فرار قهرمانان گوانگجو از خانه

در حالي که سازمان تربيت بدني پس از پايان بازيهاي آسيايي گوانگجو اهدا واحد مسکوني را به عنوان جايزه ويژه به قهرمانان در نظر گرفته بود، پس از گذشت چندين ماه مشخص شد اين مدال آوران بايد اقساط خانه‌هاي دور افتاده خود را پرداخت کنند!

صندوق حمايت از قهرمانان و پيشکسوتان ورزشي پس از پايان بازي‎هاي آسيايي 2010 بنا به دستور سازمان تربيت بدني که قول صاحب‎خانه شدن قهرمانان ملي را داده بود، اهدا واحد مسکوني به مدال آوران اين بازي‎ها را در دستور کار قرار داد تا مثلا نفرات برتر گوانگجو که به عنوان نخستين پاداش خود سکه دريافت کرده بودند، به طور ويژه تقدير شوند.

براي اهدا حواله دريافت خانه مسکوني هيچ تفاوتي ميان ورزشکاران  مجرد و متاهل نبود تا بدين ترتيب يکي از دغدغه‎هاي اصلي آنها براي رسيدگي همزمان به زندگي شخصي و ورزش حرفه‎اي برطرف شود. با اين حال برخي از مدال‎آوران اصلا از اين طرح استقبال نکردند و آن دسته از ورزشکاراني هم که براي خانه‎دار شدن از طريق اين طرح اقدام کردند رضايت زيادي از مراحل طي شده ندارند.

زماني که خبر از خانه‎دار شدن مدال آوران گوانگجو داده شد، در مورد اينکه اين خانه‎ها کجا، به چه صورت  و با چه شرايطي اهدا مي‎شود، اطلاع رساني زيادي نشد. اما بيشتر ورزشکاران با خيال "صاحب‎خانه" شدن اقدام به دريافت حواله‎هاي خانه‌هاي مسکوني وعده داده شده کردند اما محل خانه‎ها دورتر و شرايط بدتر از آني بود که آنها را صاحب خانه‎اي براي زندگي کند!

طرح دولت براي ساماندهي بازار مسکن که از آن به عنوان "مسکن مهر" ياد مي‎شود و همه افراد - عادي و خاص - مي‎توانند از آن براي خانه‎دار شدن استفاده کنند، همان طرحي است که براي صاحب‎خانه شدن ورزشکاران مدال‎آور گوانگجو مورد استفاده قرار گرفته است اما آنها رضايتي از اين بابت ندارد. چون تبليغاتي که براي صاحب‌خانه شدن آنها انجام شد بالاتر از مسکن مهر بود.

يوسف کرمي، کاپيتان تيم ملي تکواندو که براي دريافت حواله واحد مسکوني خود از طريق صندوق حمايت از قهرمانان و پيشکسوتان ورزشي اقدام کرده است، در گفتگويي گفت: "فکر مي‌کردم در يک محل درست و حسابي به ما خانه مي‌دهند. چون تبليغاتي که در اين زمينه انجام شد در حد يک منطقه خوب مثل بالاشهر تهران بود نه محل مسکن‎هاي مهر؛ خانه‌هايي که به ما تعلق مي گيرد 37 کيلومتر دور از تهران است. فکر هر جا را مي‎کرديم جز اينکه در اين منطقه خانه بگيريم".

وي با بيان اينکه محل‎هاي در نظرگرفته شده دور افتاده هستند و شرايط خوبي براي زندگي ندارند، تاکيد کرد: "فکر نمي‎کنم ورزشکاراني که مستاجر هستند هم آنجا را براي زندگي انتخاب کنند. اصلا هر کس خانه نداشته باشد مي‎تواند آنجا خانه بگيرد. اينکه نياز به مدال آسيايي نداشت".

محمدباقر معتمد هم که مانند کرمي در گوانگجو به مدال طلا تکواندو دست يافت، در گفتگو با خبرنگار مهر تصريح کرد: " کارهاي لازم را براي گرفتن خانه انجام داده‎ام و تا دو سه ماه ديگر تحويل مي‎گيرم. اما واقعا جاي آن براي زندگي خوب نيست. خانه‎هاي مورد نظر در محله فردوسي شهريار هستند. کاش يک جاي بهتر در نظر گرفته مي‎شد تا حداقل براي آنهايي که مشکل مسکن دارند، فايده‎اي داشته باشد".

در هر صورت صندوق حمايت از قهرمانان و پيشکسوتان ورزش براي خانه‌دار شدن مدال‎آوران طلا بازي‎هاي آسيايي گوانگجو اقدام کرده است. اين صندوق بدون دريافت هيچ هزينه‎اي از ورزشکاران، براي هر يک از آنها که اقدام به ارائه مدارک خود کرده‎اند 5 ميليون تومان واريز کرده تا مراحل صاحب‎خانه شدن‎شان طي شود با اين حال کمتر کسي از اين طرح و پيگيري‎هايي آن رضايت دارد.

