فنون آتش بس ميان کودکان

چرا کودکان با هم دعوا مي کنند؟

بچه ها به دلايلي با هم بحث و دعوا مي کنند و همديگر را اذيت مي کنند. گاهي آنها خسته، عصبي و گرسنه هستند، گاهي نيز به دنبال جلب توجه هستند، گاهي مي خواهند قدرت خود را اثبات کنند و گاهي نيز دنبال يک همبازي و همراه مي گردند.

اگر بدانيد بچه ها چرا با هم دعوا مي کنند شايد اين موضوع بتواند به شما کمک کند تا بدانيد چه کاري را بايد انجام دهيد تا اين تنش ها کاهش يابد و روابط دوستانه تري بين بچه ها حاکم شود. در زير به عللي اشاره ميشود که شايد در مورد فرزندان شما هم صدق کند:

1. توجه نکردن به نيازهاي اساسي آنان

وقتي بچه ها خسته، گرسنه و عصبي هستند، احساس لذت، شادي و همکاري با يکديگر را ندارند، اگر به آنها کمک کنيد چند دقيقه استراحت کنند، اگر خسته و خواب آلود هستند به آنها کمک کنيد تا کمي بخوابند، يک خوراکي يا نوشيدني خنک به آنها بدهيد و يا يک کار جالب را براي آنها تدارک ببينيد ممکن است به طور شگفت انگيزي جوّ صلح و آرامش به خانه حکمفرما شود.

2. تلاش براي بدست آوردن توجه

بعضي اوقات براي اينکه بچه ها توجه والدين را جلب کنند وارد يک عادت بد و چرخه معيوب مي شوند. تا زماني که آنها ساکت، آرام و منطقي هستند و با هم همکاري و بازي مي کنند، شما سرگرم کارهاي خودتان هستيد و هيچ توجهي به آنها نداريد. اما بلافاصله که جنگ و دعوا را با هم شروع مي کنند شما سر صحنه حاضر مي شويد، با آنها حرف مي زنيد، حتي آنها را دعوا مي کنيد، نصيحت ميکنيد و براي آنها وقت مي گذاريد. اگر در خانه شما اين حالت وجود دارد، وقت آن است که با يک برنامه ريزي صحيح و تجديد نظر در برنامه هاي گذشته تصميم بگيريد:

• زماني که فرزندان شما رفتار خوب و مناسب دارند، به آنها توجه کنيد و آنها را تشويق و تحسين کنيد.

• سعي کنيد نسبت به دعواها و جر و بحث هاي کوچک بي توجه باشيد، گويي نه چيزي مي بينيد و نه چيزي مي شنويد، سرگرم کار خودتان شويد، خونسرد و آرام بمانيد و از نگاه کردن به انها اجتناب کنيد. بعضي مواقع لازم است کارهاي بچه ها را ناديده بگيريد. البته مشروط به اين که هيچکدام از آنها در معرض آسيب و خطر نباشند.

• به بچه ها بياموزيد که توجه را به روش مثبتي بطلبند و با رفتارهاي منفي متوسل به جلب توجه نشوند. مثلا به فرزند خود بگوييد: موقعي که دلت مي خواد من بغلت کنم و نوازشت کنم به من بگو. من هميشه نمي توانم براي يک مدت طولاني با تو بازي کنم اما مي توانم زماني را براي خواندن کتاب براي تو بگذارم، جيغ و فريادهاي تو گوش مرا اذيت مي کند، سعي کن شانه هايم را تکان دهي و آرام خواسته ات را بگويي.

• زماني را به هر کدام از بچه ها اختصاص دهيد. مطالعات نشان داده که توجه يک به يک با زمان 20- 15 دقيقه براي هر بچه در طول روز بطور قابل توجهي از رفتارهاي پرخاشگرانه و نق زدن او مي کاهد. مثل:

بازي کردن با او، خواندن کتاب براي او، يا بطور خيلي ساده درگير کردن او در فعاليت هاي معمول روزانه (مثل، شستن ماشين، گردگيري، آشپزي و …) راه هاي خوبي براي توجه مثبت به کودک هست.

3. مقايسه کردن کودکان با يکديگر

گاه شما متوجه نيستيد ولي ممکن است به دلايل مختلف بچه ها را با يکديگر مقايسه کنيد. شايد فکر مي کنيد چنين مقايسه اي کودک را شرمنده کرده و انگيزه اي مي شود تا او بهتر عمل کند، اما برعکس، مقايسه کردن باعث ايجاد حسادت و رشک در بچه ها مي شود و روابط آنها را با هم خراب ميکند.

4. توانايي متفاوت کودکان در همکاري و بازي کردن با هم

به نظر مي رسد بعضي از بچه ها يک توانايي خاصي براي جذب خواهر يا برادرشان به بازي دارند ولي عده اي از بچه ها در اين زمينه مشکل دارند و زود به اين نتيجه مي رسند که بايد با بحث و دعوا برادر يا خواهرشان را درگير بازي کنند.

يعني هدف اصلي آنها اين است که با خواهر يا برادرشان بازي کنند اما نمي دانند چگونه بايد شروع کنند و اين کار را انجام دهند.

شما به کرات اين جملات را از زبان فرزندانتان شنيده ايد (بايد با من بازي کني، مامان ببين نمي خواد با من بازي کنه، من حوصله ام سر رفته.اصلا حالا ديگه نوبت منه که پلي استيشن بازي کنم و..)

• شما مي توانيد به فرزندانتان بياموزيد که چگونه با يکديگر ارتباط بهتري برقرار کنند.به بچه ها کلماتي را ياد دهيد که باعث بازي بهتر و همکاري بهتر آنها شود.

•  فعاليت هايي را تدارک ببينيد که براي سنين مختلف جالب باشد و بچه هاي با گروه سني متفاوت بتوانند و علاقمند باشند که آنها را انجام دهند. بچه هاي بزرگتر خيلي زود از بازي با بچه هاي کوچکتر خسته مي شوند، چرا که بچه هاي کوچکتر مي خواهند بازي کنند اما مهارت هاي محدودي دارند.به بچه هاي بزرگتر ياد دهيد که چگونه براي وادار کردن بچه هاي کوچکتر به بازي به آنها تکاليف ساده بدهند.

• وقتي را براي هر کدام از فرزندان خود اختصاص دهيد و با آنها فعاليت هايي را انجام دهيد که متناسب با سن، علايق و نيازهاي آنهاست.

شرايطي را ايجاد کنيد که هر کودکي احساس کند بي نظير و خاص است. لازم نيست و يا حتي ممکن نيست که با بچه ها بطور مساوي رفتار کنيد.

منبع: انجمن روانپزشکي کودک و نوجوان

تنظيم و تلخيص براي تبيان- مريم عطاريان

مقالات مرتبط

اشتباهاتي که والدين مرتکب مي شوند

به آساني ، ايجاد حسي خوب

دارندگان بچه هاي سر به هوا

چقدر او را مي شناسيد؟

سپري در برابر آتش