" شمیم یاس "

مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید ...

عطر دلنوازی فضا را آکنده است . گویا شمیم یاس است که به دل ، جان می بخشد . آنجا را بنگر نیلوفران راه را فرش کرده اند . تمامی راههای آسمانی آذین بندی شده ، شادی و سرور و بهجت عالمین را در برگرفته ، ملائک پایکوبان به استقبال آمده اند ، به راستی اینان شوق چه در سر دارند ؟

آن چیست که نه تنها ملکوتیان ، که ما خاکیان را نیز بهره می رساند؟

اگر با چشم دل به آسمان بنگری ، نام زیبا و دلنشین " شعبان " را می بینی که چگونه ستاره باران شده و چون لؤلؤیی درخشان می درخشد ؛

مژده باد مسلمین و عباد الله را که ماه شعبان از ره رسیده ؛

عاملان عرش در تنظیم و تکریم این ماه مبارکند و بهشت را آذین می بندند ؛

شعبان آمد، ماه پذیرش توبه ، ماه عبادت و خودسازی ؛

باید خود را آماده میهمانی خدا سازیم ، تا رمضان چند گامی بیش نمانده ؛

اما چرا نام شعبان دل را می لرزاند ؟

چون دراین ماه ، سرور آزادگان ، سمبل عشق و ایثار ، زینت عابدین وامید دلهای منتظر ، نَفَس جانها ،فریادرس مظلومان و برافرازنده پرچم هدایت بر فراز گیتی جهان را با وجودشان منورنموده اند.

الهی در این ماه و هر ماه :

کامم را به حلاوت تلاوت کلامت شیرین بدار.

خدایا طعم شیرین مناجاتت را به من بچشان.

بارالها!ما را از چشمه تسنیم شعبان سیرآب ساز.

حلول ماه شعبان ، ماه عبادت و بندگی

مبارک باد