اميد نوروزي، کشتي گير وزن 60 کليوگرم کشورمان هم در اين زمينه به خبرنگار مهر گفت: " قرار بود خانه‎هاي اهدايي 120 متر باشد و در شهر خود ورزشکاران نه خانه‎هاي 75 متري شهريار؛ مساحت خيلي مهم نيست. بهتر بود حداقل محلي را براي زندگي انتخاب مي‌کردند که مناسب زندگي باشد. اينجا که به عنوان محل خانه ورزشکاران حرفه‌اي انتخاب شده "دهات" است".

خديجه آزاد پور، ووشو کار طلايي ايران در گوانگجو هم که از اين بابت گله مند است به خبرنگار مهر گفت: "وقتي براي ارائه مدارک و گرفتن خانه اقدام کردم متوجه شدم که خانه‎هاي ما همان مسکن مهر است. اما واقعا نمي‎دانستم محل مسکن‎هاي مهر و شرايط آن اينگونه است. به هر حال اقدام کرديم اما هنوز خانه‌اي تحويل نگرفته‌ايم. اين کار باعث شده فقط اسم ما و اينکه خانه دار شده ايم سرزبان‌ها بيفتد."

مهمترين مسئله‎اي که اعتراض ورزشکاران مدال‎آور در بازي‎هاي آسيايي را موجب شده اين است که به غير از 5 ميليون توماني که به عنوان پيش پرداخت و از طرف صندوق حمايت از قهرمانان و پيشکسوتان هزينه شد، پرداخت اقساط مربوط به اين خانه بر عهده خود ورزشکاران است.

البته سعيد رضا عاصمي، مدير صندوق حمايت از قهرمانان و پيشکسوتان ورزشي در اين زمينه به خبرنگار مهر گفت: "مبلغ قسط اين خانه‎ها خيلي زياد نيست. حداقل از پول اجاره خانه کمتر است". با اين حال ورزشکاران از اين بابت که براي خانه‎اي که پاداش قهرماني آنهاست بايد پول پرداخت کنند، دلخوشي ندارند. در همين زمينه نوروزي در گفتگويي که با خبرنگار مهر داشت، تصريح کرد: "اين چه صاحب خانه شدني است. يعني من نمي‎توانستم خودم براي خريد اين خانه‏ها اقدام کنم. واقعا که به مرگ مي‎گيرند تا به تب راضي شويم".

صندوق حمايت از قهرمانان و پيشکسوتان بعد از گذشت 5 ماه از پايان بازي‎هاي آسيايي هفته گذشته اعلام کرد که به مدال آوران نقره و برنز اين بازي‌ها هم واحد مسکوني اهدا خواهد شد. اما اين خبر خيلي مورد توجه اين دسته از ورزشکاران قرار نگرفته است البته به جز آنهايي که اصلا از موضوع باخبر نبودند!

بر اساس پيگيري‌هاي خبرنگار مهر ورزشکاران رشته‎هاي واليبال، بسکتبال، تيراندازي و کشتي اصلا از اين که مي‌توانند به عنوان مدال‎آوران نقره و برنز بازي‌هاي آسيايي براي خانه‌دار شدن اقدام کنند، مطلع نبودند. حتي سعيد درخشنده، دبير فدراسيون واليبال در اين زمينه به مهر گفت: " اصول آن است که نامه‌اي به فدراسيون ارسال شود تا ما اسامي بازيکنان خود در گوانگجو را اعلام کنيم. اما هيچ نامه‌اي در اين زمينه دريافت نکرديم".

علاوه بر اين ساير بازيکنان هم از اينکه مي‌‌‌توانند به عنوان پاداش مدال‎آوري در گوانجگو خانه‌دار شوند خيلي راضي نيستند. حسين عسگري که در بازي‌هاي آسيايي به مدال برنز دوچرخه سواري دست يافت به خبرنگار مهر گفت:" بايد بخشي از پول را خودمان بدهيم و بعد جائي برويم که اصلا مناسب زندگي نيست. آنجا که براي خانه‎هاي مدال آوران در نظر گرفته جاي زندگي نيست".

صاحب خانه‎اي مي‎شويم که اختيارش را نداريم

سجاد انوشيرواني، مدال‎آور برنز ايران در مسابقات وزنه برداري بازي‌هاي آسيايي هم به مهر گفت: "محل واحدهاي مسکوني اهدايي به قدري دور است که ارزش گرفتن ندارد. براي من که اردبيلي هستم و ورزشم را در خود تهران پيگيري مي‎کنم، داشتن خانه‎اي دورتر از هشتگرد و پرند نيازي نيست. اين خانه‏ها به درد فروش هم که نمي‎خورد چون در طرح مسکن مهر قرار دارد. خانه‎اي که قابل زندگي نيست و اختياري هم براي فروشش نداريم چه به درد مي‎خورد"؟

طرح سازمان تربيت بدني و صندوق حمايت از قهرمانان و پيشکسوتان ورزشي براي خانه‎دار شدن مدال‎آوران بازي‌هاي آسيايي خوب است اما بهتر بود اين طرح به گونه‌اي اجرا مي‌شد که حداقل دردي از دردشان - البته در مورد همه آنها - دوا کند حتي اگر با همکاري و مشارکت خود ورزشکاران انجام مي‎شد. اما نه اينکه نتيجه اين مشارکت خانه‎اي شود دور از محل زندگي و تمرين آنها!

بخش ورزشي تبيان

منبع: مهر