از خدا بي واسطه بخواهيم!

انسان وقتي بدنيا مي آيد ، دو چيز است که هيچگاه از او جدا نخواهد شد ، 1 – نياز به غذاي جسم   2 – نياز به غذاي روح

و اين دو نياز است که مانند هاله اي سنگين ، روي زندگيش مي گسترد و همه تصميماتش را تحت الشعاع قرار مي دهد . و حتي همين دو هستند که مي توانند بهترين ابزار براي بهره کشي ديگران از او باشند .

خوشه اي از وصاياي امام علي(ع) به فرزند عزيزش امام حسن(ع)

همه بشريت در هماره تاريخ ، مي دانسته اند ، که در آفرينش وجود کاملي هست که به هيچ چيز از جنس نيازهاي ما نه محتاج است و نه وابسته ، و هموست که قادر مطلقي است که مي تواند به همه کس ، همه چيز بدهد .

اما چگونه بايد از او خواست؟ ، و يا او چگونه مي شنود؟ و يا از همه مهمتر، او چگونه مي دهد؟

اين تنها سوال مشترکي است که همه انسان ها با آن مواجه بوده و با پاسخي که به آن مي دهند پايه هاي سرنوشت خويش را گذارده و بناي آنرا مي سازند .

و البته همين جا نيز هست که در آسيب شناسي دلايل وابستگي انسان ها به ديگراني از جنس خودش ، در طول تاريخ ، به اين نکته اساسي مي رسيم که : «هرگاه انسانهايي ، فرصت پيدا کردند تا خود را بيابند و در دست يابي به خزائن مادي و معنوي جهان هستي ( آنهم به هر اندازه ) از ديگران پيشي بگيرند و در اين مسير در چنگال نفس خود اسير شدند ، اهريمن وار ديگران را به زير سلطه خويش کشيدند و آنگونه رفتار کردند که نتيجه اش چيزي نبود جز استثمار و استحمار آنها. »1

به مردم القا کردند که " خداوند آنقدر بزرگ است و دور که شما کوچکترين ها ، امکان حتي فکر کردن به او را نخواهيد داشت ، چه رسد به آنکه از او افاضه فيضي بخواهيد و يا اجابت دعايي و يا اعطاي نعمتي! "

پس بايد ديگراني باشند تا واسطه اين امر شده ، هم برايتان دعا و طلب کنند ، و هم در گرو آبرو و شان ملکوتيشان ، از او ، برايتان ، فيض و رحمت و نعمت ، دست و پا کنند!

اما آيا واقعا اينگونه است؟ آيا همويي که تک تک خلق را عيال خود دانسته 2 و به خلقت همه آنها مباحات کرده است 3، بشر را خلق کرده تا بر او فخر و تکبر کند ؟ و يا در جايگاهي بس رفيع بنشيند و عطاي رحمت خويش را محصور به موانعي از جنس همين آدميان کند که هرگاه  اينان خواستند ، او عطا نمايد ؟!!

حاشا و کالله ، که او هرگز چنين نبوده و نيست، که او نه درخلقت، محتاج شريکي بوده 4 و نه در عطا و بخشش ، نياز به واسطه اي 5 ، که او " غني عن العالمين 6 " است .

در اين جا گوشه اي از کلام امام همام علي ( ع ) در وصايايش به فرزند عزيزش امام حسن ( ع ) را مي آوريم ، که چقدر زيبا و دلنشين ، وجود خداوند حکيم را برايش توصيف مي کند و چگونه او را به او فرا مي خواند !!

پسرم، اول خودسازى!

پسرم! همانا تو را به تقوي الهي سفارش مى كنم كه پيوسته در فرمان او باشى ، و دلت را با ياد خدا زنده كنى ، و به ريسمان او چنگ زنى ، چه وسيله اى مطمئن تر از رابطه تو با خداست اگر سررشته آن را در دست گيرى .7

پسرم، فقط خداوند صاحب همه چيز و همه علم و جاودانه است!

پسرم! در وصيت من درست بيانديش ، بدان كه در اختياردارنده مرگ همان است كه زندگى در دست او، و پديدآورنده موجودات است . همو مى ميراند ، و نابودكننده همان است كه دوباره زنده مى كند ، و آنكه بيمار مى كند شفا نيز مى دهد . بدان كه دنيا جاودانه نيست ، و آنگونه كه خدا خواسته است برقرار است ، از عطا كردن نعمتها ، و انواع آزمايشها ، و پاداش دادن در معاد ، و يا آنچه را كه او خواسته است و تو نمى دانى .

پس اگر درباره جهان ، و تحولات روزگار مشكلى براى تو پديد آمد آن را به عدم آگاهى ارتباط  ده ، 8

پسرم ، خداوند واسطه اي براي نعمت و رحمتش قرار نداده است !

بدان ، خدايى كه گنجهاى آسمان و زمين در دست اوست ، به تو اجازه درخواست ( بي واسطه از او) داده ، و اجابت آن را ( فقط خودش ) بعهده گرفته است .

تو را فرمان داده كه ( فقط ) از او بخواهى تا عطا كند ، درخواست رحمت كنى تا ببخشايد ، و خداوند بين تو و خودش كسى را ( به عنوان واسطه ) قرار نداده تا حجاب و فاصله ( بين تو و خودش ) ايجاد كند ،و تو را مجبور نساخته كه به شفيع و واسطه اى پناه ببرى.  و در صورت ارتكاب گناه در توبه را مسدود نكرده است .  در كيفر تو شتاب نداشته ، و در توبه و بازگشت ، بر تو عيب نگرفته است .

