خدای ما، خدای مهربانی‌ها!
خدای ما، خدای مهربانی ها!
کافی است چشم هایت را باز کنی و به اطراف بنگری. او همه جا هست. جنگل، آسمان، پرنده، درخت، خاک، باد و ... همه و همه و از او می گویند و نشانه دارند. خدایی که به قول سهراب سپهری: همین نزدیکی است، لای این شب بوها، پای آن کاج بلند. خدای ما خدای رحمان و رحیمی است که نا بارگاهی دارد و نه قصر و تاج پادشاهی. خانه ی او در دل همه ی بندگان است. خدایی که هر جا باشیم با ماست، خدایی که هیچ وقت تنهایمان نمی گذارد. او از رگ گردن به ما نزدیک تر است. کافی است صدایش کنیم!خدای ما همان خدایی است که او را با این چشم های کوچک زمینی نمی توان دید. چون بیکرانه و نامحدود است.
خدای ما خدایی است که صاحب همه ی نام های نیک و زیباست. لطف و مهر او همه ی هستی را در برمی گیرد. چتر مهربانی او بر سر موجودات کوچک و بزرگ دریاها و جنگل ها گسترده است و سایبان مهربانی است برای پروانه های کوچک، غنچه های لطیف و حتی خارهای بیابان!
خدای ما نزدیک است، خدایی که گناهان را می بیند و می شنود. اما در عذاب و توبیخ شتاب نمی کند چرا که مهربان و توبه پذیر است و آغوش پرمهرش بندگان پشیمان را می پذیرد.
خدای بعضی ها اما، مثل پادشاهان مغرور، بر تخت سلطنت تکیه زده و مراقب است اگر بنده ای دست از پا خطا کرد با قهر خداوندی اش او را عذاب کند.
خدای بعضی ها آن قدر دور و دست نیافتنی است که اگر بخواهی با او گفت و گو کنی بیم داری، اگر خطایی از تو سر بزند، جرئت توبه و بازگشت به سوی او را نداری.
خدای بعضی ها، از نام ها و صفات، تنها جبار و قهار و منتقم را دارد خدای ما اما، تواب و رحمان و رحیم و لطیف و ودود و عزیز و کریم است. خدای ما همیشه بوده و هست و خواهد بود، خدایی که دوستش داریم و او هم ما را دوست دارد.
بخش کودک و نوجوان تبیان
منبع:رشد نوجوان