حكمت اختلاف معجزات پیامبران

متوكل ابن سكیت را برای آزمون امام می‌طلبد

متوكل از عالم بزرگ عصر خویش یعقوب بن اسحاق مشهور به "ابن سكیت" خواست كه از امام هادی علیه السلام سؤالاتی بپرسد تا حضرت از جواب باز ماند و از مقام و شوكت امام بكاهد .

"ابن سكیت" سوالی دشوار آماده كرد. در كاخ عباسی انجمن علمی فراهم شد كه در آن، متكلمین، فقها و در رأس آنان متوكل در آن جمع بودند. ابن سكیت از امام هادی (علیه‌السلام) این سؤال را مطرح نمود:

"چرا خداوند معجزات پیامبران را گوناگون قرار داد؟"

"چرا خدا موسی را با معجزه عصا و ید بیضاء، عیسی را با معجزه بهبود بخشیدن به افراد مبتلا به مرض پیسی و نابینا و زنده كردن مردگان و محمد (صلی الله علیه و آله) را با معجزه قرآن و شمشیر مبعوث كرد؟"

امام در پاسخ فرمود:

خداوند موسی را با معجزه عصا  و ید بیضا، در زمانی مبعوث نمود كه "سحر" عنصر غالب جامعه بود بنابراین خداوند با این معجزه او را برانگیخت تا سحر آنان را مغلوب اعجاز خود نماید و آنان را مبهوت و درمانده كند و حجت را به آنان تمام نماید .

و عیسی را با اعجاز درمان برص و كوری و زنده كردن مردگان به اذن خدا در زمانی فرستاد كه طب و پزشكی در جامعه غالب بود. خداوند پیامبر اسلام را با قرآن و شمشیر در زمانی برانگیخت كه شعر و شمشیر بر جامعه مسلط بود، پیامبر نیز با قرآن تابان و شمشیر برّان، شاعران را مبهوت و شمشیركشان را منكوب كرد و حجت حق را برایشان ثابت نمود.

در مقابل جواب امام، ابن سكّیت پرسید: «پس الآن حجت چیست؟» حضرت امام هادی علیه‌السلام فرمود: «عقل كه دروغ‌پرداز بر خداوند را می‌شناسد و او را تكذیب می‌كند.»

ابن سكیّت اظهار درماندگی و ناتوانی كرد و از ادامه بحث خودداری نمود یحیی بن اكثم شروع به توبیخ كردن او نمود و گفت: ابن سكیت را چه به مناظره! 

منبع:

شریف قرشی، باقر،‌ تحلیلی از زندگانی امام هادی علیه السلام.