مرد همیشه بی‌اعتنایی زن نسبت به خود را ستوده است

 
اشکال: مخالفان حجاب می‌گویند مجبور ساختن زن به اینکه حجاب داشته باشد بی‌اعتنایی به حق آزادی او و اهانت به حیثیت انسانی اوست و به عبارت دیگر ظلم فاحش است به زن.

پاسخ:
حجاب در اسلام یک وظیفه‌ای است که بر عهده زن نهاده شده که در معاشرت و برخورد با مرد باید کیفیت خاصی را در لباس پوشیدن مراعات کند. این وظیفه نه از ناحیه مرد بر او تحمیل شده است و نه چیزی است که با حیثیت و کرامت او منافات داشته باشد و یا تجاوز به حقوق طبیعی او که خداوند برایش خلق کرده است محسوب شود.

تدبیری از سوی خود زن‌ها

حيا و عفاف و ستر و پوشش تدبيرى است كه خود زن با يك نوع الهام براى گرانبهاكردن خود و حفظ موقعيت خود در برابر مرد به كار برده است. زن، با هوش فطرى و با يك حس مخصوص به خود دريافته است كه از لحاظ جسمى نمى‏ تواند با مرد برابرى كند و اگر بخواهد در ميدان زندگى با مرد پنجه نرم كند از عهده زور بازوى مرد برنمى آيد، و از طرف ديگر نقطه ضعف مرد را در همان نيازى يافته است كه خلقت در وجود مرد نهاده است كه او را مظهر عشق و طلب و زن را مظهر معشوقيّت و مطلوبيّت قرار داده است.

باید آتش عشق و طلب مرد را تيزتر کرد

وقتى كه زن مقام و موقع خود را در برابر مرد يافت و نقطه ضعف مرد را در برابر خود دانست همان‏طور كه متوسل به زيور و خودآرايى و تجمل شد كه از آن راه قلب مرد را تصاحب كند، متوسل به دور نگه داشتن خود از دسترس مرد نيز شد. دانست كه نبايد خود را رايگان كند بلكه بايست آتش عشق و طلب او را تيزتر كند و درنتيجه مقام و موقع خود را بالا برد.(گزیده‌ای از کتاب مسئله حجاب،ص62و63)

مردان از ابتذال زنان بیزارند

مرد برخلاف آنچه ابتدا تصور مى‏ رود، در عمق روح خويش از ابتذال زن و از تسليم و رايگانى او متنفر است. مرد هميشه عزت و استغناء و بى ‏اعتنايى زن را نسبت به خود ستوده است.
ابن العفيف مى‏گويد:
تُبْدِى النِّفارَ دِلالًا وَ هْىَ آنِسَةٌ يا حُسْنَ مَعْنَى الرِّضا فى صورَةِ الْغَضَبِ‏
نظامى مى ‏گويد:
چه خوش نازى است ناز خوبرويان ز ديده رانده را از ديده جويان‏
به طوركلى رابطه ‏اى است ميان دست نارسى و فراق از يك طرف و عشق و سوز و گرانبهايى از طرف ديگر، همچنانكه رابطه ‏اى است ميان عشق و سوز از يك طرف و ميان هنر و زيبايى از طرف ديگر؛ يعنى عشق در زمينه فراقها و دست نارسى ‏ها مى ‏شكفد و هنر و زيبايى در زمينه عشق رشد و نمو مى‏ يابد.(گزیده‌ای از کتاب مسئله حجاب،ص65)

این رفتار منافاتی با اصل آزادی ندارد

اگر رعایت پاره‌ای مصالح اجتماعی، زن یا مرد را مقید سازد که در معاشرت روش خاصی را اتخاذ کنند و طوری راه بروند که آرامش دیگران را برهم نزنند و تعادل اخلاقی را از بین نبرند، چنین مطلبی را منافی حیثیت انسانی و اصل «آزادی» فرد نمی‌توان دانست. برعکس، پوشیده بودن زن در همان حدودی که اسلام تعیین کرده است موجب کرامت و احترام بیشتر اوست، زیرا او را از تعرض افراد جلف و فاقد اخلاق مصون می‌دارد. شرافت زن اقتضا می‌کند که هنگامی که از خانه بیرون می‌رود متین و سنگین و باوقار باشد، در طرز رفتار و لباس پوشیدنش هیچ‌گونه عمدی که باعث تحریک و تهییج شود به کار نبرد.

---

منبع:
گزیده‌ای از کتاب مسئله حجاب، نوشته شهید مطهری، به نقل از سایت بنیاد علمی فرهنگی استاد مطهری