واقعه‎ای در كنار مقام ابراهیم

در سفرى كه استاد جوادى آملى به سال 1351 ه. ش به مكه معظمه مشرف گردیدند، حادثه‎اى روى داده كه از زبان خودشان بدان اشاره مى‎كنیم:

در آن سفر دستمان به حجر الاسود نرسید و نتوانستیم استلامى بكنیم، ولى در كنار مقام، بالاخره فرصت مختصرى دست مى‎دهد. مقام ابراهیم (علیه‎السلام) سنگى است كه در قفس‎هاى قرار دارد و اثر دو قدم بر آن است، اما اثر انگشتى به نظر نمى‎آید. چند سانتى ضخامت دارد و معروف است كه اثر دو پاى حضرت ابراهیم(علیه‎السلام) است و حضرت روى این سنگ پا مى‎گذاشته‎اند و بناى كعبه را مى‎چیده‎اند. این به ذهن نمى‎آید كه این اثر دو تا پا باشد، براى این كه هیچ اثر انگشتى نیست مگر این كه كفش باشد كه باز ممكن است قابل توجیه باشد. بالاخره مثل این كه باور كردنش تعبد بیشترى مى‎طلبد و همان طور كه من نگاه مى‎كردم به این سنگ مبارك، خوب كه نگاه كردم، دیدم سمت چپ آن سنگ اگر كسى پشت به خانه كعبه بایستد ـ روى آن نوار با خط خیلى عالى نوشته بودند: «ولا یؤده حفظهما.» این جمله مبارك آیة الكرسى را كه خداى سبحان مى‎فرماید:

حفظ آسمان و زمین براى ما دشوار نیست و ما را خسته نمى‎كند، ما اگر بخواهیم دو پا را حفظ كنیم، براى ما خیلى خستگى ندارد... وقتى در نوار این سنگ دیدم، خیلى خوشحال شدم و براى دوستان نقل كردم. آقایان و دوستانى كه در سال‎هاى بعد به مكه مشرف شدند براى این كه این خط را با این خصوصیات ببینند، هر چه گشتند آن را نیافتند. من خودم كه باز اخیراً مشرف شدم، رفتم ببینم، هر چه گشتم نبود. آن كسى كه مسؤول آن قسمت است، گفت: دنبال چه مى‎گردى؟ گفتم: دنبال یك چنین چیزى، گفت: مگر این كه در كتاب خوانده باشى، اینجا نیست. آنجا واقعاً آیات و بینات است.

برگرفته از داستانها و حكایتهای حج، رحیم کارگر

گروه دین و اندیشه تبیان، هدهدی.