وَاللهُ مُحِيطٌ بِالکافِرين

و خداوند بر کافرين احاطه دارد.

يعني کافرين در مشت خداوندند.

البته نه فقط کافرين، بلکه همه چيز در مشت خداست.

به قول علي عليه السلام: تقليکم في قبضته؛ تمامي دگرگوني هاي انسان در مشت اوست.

پس در اين دنيا تنها يک مشت است که پر است، و مشت هاي ديگر همه خالي است.

يادش به خير! بچه که بوديم پدرانمان با ما مشت بازي مي کردند، يک مشت پر بود و مشت ديگر خالي و پوچ؛ و مشتي را که پر بود جمع مي گرفتند و به گونه اي وانمود مي کردند که خالي است، و مشت خالي را هم بازتر و درشت تر نشان مي دادند، به گونه اي که انگار پر است. حال از ميان ما بچه ها آنهايي که کم هوش تر بودند به سراغ مشت بزرگتر مي رفتند و با چه زحمتي انگشت ها را باز مي کردند و مي ديدند که پوچ است، اما آنهايي که باهوش تر بودند، اول خوب نگاه مي کردند و اطراف مشت را مي ديدند و از ظاهر مشت ها گول نمي خوردند و آنگاه با دقت مشت پر را انتخاب کرده، و جايزه ي خود را دريافت مي کردند.

حال، آن بازي هميشه بوده و هم اکنون هم هست. يعني در اين عالم دو مشت پيش روي ماست. يکي مشت خدا که پر است، اما به ظاهر کوچک به نظر مي رسد و ديگري مشت خلق خدا که خالي است اما به ظاهر بزرگ. و آنهايي که اهل تأمل و تدبر باشند به سراغ خدا مي روند، و آنها که هوش و حواس کمي داشته و يا اصلاً نداشته باشند مستقيم به سراغ مردم مي روند، و زماني که مشت مردم برايشان باز شود، تازه مي فهمند که آنها هيچ و هيچ کاره اند.