خورشيد من بر آي

دل را ز بيخودي سر از خود رميدن است                                                        جان را هواي ز قفس تن پريدن است

از بيم مرگ نيست که سر داده‏ام فغان                                                         بانگ جرس به شوق به منزل رسيدن است

دستم نمي‏رسد که دل از سينه بر کنم                                                        باري علاج شکر گريبان دريدن است

شامم سيه ترست ز گيسوي سرکشت                                                      خورشيد من بر آي که وقت دميدن است

سوي تو اي خلاصه گلزار زندگي                                                                  مرغ نگه در آرزوي پر کشيدن است

بگرفته آب و رنگ ز فيض حضور تو                                                                هر گل در اين چمن که سزاوار ديدن است

با اهل درد شرح غم خود نمي‏کنم                                                              تقدير غصه دل من ناشنيدن است

آن را که لب به دام هوس گشت آشنا                                                         روزي «امين‏»(1) سزا لب حسرت گزيدن است

پي‌نوشت:

1- تخلص شعري مقام معظم رهبري.

                                                                                                                 "آية الله سيدعلي حسيني خامنه‌اي"