باز می گردد نگار از مهد عشق
منظومه اي در بازگشت ولي والا آيهالله خامنهاي از سفر قم
بـاز مـيگـردد نگار از مـهـد عـشق
اصغر فردي تنها شاگرد استاد شهريار منظومه بلندي را براي رهبر انقلاب سروده است.
1-
يــار بــاري مـــيرســـــد از راه بــاز
از پـياش يـک قــافـله اشـک و دعـا
گوئــيـا از خـسـتــهجـانــي، مـيشــود
نــوشــداروي شـفـابــخــشــي جــدا
دامــــنآويــــز آمـــده دريــــا دلان
دســت بــر بــالاي خــورشــيــد ولا
ديـده گـريـان هـر کـسي را از شعف
2-
يــار بـنـشـسـتـهاسـت بـر بـال مـلـک
بـارَد از نـُـه آســمـان نـور و عـُطـور
در فـُــتـــور و دَرد اهـــل بـــدرقـــه
پـيـشـبـازان گـرم بـا ســور و ســرور
خـلـق و سـيـنـه سـيـنـه سـوزِ انـتـظار
خلق و دامن دامن اشک شوق و شور
سـرزنـان جـمـعـي، گـروهـي سرفشان
3-
در جـلــوس "شـيــخ " بـهـر الـوداع
گـرد آن مـه را گـرفـتـنـــــد اختران
پـيـر را بــا مــوکـبِ کـوکـبمـثـال
بـُرده در آغـوشِ نـورش کـهـکـشان
گـشـتـه نـوريــنِ قــريـنِ نـــيـّـريــن
مـيهمـانِ "شـيـخ " را خـود مـيـزبــان
"مـيـر خـوانساري " دو اِخوانالهدي
4-
پـيـر را چـونـان نـگـيـنـي بـيبَـديـل
حـلـقـه حـلـقـه در مـيـان بـگرفتهاند
بـدرقـهگـر پـشـتِ سَـر، سَـر ميدهد
آيـهالـکـُـرســي بــه آوازي بــلــنــد
سـايـبـان گـسـتـرده ابـري بـر سـرش
افـکـَنـَد بـر پـاش رَعدي چون کمند
عـقـدة دل مـيگـشــايــد آســمــان
5-
"خواجه " و "صدرا " و "سـينا " مستمع
هــرکـس او، بـرچـيده مـا و من همه
او بـه تـنهـائي تـو گو صد شهر عشق
گــوئيا گـنجـيـده در يـک تـن هـمـه
تـا گـشـايـد لـب بـر احـوال و کـلـم
يــکصــدا گـويان بـر او احسن همه
طُـرفـهُالـعـيـنـي ازو بــر مــن هــمـه
6-
لـيلـهالـقـدر اسـت از فـضـل و فيوض
صـحــبت آن خـسـرو شـيريـن کلام
بـادة گـلـقـنـد گــوئــي ســرکــشــي
از مـرصـــع جــام گــلفـامــي مــدام
هـمـچـو کـشـکـول گــل مــولا ازاو
مـيشــود جـويـنـده مَـقـضـيالـمَـرام
بـا بـيانـي کـشّ و شـيـرين و رشــيق
7-
از زَمَــخـشَـر بـــانــگ لِـللـه دَرُّک
خـيـزد آندم کـه تـو بـگـشـائـي دهن
گـر بـپـرسي "تـاليات امروز کيست؟ "
او به تُـرکي گويدت: والله کي سن!
در بـــلاغــت صـــاحــب عَــبّــاد را
نـطـق تـو بـسـتـهاسـت بـاب انـجـمـن
در فصاحت کس عــديـلت نيست، نيست
*******
8-
گـاه صـائـبدن اوخـور بـيـتالـغــزل
مهرعلي دن گـه لـُغـَز سـاز ائـيـلهيـر
ايـستـيطـبـعيـنـدن بـولاغلار قـاينايار
قيـشدا اولـسـا مـجـلـسـي يـاز ائيلهير
هـرکـسـي درگـاهـيـنـا ايـستـر، سـنـي
"فـرديـا " دعـوت نـئـچـون آز ائـيـلهير
صحبـتيـنـدن دويماق اولماز بال کيمي
9-
فـضل اونا جدّي "زنـوزي " دن قالـيـب
کــيــش اجـدادي اونـا آئـيـن اولـوب
چون "رياضالجنّه " سير ائتميش، سؤزو
