عید نوروز مبارک به غنى و درویش
عید نوروز مبارک به غنى و درویش
اشعار امام خمینی در باره نوروز
باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا
|
جــامــه عـیـد بپوشند، چه شاه و چه گدا
|
بـلبـل باغ جـنـان را نـبـود راه به دوست
|
نــازم آن مــطرب مـجلس کـه بود قبله نما
|
صوفى و عـارف از این بادیه دور افتادند
|
جام مى گیر ز مطرب، که روى سوى صفا
|
همـه در عید به صحرا و گلستان بروند
|
مــن ســرمــست زمـیخانه کنم رو به خدا
|
عیــد نـوروز مبــارک به غنى و درویش
|
یـار دلـدار! زبـتــخـانــــه درى رابــگــشـــا
|
گـرمـرا ره بـه در پـیــر خــرابـات دهى
|
بـه سروجـان به سویش راه نوردم نه به پا
|
سالــها در صــف اربــاب عمائم بودم
|
تــا بــه دلــدار رسیــدم، نـکـنـم بــاز خـطا
|
آمد بهار و بوستان شـد اشک فــردوس بـرین
|
گلــها شکـفـته در چـمـن، چون روى یار نازنین
|
گسترده بادجان فزا، فرش زمــرد بــى شمـر
|
افـشــانــده ابـرپـرعطــا بـیــرون حد، در ثمین
|
از ارغـوان و یـاسمـن طــرف چـمن شد پرنیان
|
وز اقـحـوان و نـستـرن سطح دمن دیباى چین
|
از لادن و میمون رسد، هر لحظه بوى جان فزا
|
وز سـورى و نعمان وزد، هردم شمیم عنبرین
|
از سـنـبـل ونرگس جهان، باشد به مانند جنان
|
وز سوسن ونسرین زمین،چون روضه خلدبرین
|
از فـر لــاله بــوستــان گشــتـه بـه ازبــاغ ارم
|
وز فیـض ژالـه گـلستان، رشک نگارستان چین
|
از قـمـرى و کـبـک و هـزار آیـد نـواى ارغـنون
|
و ز سـیــره و کـوکـو وسـار، آواز چـنگ راستین
|
تــا بـاد نــوروزى وزد، هــرسالـه اندر بوستان
|
تـا ز ابــر آذارى دمــد ریـحــان و گــل انـدر زمین
|
بر دشمنان دولتت هر فـصل باشد چون خزان
|
بـر دوسـتـانـت هـر مـهـى بادا چو ماه فرودین.
|
گروه دین و اندیشه - مهدی سیف جمالی