اولین مشكلات با تراپ

سال 91 باجو در یووه نیمكت نشین شد . تراپاتونی ، مربی آن زمان یوونتوس به بهانه آمادگی نداشتن ، باجو را به زمین نفرستاد این اولین خاطره بد باجو بود ولی او خیلی زود جای اصلی خود را یافت و با زدن گلهای فراوان ، به تیم اصلی بازگشت . باجو با بازوبند كاپیتانی  در سال 93 یوونتوس را فاتح جام یوفا كرد و تراپاتونی در باره او گفت : روبرتو به لطف اعتماد به نفس وبلوغ  و تجربه  انكار ناپذیرش ازعهده كاپیتانی در خارج و داخل میدان بر آمده است. در سال 93 باجو تمامی جوایز انفرادی  دنیای توپ گرد را به خود اختصاص داد و بهترین بازیكن جهان شد .

بزرگ ترین ناكامی

در جام جهانی 94 باجو به واسطه تكنیك و هنر انكارناپذیرش ایتالیا را به فینال جام جهانی رساند ، ولی در فینال یكی از پنالتی های ایتالیا را مقابل برزیل از دست داد تا این بار هم دست او به جام نرسد  این اتفاق در حالی افتاد كه حضور او در فینال به واسطه آسیب دیدگی ، در پرده ای از ابهام قرار داشت .

یك سال بعد و در پایان فصل 95 – 94 او به میلان فروخته شد . مشكلات او با لیپی و بته گا و ظهور پدیده ای چون الكس  دل پیرو از دلایل  اصلی ترك یوونتوس  پس  از 5 سال  حضور موفق بود ، باجو در كتابش دلیل اصلی  ترك یوونتوس را بته گا ، مدیر باشگاه یوونتوس عنوان كرده و معتقد است بته گا هواداران یووه را علیه او شورانده است .

حاصل  تلاش او در یوونتوس 141 بازی و 78 گل در سریA بود . در میلان باجو یكی از بدترین دوران ورزشی خود را تجربه كرد . آمدن و رفتن مربیان متعدد  آسیب دیدگی  و نیمكت نشینی های بی پایان ، صبر باجو را به سر آورد ، او در این میان به علت آسیب دیدگی  و اختلاف نظر با ساكی  بازیهای یورو 96 را نیز از دست داد .

طلوع دوباره

پس از 51 بازی و فقط 12 گل به بولونیا پیوست . این انتقال كه در سال 97 اتفاق افتاد بهترین تصمیم باجو بود . او با بازیهای فراموش نشدنی در بولونیا طی 30 بازی 22، گل به ثمر رساند و به وسیله چزاره  مالدینی دوباره به تیم ملی برگشت و در جام جهانی 98 سومین حضورش در جام جهانی را تجربه كرد این بار هم ضربات پنالتی  عامل حذف او و تیمش در مرحله یك چهارم نهایی رقابت ها مقابل فرانسه  میزبان بود . در جام جهانی98 او رقیب اصلی دل پیرو برای قرار گرفتن در تركیب ثابت ایتالیا بود و به مراتب بهتر از دل پیرو بازی كرد .

با اتمام جام جهانی 98  او به اینتر پیوست . تا كنار رونالدو زوج روبی – رونی را به وجود آورد . اما بر خلاف تصوراتش آسیب دیدگی  او را رها نكرد و  در 2 فصل و 41 بازی ، فقط 9 گل  در سریA به ثمر رساند و برای حضور ثابت در میدان به تیم برشا پیوست او توانست برشا را به بهترین مكان تاریخش یعنی رتبه هشتم سریA برساند باجو طی  2 فصل پیش 37 بار برای برشا به میلان رفت و 21 گل برای تیم منطقه لومباردی به ثمر رساند . او كارلو ماتزوته مربی برشا را چون پدر خود می داند و از حضور  در برشا بسیار خرسند است .

باجو در 3 ژانویه سال 2002 و در مرحله نیمه نهایی جام حذفی ایتالیا مقابل پارما  آسیب دید و درحالی كه همه از بازگشت او به میدان پیش  از جام جهانی 2002  ناامید شده بودند 7 روز بعد به زمین برگشت و بازدن 2 گل همه دوست دارانش  را به حضور درجام جهانی امیدوار كرد و با وجود  این تراپاتونی او را به تیم ملی ایتالیا دعوت نكرد تا باجوی 35 ساله  ناامید شود . در غیاب باجو ایتالیا یك ناكامی دیگر را تجریه كرد .

آسیب دیدگی  ها در تمام  این سالها باجو  با وجود درد و آسیب دیدگی  زانوی راستش كه در واقع پاشنه آشیل محسوب می شود ، می كوشید در میدان های  فوتبال حضوری دایمی داشته باشد اما آسیب دیدگی هیچگاه او را رها نكرده است. حتی در آخرین عمل جراحی زانوی راست او از داخل 220 بخیه خورد تا تاندون  پای او بهبود یابد .

تا شروع این فصل سریA باجو 394 بازی و 181 گل زده بود و با تو جه به 7 گلش در این  فصل  تا هفته هیجدهم با 188 گل بهترین گلزن فعال سریA به شمار می رود . با توجه به انتقال باتیستوتا و احتمال گلزنی او برای اینتر ، نبرد این دو بازیكن در ماههای آینده سرنوشت بهترین گلزن  فعال سریA را مشخص خواهد كرد، باتی گل تا به حال 181 گل زده و به سختی در تعقیب باجو است .

باجو هنوز  از حضور در تیم ملی ایتالیا ناامید نشده و با وجود تمام ناملایمات باز هم امیدوار است دوباره  پیراهن لاجوردی را تن كند و او در 55 بازی ملی27 گل به ثمر رسانده است . با توجه به ادامه كار تراپاتونی در تیم ملی  ایتالیا و درخشش بازیكنان جوان تر بعید به نظر می رسد باجو شانسی در تیم ملی داشته باشد . با وجود این باجو یكی از اسطوره های تاریخ فوتبال ایتالیا باقی می ماند .