کميگاه خدا در انتظار شياطين دهان بسته عرب

... وجود مبارک حضرت در خطبه 201 نهج البلاغه فرمود:

إنّما يجمع النّاس الرّضي و السُّخط. مردم اگر بخواهند در يک صف باشند؛ در يک حزب و يک باند و يک جناح قرار بگيرند؛ اگر همه شان به يک مطلب معتقد باشند و همان مطلب را امضاء کنند و به همان مطلب رضا دهند، اينها يک باندند و يک جناح. يا اگر همه شان از يک امري نگران و ناراضي باشند همگي يک جناحند و يک باند.

بعد فرمود: دليلش هم جريان ناقه صالح و پي کردن آن توسط قوم ثمود است. بعد از انقراض عاد، شخصي به نام ثمود بن عابر آمد، قبيله اي تشکيل داد، قبيله به نام قبيله ثمود بود؛ بين شام و حجاز منطقه اي را آباد کردند، نه تنها در دامنه کوه ويلا مي ساختند، بلکه کوهها را مي تراشييدند و خانه ها و ويلاي کوهي مي ساختند، که فرمود: تنحتون من الجبال بيوتا فارهين(1). امکانات فراواني داشتند، عمرهاي طولاني داشتند، اين خانه ها کفاف نمي داد؛ بنابراين ويلاي آنها کوهي بود، نه در دامنه کوه!

اين گروه، آن معجزه معروف را از حضرت صالح خواستند؛ وجود مبارک صالح هم به عنايت الهي آن کار را کرد. ناقه اي از صخره سَمّا به در آورد با فرزندش، آن شتر با آن فرزندش که در بخش پاياني سوره مبارکه و الشمس آمده، مطرح بود. همين ها توطئه کردند که کسي اين را پي کند، عَقر کند.

فنادوا صاحبهُم فتعاطي فعقر(2). وجود مبارک حضرت امير(ع) استدلالش به اين بخش از آيه است که يک نفر قيام کرد و اين شتر را پي کرد و کشت. اما چون قوم و قبيله ثمود به اين کار راضي بودند و اين را کار خوب مي دانستند؛ ذات اقدس إله اين ترور کردن  پي کردن ناقه ثمود را به همه اسناد داد. فرمود: فعقروها فاصبحوا نادمين(3). آنجا که فرمود: فتعاطي فعقر، اين عَقر به يک شخص واحد، اسناد داده شد؛ اما در اينجا به همه اسناد داده شد.

وجود مبارک حضرت که خودش قرآن ناطق است، فرمود: سرّش اين است که همه اينها راضي بودند به اين کار! و لذا خداي سبحان به همه اينها اسناد داد؛ فرمود: فعقروها فاصبحوا نادمين. حالا ذات أقدس إله وقتي بخواهد عذاب بکند، تنها همان شخص ترور کننده را که عذاب نکرده! همه اينها که در حزب او و در حزب او و در صف او بودند؛ همه اينها را معدّب کرد!!

نتيجه رضايت جمعي به عمل يک فرد

فرمود: ذات أقدس إله اينها را معذّب کرد، اخذتهم الرّجفه(4). زلزله اي آمد، همه خانه هاي اينها را فرو برد و همه اينها را در کام خود هضم کرد. خارت الارض خُوار السّکه المُحماه في الارض الخواره.

«خوار» بانگ گاو است. چنانکه دارد: اخرج لهم عجلا جسداً خوار(5)؛ اين بانگ بانگ گاو است.

فرمود: ذات أقدس إله با يک زلزله اين خانه ها و اهلش را، آنچنان اين زمين دهن باز کرد و صدائي شبيه صداي گاو از او شنيده شد که همه اينها يکجا دفن شدند؛ چرا؟ چون همه شان راضي بودند.

ضرورت عبرت گيري سران دول اسلامي از داستانهاي قرآن کريم

يک بيان نوراني را مرحوم کليني در جلد هشتم کافي که روضه کافي است و بسياري از لطائف در اين جلد 8 هست، از وجود مبارک امام معصوم نقل مي کند که وجود مبارک حضرت مسيح(ع) فرمود: التّارک لشفاء المجروح شريک لجارحه(6). کسي که زخم خورده اي را ببيند و براي درمان زخم او و پانسمان زخم او نشتابد؛ اين شريک جرم آن جارح است؛ اينها حرف هاي انبياي الهي است، حرف هاي اهل بيت است که عِدل قرآن کريمند، آن هم حرف خود قرآن کريم!

الآن دولتمردان عربستان و مصر و بسياري از کشورهاي خليج فارس بايد بدانند که بالاخره همين خداست که بساط عاد و ثمود را برچيد. مگر خداي سبحان به حسني مبارک مهلت مي دهد که او همچنان اين راه رفح را ببندد و نگذارد به مسلمانهاي غزه چيزي برسد؟ يا به عربستان اجازه بدهد همچنان ساکت باشد!

