باب الجنة زمینیان

خشم از راهى رفت و موساى کاظم از راه دیگر؛

آن گاه،

درها گشوده شد و بهارى به دنیا آمد که

میان دو واژه «رضا» و «صادق»، جمع معانى شد؛

زاده صادق و پدر رضا،

آن که با شکفتن خویش، آدمى را بر پلّکان هفتم از نردبان تکامل،

به معبود نزدیک تر مى کرد.

سلام بر تو اى دریچه روشن عبودیّت

که باب الجنة زمینیانى.

آن هنگام که زاده شدى تا مفهوم صبر بر مصائب را در صحنه روزگار،

به تصویر بکشى،

ترانه‌هاى گم شده عشق پیدا شدند

تا سرود مبارک باد حضورت را با افلاکیان زمزمه کنند.