پيش به سوي جام جهاني با حجاب

خبرگزاري آلمان در مطلبي با عنوان «با حجاب به سوي جام جهاني 2015 » به وضعيت فوتبال زنان در ايران پرداخته است. در اين گزارش با گفت و گو‌ با کتايون خسرويار و همچنين روزنامه نگاران ورزشي ايران سعي شده است تا به مشکلات فوتبال زنان در ايران پرداخته شود.

در بخشي از اين گزارش آمده است: در کشوري اسلامي همانند ايران جايي که تمام زنان در انزار عمومي بايد پوشيده باشند، بازيکنان زن فوتبال کار ساده‌اي را در پيش ندارند. تمام آن‌ها چه در تمرين و چه در بازي‌هاي رسمي بايد با روسري و لباس‌هاي بلند بازي کنند.

در ادامه اين مطلب آمده است: چندي پيش دستورات ديني محل مناقشه با فدراسيون جهاني فوتبال شد. تيم ملي فوتبال زنان ايران به دليل لباس‌هاي پوشيده و اسلامي‌اش از رقابت‌هاي انتخابي المپيک در اردن حذف شد، فيفا به دليل مسايل ايمني پوشيدن اين لباس‌ها را ممنوع اعلام کرده بود. به اين ترتيب روياي حضور کتايون خسرويار در المپيک بر باد رفت. اين بازيکن 23 ساله تيم ملي زنان ايران مي گويد، روشن است که اين لباس در سطح جهاني استاندارد نيست، ولي با اين همه بايد راهي وجود داشته باشد تا ما مسلمانان هم بتوانيم در سطح جهاني فوتبال بازي کنيم. مي‌توان با يک طراحي مناسب اين دردسر را به راحتي برطرف کرد.

خسرويار شهروندي آمريکايي از پدر و مادري ايراني است. او همانند بسياري از دختران آمريکايي در کودکي در زادگاهش در اوکلاهاماسيتي فوتبال بازي مي‌کرد و بعدها بازيکن ثابت تيم محلي "تي اس سي 88" شد. او در 18 سالگي همراه با پدرش تصميم گرفت به ايران بازگردد. خسرويار در ايران به دليل توانايي‌هاي فني‌اش خيلي زود بازيکن ثابت تيم ملي فوتبال ايران شد و در اين تيم توانست به بازيکني بازي‌ساز تبديل شود.

در سرزميني فوتبال دوست که اغلب از کمبود سازماندهي مناسب رنج مي‌برد، تيم ملي فوتبال زنان به صورت رسمي از سال 2005 به وجود آمده است. آمار بازيکنان زن فوتباليست در اين کشور به دو هزار نفر مي‌رسد. هنوز پشتوانه‌اي آموزش ديده در کار نيست و 12 تيم ليگ برتر نمي‌توانند به طور پيوسته با يکديگر بازي داشته باشند، چرا که زمين بازي مناسب براي زنان وجود ندارد.

اين بازيکن ايراني ـ آمريکايي که زبان فارسي را با لهجه آمريکايي صحبت مي‌کند، همچنين گفت: اگر چه بسياري از چيزها با آنچه در آمريکا وجود دارد، متفاوت است و زيرساخت‌ها بسيار پايين‌تر هستند، ولي دختران ما با دل و جان بازي مي‌کنند. اين لباس بحث برانگيز مشکل اصلي بازيکنان نيست، بلکه کيفيت آن است که مشکل ساز است. براي داشتن رقابت‌ پاياپاي در سطح جهاني بايد لباس مخصوص ايراني‌ها از سوي يک تهيه کننده لباس‌هاي ورزشي سرشناس طراحي شود. براي اين هدف هم طبيعي است که بايد پول خرج کرد، چيزي که فدراسيون در اختيار ندارد و يا دارد، ولي نمي‌خواهد خرج کند.

در بخش ديگري از گزارش خبرگزاري آلمان درباره فوتبال زنان ايران آمده است: در سرزميني فوتبال دوست که اغلب از کمبود سازماندهي مناسب رنج مي‌برد، تيم ملي فوتبال زنان به صورت رسمي از سال 2005 به وجود آمده است. آمار بازيکنان زن فوتباليست در اين کشور به دو هزار نفر مي‌رسد. هنوز پشتوانه‌اي آموزش ديده در کار نيست و 12 تيم ليگ برتر نمي‌توانند به طور پيوسته با يکديگر بازي داشته باشند، چرا که زمين بازي مناسب براي زنان وجود ندارد. به عنوان نمونه خسرويار باشگاه ندارد و تنها به دليل توانايي فردي‌اش بازيکن ثابت تيم ملي ايران شده است.

در اين گزارش به کمبود پول براي فوتبال بانوان اشاره شده و آمده است که آن‌ها حتي مجبورند هزينه سفرشان را نيز به صورت شخصي پرداخت کنند. اين موضوع هم به خاطر آن است که فوتبال زنان درآمدي ندارد.

در پايان اين گزارش آمده است: خسرويار که در کلاس آموزش مربيگري در سريلانکا شاگرد اول شناخته شده است و قصد دارد در رئال مادريد دوره آموزشي را سپري کند، مي‌گويد، ايران در ابتدا بايد در عرصه جهاني با رقيبانش بازي کند: ما در جام جهاني بعدي در کانادا حاضر هستيم ـ با حجاب.

بخش ورزشي تبيان

منبع: ايسنا