بـو سبـبدن بـال کيمي شيرين اولوب
ارث آليب "فاني "دن اول "بحرالعلوم "
کـيم بوگون سلطان ملک دين اولوب
رهـبــرْ ايـرانـه اودور تـعـيـين اولـوب
10-
تکدير اونـدا هر نه واردير، تايي يوخ
هم سـسي هم لـهـجهسـي هم صحـبتي
يوخدور اکسيکليک وجودوندا، تاري
ائـيـلـهمـيش اکـرام اونـا هـر نـعـمـتـي
عـدل وئـرميـشديـر عـدالت سورمگه
هــم ولايـــتـچــون اونــا اهــلــيــتـي
يـــوخدور اقــرانــي آرا بــنــزر اونــا
******
11-
کـاشـکـي در قـعـدههـاي قُـم شـبـي
مـينـشـسـتـم بــر در و صَـفّالـنـعـال
مـينـيـوشـيـدم بـه گــوش جــان ازو
نـکـتـههـاي نــغـز از آن بــيهــمــال
لـيـلـهالـقــدري بــه قــدرِ بــيکــران
هر شبِ مشحون ز شور و شعر و حال
يـاد دارم لـيـلــهالــقــدري چــنـيـــن
12-
شـاعــرانـي شــاد، گــرم پــيــشــواز
نحـويـانـي سـرد، خـسـتـه، بـيرمــق
ايـن مـلالت از جـدائـيهـاسـت، پس
عـطفُ إن يمـکن بلا ضعفٍ أحق
بَـهـر تـسکـيـن زيـرلـب گـفـتا کسي:
نـصـب مختار لَدَى ضعفِ النسَق
هـرکـسـي بـر نـَحـوِ خـود در اشتياق
13-
ابـن جـنـّي، بـن هـشـام و سـيــبْـوِيـه
اَخـفَـش و حيـّان و نضــر ابن شميل
ابـن مـالـک، الـريـاشـي، اَصـمَـعــي
مـؤرج و بـــوالأسـوَد و ابـن عـقـيـل
ابــن صـــائـــع، ابـــــن دلاّد و وِلاد
صـالـح الـشـاعـر، سـُيـوطي، الخليل
بصري و کوفي و رازي صف به صف
14-
نحويان را نـصـب و وصل انجام شد
حـال رفـعِ فـصـل را هر کـس مُجِد
هـر کـسـي جـاهد به جـذب ميل او
مـاندنـش لـيـکن "تـِلا مـا لَـم يـُرِد "
پـيشـبازان چـون "الف " ايـسـتـادهاند
در پـس و پـيـش "اَطـَعـنـا " مـنفرد
أي فــعــلٍ آخـــرُ مِـــنــهُ الـــــف
15-
زمـرهاي نـاعـاشــقِ مــنــطــقمــدار
بـر زبـانـشـان مُـهمـل و مُـستعمَلات
جهل و بسط و دال و مدلول و قياس
وضعولفظ و وهم و عقل و طبع و ذات
حملو عنوان و معنون قسم و وصف
مـرتـجـل، مصـداق، مفهوم و ثبات
خـويـشپـنـدارانِ "سـيـنـا "تـالـيـان
16-
نـِحـلـهاي انـديـشـهمـرد و فـيلسوف
نـَجــلـهاي جانبست و پيوست الست
هـيـکـلالـنـور و همه قـَليـا و هور
جــوهـرِ جـاري، هـيـولايـانِ مست
نـشـئـهشان از عالَمِ ذرّ است ليک
بر دل اندوهي گرانشان عارض است
تـا ز تـو بـرخـاسـت بـانـگ الرحيل
17-
زانـکـه چـنـدي شـد دِمـاغآلُفتگان
جـرعـهنـوش بـادة آن مـشـربانــد
بـا مـنـاجـات تـو مـألـوف آمـدنــد
حـال مــأنــوس نـَـواي يــاربانــد
ايـن جـدائـي شد شکنج و رنجشان
زان سبـب آشفـته در تاب و تباند
دردِ عشقاستاين و درمانيش نيست
18-
بـاز مـيگـردد نـگار از مـهـد عـشق
مـلـتـهـب جـمعي ز شوق وصل يار
زمـرهاي حـسـرتنـشـين کـنـج غم
زمــرهاي آمــاده بـــوس و کـنـــار
زمـرهاي خـشـنـود از روز وصـــال
زمـرهاي از شـام هــجـران دلـفـکار
هـر کسـي را اضطرابي در دل است
19-
يـک زبـانِ قُـم بـگويد: نک فراق!
