خلیل عمرانی، یک شاعر آیینی
خلیل عمرانی، یک شاعر آیینی
خلیل عمرانی در سال 1343 در روستای لمبدان بندر دیر در استان بوشهر به دنیا آمد. وی یک شاعر آیینی بود.
وی تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در روستا و دوره متوسطه را در شهر به پایان برد و در سال 1363 دانشجوی مرکز تربیت معلم پسران بوشهر شد.
عمرانی 2 سال بعد به زادگاهش برگشت و در مدرسهای که خود در آن درس خوانده بود، به تدریس ادبیات پرداخت.
وی تا اوایل انقلاب به صورت پراکنده به فعالیت شعری خود ادامه داد و از سال 1357 شاعری را بطور جدی تر پی گرفت.
در سال 57 به صورت جدی وارد عرصه ی شعر شد و از همان دوران به عضویت کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان درآمد.
خلیل عمرانی متخلص به پژمان دیری در سال 1367 ازدواج کرد و به دانشگاه یزد رفت و همزمان با تحصیل، در واحد کارشناسی فعالیتهای ادبی استان به پرورش استعدادهای جوان و نوجوان در زمینه شعر پرداخت.
وی در سال 1372، پس از اخذ لیسانس ادبیات فارسی دبیر دبیرستان آیتالله طالقانی بندر دیر شد و یک سال بعد، معاونت فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی را به عهده گرفت.
در سال 1376 به تهران آمد و ضمن فعالیتهای فرهنگی به تدریس ادبیات در اسلامشهر پرداخت و از سال 1378 کارشناس فعالیتهای ادبی اداره کل آموزش و پرورش تهران شد.
وی در پستهای مشاور وزیر آموزش و پرورش، مسئول آفرینشهای ادبی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کشور و معاونت فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر فعالیت داشتهاست.
آثار خلیل عمرانی به صورت پراکنده در نشریات و مجلات به ویژه برنامه های دفاع مقدس انتشار یافت و در اغلب کنگرههای شعر به عنوان شاعر، میهمان و داور حضور داشته است.
خلیل عمرانی در آذر سال 1391 و در سن 48 سالگی به علت سکته مغزی درگذشت.
آثار خلیل عمرانی:
مروارید فراموش (گزیده غزلها) 1376
ساعت به وقت شرعی دریا (مجموعه غزل) 1380
گزیده ی شعرها (مجموعه نیستان) 1380
فراوری: زهرا فراورده
بخش کودک و نوجوان تبیان
منابع: راسخون- همشهری آنلاین
مطالب مرتبط:
مهدی آذر یزدی و کتابهایی از جنس کودکان