مسجد اعظم قم

يكى از آثار دينى با عظمتى كه به همت والاى مرجع تقليد عالم تشيع، حضرت آيت الله العظمى بروجردى تاسيس گرديد، مسجد اعظم قم بوده كه در كنار حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها جهت رفاه حال زائران ساخته شد. البته اين بناى رفيع تنها مسجدى است كه با شرائط خاص آن در مجاورت آستان رفيع فاطمى بنا گرديده است.

انگيزه تاسيس مسجد

اساسى‌ترين انگيزه آن فقيه فرزانه براى بناى چنين مسجد عظيمى، اين بود كه آن بزرگوار بارگاه كريمه اهل بيت عليهم‌السلام را فاقد مسجد مناسبى مى‌ديد كه زائران بتوانند در آنجا از فضاى روحانى بيشترى بهره ببرند، لذا مشاهده اين خلأ مهم بود كه ايشان را بر چنين تصميم والايى واداشت. چنانچه خود ايشان (بنابر نقل حضرت آيت الله فاضل لنكرانى دام ظله در اين رابطه مى‌فرمود: بنا دارم در جوار حرم مطهر حضرت معصومه سلام الله عليها مسجدى چون مسجد گوهرشاد بنا نمايم).

از سوى ديگر پيش‌بينى آن بزرگوار اين بود كه حوزه مقدسه قم در درازمدت به فضايى وسيع و مناسب جهت برگزارى دروس حوزويان در سطوح مختلف به ويژه دروس خارج مراجع عظام نياز دارد و چه بهتر كه اين مركز در جوار حرم مطهر و با نام مسجد باشد. چنانچه قرار گرفتن مدفن آن عبدصالح خدا در كنار درب ورودى اين مسجد، گواهى صادق بر اخلاص و پاكى نيت اوست. و به حق مى‌توان آن را يكى از مصاديق روشن (لمسجد اسس على التقوى من اول يوم) به شمار آورد.

تاريخ تأسيس

كلنگ بناى اين مسجد در روز يازدهم ذي القعده 1373 هـ.ق، سالروز ولادت با سعادت حضرت على بن موسى الرضا عليه السلام برابر با بيست و يك تيرماه 1333 هـ.ش طى تشريفات خاصى به زمين زده شد.

مشكلات

يكى از مشكلات مهم احداث مسجد در اين نقطه، محدوديت مكانى زمين و ناموزون بودن آن بود. چون به طورى كه مشاهده مى‌شود، مسجد از يك طرف به آستانه مقدسه و از طرف ديگر به ساحل رودخانه محدود است كه ضلع غربى آن حدود 120 متر و قاعده آن حدود 15 متر مى‌باشد. مشكل ديگر وجود خانه‌هايى بود كه در محدوده زمين مسجد قرار داشت كه خريد آن‌ها هزينه زيادى را مى‌طلبيد. اما به دستور آن بزرگوار با مشكلات زيادى همه آن خانه‌ها خريدارى و رضايت صاحبان آن‌ها جلب شد. همچنين بيش از 3000 متر از كنار مسجد بالاسر از بيوتات و متعلقات آستانه مقدسه بود كه با درايت خاص ايشان در حريم مسجد قرار گرفت.

سرانجام با عنايات الهى و رفع مشكلات ياد شده، نقشه ساختمانى مسجد زير نظر مهندسان و معماران كارآزموده‌اى چون مرحوم ((لرزاده)) به

طور دقيق و جامع طراحى شد و بر اساس آن، ساخت مسجد آغاز گرديد و پس از شش سال كار متمادى عمده كارهاى ساختمانى آن به پايان رسيد و در نيمه اول سال 1339 هـ.ش با اقامه نماز جماعت توسط حضرت آيت الله العظمى بروجردى افتتاح و مورد بهره‌بردارى قرار گرفت.

مشخصات ساختمانى مسجد

مجموع مساحت مسجد تقريباً 12000 مترمربع است و كليه ساختمان آن با بتون مسلح بنا گرديده ولذا اين مسجد از نظر استحكام از بناهاى كم‌نظير اسلامى است. مسجد داراى چهار شبستان مى‌باشد كه مساحت شبستان زيرگنبد 400 مترمربع و شبستان‌هاى جانبى آن هر كدام 900 مترمربع مى‌باشد و در طرف شمال مسجد نيز شبستان زير ساعت با مساحتى حدود 300 مترمربع قرار دارد. ارتفاع سقف هر يك از شبستان‌ها با سطح آن حدوداً 10 مترمربع است. در ضلع غربى مسجد سرويس بهداشتى و وضوخانه مسجد و يك سالن آسايشگاه براى خادمين احداث شده است. همچنين كتابخانه‌اى با دو سالن مطالعه و يك سالن مخزن در ضلع غربى صحن مسجد بنا گرديده است كه درب ورودى آن در طرف راهرو ورودى مسجد اعظم قرار دارد.

مسجد به سبك معمارى اسلامى بنا شده است كه داراى گنبد بسيار بزرگى به قطر 30 مترمربع و به ارتفاع 15 مترمربع از سطح پشت بام و به ارتفاع 35 مترمربع از كف شبستان مى‌باشد و داراى گلدسته‌هايى بلند به ارتفاع 25 مترمربع از سطح زمين است و داراى دو مأذنه به ارتفاع 5 مترمربع مى‌باشد و همچنين يك برج با ساعت زنگى بزرگ و زيبا در شمال مسجد قرار دارد كه از چهار جهت ديده مى‌شود.

اين مسجد از نظر تزئينات و كاشي‌كارى و جلوه‌هاى هنر اسلامى از نمونه‌هاى بديع كاشي‌كارى در قرن اخير به شمار مى‌رود. فرش‌هاى داخل شبستان‌ها از نوع قالى كرمان است كه مخصوص مسجد بافته شده است. مخارج مسجد را عمدتاً مردم متدين و تجار خيرانديش جامعه اسلامى به عهده داشتند كه مخارج ساختمانى آن را تا روز افتتاح كه بالغ بر مبلغ 6/000/000 تومان مى‌شد، تأمين نمودند.

حضرت آيت الله العظمى بروجردى همواره با اقامه نماز جماعت مغرب و عشاء و همچنين نماز ظهر و عصر در ماه رمضان و برگزارى مراسم مذهبى در شهادت و ولادت ائمه معصومين عليهم‌السلام موجبات رونق هر چه بيشتر مسجد را فراهم نمود. ولى متأسفانه ديرى نپاييد كه عمر پربركت آن قائد عظيم‌الشأن شيعه به سر آمد و سرانجام در سيزدهم شوال المكرم سال 1341 هـ.ش امت اسلامى و شيعيان جهان بالاخص حوزه علميه قم در فقدان آن فقيد فرزانه به سوگ نشستند و جامعه اسلامى در عزا و ماتم فرو رفت.