يک زبان: کاش آخِرُالعهدَش مباد
او نه دوري ورزد از قُــم يکنَفَس
هــم مــبـادا قُـم کـنـد زو اِبـتـعــاد
"بيبي " انديشد ز "وَعـثـاءالسـفـر "
داعـي وُلــــدش "عـلـيبـن جـواد "
هم بـه اعوان "سـبـيلالـشـاهـدش "
20-
احـتـرامـت را، ز جـا برخـاسته است
پـيـرْشـهــرِ دانــش و داد و قــيــام
چـنگ انـدر چـيـن و عـطفِ دامَنَت
داده، مـهـر و عـاطفـت جويد مدام
سر به پهن سينهات بُردهست و دست
کـرده در آغـوش، گـرم اســتــلام
بـا تـو گـويـد قـصـههـا از غـصهها:
21-
ـ (شـامِ شـومـي زد حـرامي دستبند
دسـت روح الله را بـربـست و بـُـرد
فـوج فـوج ابـناي صـالــح را ربـود
دستـبـردي زد دري بشکست و برد
دُرّ شـهـواري چـنـان "عـلامـه " را
رنـجها داد و ورا دل خـسـت و برد
بـر "الـهـي " گشتمي دارالـغـريب
22-
ني کنونم "حـائـري "ني "فيلسوف "
نــيسـت "اربـابـي " کـه آلامم برَد
ني "خـميـني " و "اراکــي " اي دريغ
زنـگ غـم از خـاطـر مـن بـســتـرد
نيست "قـاضي " تا فکور و بيغرور
از گــذرهــاي مــلـولــم بــگـذرد
ني دگر "داماد " و "صدر " و "حجّتم "
23-
چـنــد دُرّم دســت طــرار فــلــــک
بُــرد تــا بــازم شــود غــربــتفــزا
رفت "مشکيني " و "تـبريـزي " ز دست
رفـت "فـاضـل " بـازگشـت از نو عزا
فـرقـت "گلـپـايـگانـي " بـس نـبـود
داد داغ نـــو نـــواَم دســت قــضـــا
کو به دامـان آن خـداونـدان فـضـل؟
24-
گَرد بگـرفـتـهاسـت صحن "آسـتـان "
سـرد و سـاکت "چـارمردان " و "اِرَم "
نـه "صـفـائـيـه " صفابخــشام دگـر
نـه نـشــاطــي در "خـيـابـان "حــرم "
نه دگر جـاريسـت رود از سيـــنهام
تـــا کـه گـَردِ انــدُه از رخ بــسـتُرم
چـلـچـراغ آويـزم از کـوي و گـذر
25-
دلگشايـم گـاه چـون گـلـدســتـههـا
گـاه غـمـگـيـنـم چـنان "دارالسلام "
اي دريـغـا از حـضـيـضِ گـهـگـهم
بـا تـو هـسـت ايـام اوجـم مـسـتـدام
بـا تـو شـکران آورم کـز دسـت تــو
پــايـگـاه حـــــوزه مـييـابـد قــوام
بـاز بـر مـيگـردد ايـنـجـا احـتـشـام
26-
ديرسالي شد کـه چـنـديـن رخ نـداد
بـخـت قـم را ايـنچـنين شور و شعف
خـستــه جـان بـود از بـلـيـات زمـان
روزي اولادش بـه دامـن شـد تـلــف
مهد "فيضيه " بـه خـون غـلـطـيـد بـاز
خـون فـشان شـد ديـدة شـاه نـجــف
ثُلمههائي سخت بـر جـانـم نـشـسـت
27-
حـــالــيــا چــون نـشــئـة سـيـالـهاي
بــر رگـانـم تـازه خـون شـد تـا روان
نـک کـهـنسـالـي قـريـن قـرن، شـد
نــوجــوان از دولــت بــخــت جـوان
گـرمـي دســتـت دريـغ از مـن مـدار
گـاهـي از روزن چـنـيـن نورَم فـشـان
گه درآي از در، شـبي بـيـتـوتـه کـن
28-
گام سنگين کن درنـگآر از کـرم
تـــا چـَــشـَم دُردِ وِداد از جـام تــو
بـو کـه گيـرم بـاري از پـيـراهـنت
عـطــرِ اخـوان و بــنـي اعـــمـام تـو
شـــهـــرتـي بـاز افــکـنـم آفــاق را
از شـکـوه و شـوکـت تـو، نــام تـو
باز پـيش افـتــم در ايـن يـومالـرّهـان
29-
ديدي آن جوش و خروش و کوههها
در خـــيـابـــانهـاي دريـابـار شـهـر
آن دُرِ غــلـطـان که بـر رود اوفـتـــاد
دره بـــه دريـــا بـُـرد در دامـان نــهـر
خشک چوبي کاو به خشکي جاگزيد
مــانــد بـا دريـاي بـيپــايـاب قـهـر
دور مـاند از مـوج و فـوج خلق، دور
30-
دشمنت ميديـد و نـاخـن مـيگَـزيـد
آن تــلاطـمهـاي جـوشـان را بـه قُـم
از دهـنـشـان بـر نـيـامـد هـيـــچ لاف
ماند حيران، مات، مضطر، بُکم و صُم
"بحرها در جـوشـشان کف ميزدنـد "
خــلـق بـر خـصـم چـنــدان اُشـتـُلـم)
گـفـت و بـشکفت و دگر دم بر نهفت
*******
31-
يـار را هـم نـيـسـت پـاي آمــــــدن
نيــتـش ياراي دل کنــدن ز دوسـت
لـيـک ايـن سـوي دگــر دلــدادهاي
بــيشـکـيـبـا در پـي ديـدارِ اوسـت
بــيـقــرارِ يــار جـمـعــي مـنـتـظـــر
کس ز دلشادي نميگنجد به پوست
تـــا مـگـر ايـن انـتـظـار آخـر شـود
32-
جـاري انـدر جـادههـاي بـيـکـــران
هين دَمـَنـده ســيلِ خـيـلِ رودِ خـلـق
الـســــلام از پـيـش و فـريـاد درود
بـشـنو ايــدر از پـيات بـدرود خـلق
همچو موسائيست در آغـوش نيـل
رهبر مـحـبوبِ حـق، مـجـدودِ خـلق
هر کران بانگ درآي است و درود
تهيه و تنظيم : مهسا رضايي - ادبيات تبيان