دعوا می کنم پس هستم!

 جر و بحث در زندگی متاهلی پیش می آید. اصلا اگر پیش نیاید اشتباه است. گاهی وقت ها این بحث ها سر موضوعاتی است که حقیقتا ارزش قهر و دعوا ندارند اما در آن لحظه شما را عصبانی می کنند و شما روی همین خشم، عصبانیت، دق دلی یا لجبازی که در خود حس می کنید، یک جنگ تمام عیار به پا می کنید.  باید یاد بگیرید که در زندگی مسائلی مهم تر از بو دادن جوراب ها و سر وقت بیرون نبردن زباله ها و نامرتب بودن آشپزخانه وجود دارد. پس بحث های خود را برای مسایل مهم تری نگه دارید.

حسادت های همسرانه

 این کاملا قابل درک است که شما می خواهید همسرتان متعلق به خودتان باشد، نه کار، نه دوستانش، نه باشگاه ورزشی و حتی خرده فرمایشات فامیل اما یادتان باشد که همسرتان «شما» را برای زندگی انتخاب کرده است. حسادت به افراد اطراف او یا فعالیت های او باعث اتلاف وقت شده و موجب اهانت به همسرتان می شود که تصور می کند شما به او اعتماد ندارید. اگر او همیشه قابل اعتماد بوده است، نباید با حسادت خود حتی برای او ایجاد مزاحمت کنید. این برای رابطه سم است.

من همینم که هستم

حالا زمان آن رسیده که بزرگ شوید. گردش شبانه رفتن با دوستان، زمانی اشکال نداشت که شما مجرد بوده اید و هیچ کس در منزل منتظر شما نبوده است. به عنوان یک فرد متاهل، انجام بعضی کارها شایسته نیست. شما می دانید درست و غلط چیست. پس کار درست را انجام دهید.

منت کشی نمی کنم

 زن یا شوهری که بعد از هر مشاجره بر عذرخواهی اصرار دارد، همیشه برنده است و کسی که مهر و محبت همسر خود را انکار می کند، هیچ کار مفیدی برای زندگی مشترکشان انجام نمی‏دهد. او اجازه می دهد غرور و روش های حل مشکلات و عشق و علاقه او به همسرش راه پیدا کنید و رابطه شما به نتیجه برسد. باید ملایم تر باشید و راهی پیدا کنید که مسوولیت اعمال خود را به گردن بگیرید.

فعلا وقت نداریم

 باید مثل یک گل از زندگی مشترک خود مراقبت کنید. گل، بدون آب، نور خورشید و مراقبت هرگز رشد نخواهد کرد. بنابراین، باید برنامه ریزی کنید تا مدت زمان بیشتری را در کنار همسر خود باشید. مگر آنکه بخواهید خیلی زود فاتحه زندگی تان را بخوانید.

فاطمه ایمانی

بخش کلوب ازدواج تبیان

برگرفته از همشهری آنلاین، همدردی