ای فروزان گهر پاك بقیع

گل پرپر شده در خاك بقیع

با سلامت كنم آغاز كلام

ای تو را ختم رسل گفته سلام

ای فدای حق و قربانی دین

كرده یك عمر نگهبانی دین

تنت از درد و الم كاسته شد

تا كه دین قامتش آراسته شد

از عدو ظلم و شرارت دیده

چون پدر رنج اسارت دیده

خار در پای و رسن در بازو

رفته‌ای با اسرا در هر سو

كرده خون خاطرت ای شمع ولا

محنت واقعه‌ی كرب و بلا

كربلا دیده‌ای و كوفه و شام

ای شهید از اثر ظلم هشام

آتش و غم پر و بالت را سوت

زهر كین شعله به جانت افروخت

اثر زهر به زین آلوده

كرد اعضای تو را فرسوده

خود تو مظلومی و قبر تو خراب

دیده‌ی دهر از این غصّه پر آب

شیعه را دل ز عزایت شده داغ

كه بود قبر تو بی‌شمع و چراغ

ظلم این است كه دور از ادراك

كرده یكسان حرمت را با خاك

نزد آن طایفه‌ی زشت مرام

بوسه بر قبر شما هست حرام

با چنین ظلم و ستم از اعدا

بهتر این است كه قبر زهرا

مخفی از دیده‌ی دشمن گردید

تا زهر حادثه ایمن گردید