رابطه سکوت در برابر حق و شيطان

در صوتُ العداله الإنسانيه آمده؛ وجود مبارک رسول گرامي(ص) فرمود: الساکت عن الحقّ شيطان احرص. کسي که بايد در برابر حق سخن بگويد، آنچه حق است بايد بگويد، فرياد نزند؛ اين اگر ساکت باشد، شيطان دهن بسته است! آنچه که الآن به عنوان برخي از سران کشورهاي به ظاهر اسلامي حکومت مي کنند، شيطان آخرصند!

بنابراين اينچنين نيست که ذات أقدس إله که إن ربّک لبالمرصاد(7)، در کمين حسني مبارک نباشد!! در کمين همين هائي که جلاله الملک ديروز و خادم الحرمين امروز بودند، در کمين اينها نباشد! در کمين اين شيوخ خليج فارس نباشد! إنّ ربّک لبالمرصاد. کمين گاه است، سريع مي گيرد؛ اخذ ربک شديد است. اينها اگر از آخرت نمي ترسند، از دنيايشان بترسند. بالاخره در عظمت و حقيقت قرآن و جلال و جبروت قرآن و شکوه نبوغ پيغمبر که کسي سخني ندارد! حالا اينها اگر مشکل اُخروي دارند، درباره ي دنيايشان به عقل بيايند.

اينطور مظلومانه اين کودکان، اين زنها، اين مردها، آن سربازها؛ همه شان بي گناهند! دارند دفاع مي کنند، دفاع، حق مسلم هر کسي است. اگر من قتل دون ماله فهو شهيد(8)، من قتل دون مظلمته فهو شهيد(9)، من قتل دون عرضه فهو شهيد؛ اين مطلقات شامل همه اين عناوين و فرق مي شود. اينها اگر از آخرت نمي ترسند، إن لم يکن لکم دين و لا تخافون المعاد فکونوا احراراً في دنياکم(10)؛ اين پيام قتلگاه حسين بن علي است!

آنها که کليات قانون اساسي را خوب زير نظر دارند، مي داند که محققان تلاش کردند در موقع تدوين اساسي آيه 7 و 8 سوره مبارکه ممتحنه را در قانون اساسي مندرج کنند مبني بر اينکه مسلمانها با کفاري که درصدد براندازي نيستند؛ چه براندازي سخت و چه براندازي نرم، با آنها زندگي مسالمت آميز داشته باشند.

لزوم توجه همه جانبه به فقراء و مظلومان به عنوان واليان نعمت

حالا شما توقع داريد رهبر فعلي مصر سالم به در برود؟ يا رهبران فعلي بعضي از کشورهاي به ظاهر اسلامي مصون العرض بمانند؟! خدا، خداي مظلومان است!! وجود مبارک رسول گرامي به همه ما هم فرمود: شما دعاگوي اين فقراء و مظلومان باشيد. اولا تعلمون أنکم تنصرون بضعفائکم(11). فرمود: مگر نمي دانيد که خدا به برکت همين مستمندان جيره بگير کميته امداد، به شما روزي مي دهد؟! کجا اين حرف ها هست؟ اينها شده قصه و اسطوره! فرمود: قدر اين ضعيفان را بدانيد. دعاي اينها مستجاب است.

صعود آه مظلومان تا عرش الهي

مرحوم طبرسي در احتجاج نقل کرده که عده اي از راه دور آمدند خدمت حضرت امير(ع) چند تا سئوال داشتند، وجود مبارک امام مجتبي کودک چند ساله بود، آنجا نشسته بود؛ حضرت اشاره کرد به امام مجتبي که شما اين سئوالها را جواب بده. يکي از آن اسئله اين بود: بين زمين و آسمان چه قدر فاصله است؟ وجود مبارک امام مجتبي(ع) فرمود: مدّ البصر و دعوه الملو(12). سيدنا الاستاد مرحوم علامه طباطبائي اين حديث شريف را در الميزان آورده، فرمود: اين از غرر روايات اهل بيت است. همين جمله کوتاه را وجود مبارک امام مجتبي فرود: اگر آسمان ظاهر مي گوئي، تا چشمت مي بيند. آن آسماني که وفي السّماء رزقکم(13) هست، آن آسماني که درش به روي کفار باز نمي شود، لا تفتح لهم ابواب السماء(14)، درش فقط به روي مؤمنان باز مي شود، دعوه المظلوم. آه مظلوم تا آنجايي مي رود!! الآن اينها مظلومان غزه اند. اين آه آنجا مي رود، اين حرفه ها اسطوره نيست!! حالا طولي نمي کشد که بساط حسني مبارک و خيلي از اين اُمراء و شيوخي که به حسب ظاهر حکام کشورهاي اسلامي اند، به سرنوشت پليد پهلوي مبتلا مي شوند...

1- شعراء / 49

2- قمر / 29

3- شعراء / 157

4- اعراف / 78

5- طه / 88

6- الکافي / 8 / 345

7- فجر / 14

8- من لا يحضره الفقيه / 4 / 95

9- الکافي / 5 / 52

10- بحارالانوار / 45 /51

11- ارشاد القلوب / 1 /32

12- الإحتجاج / 1 / 268

13- ذاريات / 22

14- اعراف / 40