در آنجا كه رسوايى سزاوار توست ، رسوا نساخته ، و براى بازگشت بخويش شرائط سنگينى ( اعم از شفاعت کسي و يا شان و منزلت واسطه اي ) مطرح نفرموده است .

در گناهان ، تو را به محاكمه نكشيده ، و از رحمت خويش نااميدت نكرده ، بلكه بازگشت تو را از گناهان ، نيكى شمرده است . 9

پسرم ، کليد گنجينه هاي الهي فقط خواست توست از او!

هرگاه او را بخوانى ، ندايت را مى شنود ، و چون با او راز دل گويى راز تو را مى داند ، پس حاجت خود را ( فقط ) با او بگوى ، و آنچه در دل دارى نزد او باز گوى ، غم و اندوه خود را در پيشگاه او مطرح كن ، تا غمهاى تو را برطرف ، و در مشكلات تو را يارى رساند .

از گنجينه هاى رحمت او چيزهايى را درخواست كن كه جز او كسى نمى تواند عطا كند ، مانند عمر بيشتر، تندرستى بدن ، و گشايش در روزى ،( و بدان که ) خداوند كليدهاى گنجينه هاى خود را در دست تو قرار داده ( نه هيچ واسطه اي ديگر ) ، چرا كه به تو اجازه دعا كردن و خواستن داد .  پس هرگاه اراده كردى مى توانى با دعا ، درهاى نعمت خدا را بگشايى ، تا باران رحمت الهى بر تو ببارد .

هرگز از تاخير اجابت دعا نااميد مباش ، زيرا بخشش الهى باندازه نيت توست .

 گاه ، در اجابت دعا تاخير مى شود تا پاداشي بيشتر ازخواسته دعا كننده بدهد .

گاهى درخواست مى كنى اما پاسخ داده نمى شود ، زيرا بهتر از آنچه خواستى به زودى يا در وقت مشخص ، به تو خواهد بخشيد ، يا به جهت اعطاء بهتر از آنچه خواستى ، آنرا اجابت نمى کند، زيرا چه بسا خواسته هايى دارى كه اگر داده شود مايه هلاكت دين تو خواهد بود.

پس خواسته هاى تو بگونه اى باشد كه جمال و زيبايى تو را تامين ، و رنج و سختى را از تو دور كند ، که نه مال دنيا براى تو پايدار، و نه تو براى مال دنيا باقى خواهى ماند . 10

پي نوشت ها : 

1 - نامه 31 نهج البلاغه - بر اساس ترجمه محمد دشتي

2- الخلق عيال الله – رسول اكرم ( ص) بحار، ج 74، ص 316

3 - فتبارک الله احسن الخالقين – سوره مومنون ، آيه 14

4 - ام جعلوا للله شرکا خلقوا کخلقه فتشابه الخلق عليهم قل الله خالق کل شيئ و هو الواحد القهار، سوره رعد ، آيه 16

5 - اذا سئلک عبادي عني فاني قريب اجيب دعوه الداع اذا دعان – سوره بقره – آيه 186

6 - سوره آل عمران ، آيه 97

7 - اني اوصيک بتقوي الله اي بني ولزوم امره ، و عماره قلبک بذکره ، والا عتصام بحبله و اي سبب اوثق من سبب بينک و بين الله ان انت اخذت به

8 - فتفهم يا بني وصيتي ، و اعلم ان مالک الموت هو مالک الحياه ، و ان الخالق هو المميت ، و ان المفني هو المعيد ، و ان المبتلي هو المعافي ،  و ان الدنيا لم تکن لتستقر الا علي ما جعلها الله عليه من  النعماء ، و الابتلاء ، و الجزاء في المعاد ، او ما شاء مما لا تعلم ، فان اشکل عليک شي ء من ذلک فاحمله علي جهالتک

9 - اعلم ان الذي بيده خزائن السموات و الارض قد اذن لک في الدعاء ، و تکفل لک بالاجابه ، و امرک ان تساله ليعطيک ، و تسترحمه ليرحمک ، و لم يجعل بينک و بينه من يحجبک عنه و لم يلجئک الي من يشفع لک اليه ،  و لم يمنعک ان اسات من التوبه و لم يعاجلک بالنقمه ، و لم يعيرک بالانابه ، و لم يفضحک حيث الفضيحه بک اولي ،  و لم يشدد عليک في قبول الانابه ، و لم يناقشک بالجريمه و لم يؤيسک من الرحمه ،  بل جعل نزوعک عن الذنب حسنه

10 - فاذا ناديته سمع نداک ، و اذا ناجيته علم نجواک ، فافضيت اليه بحاجتک ، و ابثثته ذات نفسک ، و شکوت اليه همومک ، و استکشفته کروبک ، و استعنته علي امورک ، و سالته من خزائن رحمته ما لا يقدر علي اعطائه غيره ،  من زياده الاعمار ، و صحه الابدان ، و سعه الارزاق  ثم جعل في يديک مفاتيح خزائنه بما اذن لک فيه من مسالته ،  فمتي شئت استفتحت بالدعاء ابواب نعمته ، و استمطرت شابيب رحمته ، فلا يقنطنک ابطاء اجابته ، فان العطيه علي قدر النيه و ربما اخرت عنک الاجابه ، ليکون ذلک اعظم لاجر السائل ، و اجزل لعطاء الامل  و ربما سالت الشي ء فلا تؤتاه ، و اوتيت خيرا منه عاجلا او آجلا ، او صرف عنک لما هو خير لک ، فلرب امر قد طلبته فيه هلاک دينک لو او تيته ، فلتکن مسالتک فيما يبقي لک جماله ، و ينفي عنک و باله ، فالمال لا يبقي لک و لا تبقي له

گروه دين تبيان

منبع : شبکه فرهنگي مذهبي لاهوت