد گفت در آن مرحله
از ره تعلیم که ای قافله
سنت راه است که در این مقام
پاک نمایند یکایک تمام
آینه خویش جلایی دهند
زنگ زدایند و صفایی دهند
غسل برآرند در آب از نخست
تا شود احرام برایشان درست
گرد و غباری است که بر خاطر است
نی همه آن گرد که بر ظاهر است
موی سرت جمله علاقات دل
کانست به اسباب جهان متصل
یک به یک آنها همه را دور ساز
کعبه صفت خانه پر از نور ساز
اول از آلایش تن پاک شو
پس به حریم دل او خاک شو