روزگاری است که من طالب دلدار شدم

رهــرو مــخـلــص آن قافـله سالار شدم

هـمــچو مجنون دل افکار به امـید وصال

والــه پـیــچ و خــم کـــوچـه و بازار شدم

غــرقــه در کــوثــر عشق ازلــی گردیدم

هـفــت تــکـبـیـر زدم وز هـمـه بیزار شدم

عـنــدلـیــب سـحرم تــا کـه سرایم غزلی

راهــی روضــه خــضـــراء و چـمنزار شدم

هـفـتـمـیـن اخـتـر تــابـان سماوات وجود

مـتـجـلــی شــد و مـن پـاک ز پـنــدار شدم

کـنـج زنــدان بـــلا خــلــوت اسرارش بود

نــوحـه گـر گــشتــم و هم لاعن جبار شدم

کاظمین قبله دلهای نژند است و پریــش

تــن رهــا کــردم و مـشـتـاق سر دار شدم

درس آزادی و آزادگــی و عــــز و شــرف

از وی آمـوخــتــم و در صف احــرار شــــدم

پــرتـــو موعــظه‌اش جان مرا روشن کرد

خــواب غــفــلــت گــذرانـیـدم و بـیـدار شدم

هـر دو عــالم ثـمـن بـخس گل رویش باد

گــریه و آه ز هـجـــرانــــش خــریــدار شدم

بــا تـن پـاک وی آن زهـر جفا چونان کرد

آه از ســــــوز دل آوردم و بــیــــدار شـــــدم

تا که اوصاف کـمالش به دل من ره یافت

فــاش گویــم کــه بـه سوداش گرفتار شدم

تـا ورا یــافـتـم، آن واسطه فیض و کمال

در رهش یکسره من بی سر و دستار شدم

(صبحی) از جام محبت بچشید و بسرود

ایــن غــزل، کــز نـفـسـش غالیه گفتار شدم