نقطه خطه صبر و تسلیم
نقطه خطه صبر و تسلیم
در مدح امام موسی بن جعفر الكاظم سلام الله علیه
باز شوری ز سر میزند سر
شور شیرین لبی پر ز شكر
با قد و قامتی چون صنوبر
حلقه زلف او دام دلها
عنبر آسا به از نافه تر
آنكه در چین زلفش دل من
چون غزالی پریشان و مضطر
روی او دلربا آفت عقل
بوی او جانفزا روح پرور
غمزه‌اش جان ستاند به مژگان
گه به شمشیر و گاهی بخنجر
شعله روی او آتش افروز
عاشق كوی او چون سمندر
مطربا شام هجران سحر شد
می‌دمد صبح و صلی منور
ساز عیشی كن و نغمه‌ای زن
تا كه گوش فلك را كند كر
تا به كوری چشم رقیبان
بهره بر دارم از وصل دلبر
ساقیا از خم عشق جانان
باده باید بریزی به ساغر
ساغری سبز همچون زمرد
باده‌ای همچو یاقوت احمر
باده‌ای تلخ كارد به سر شور
لیك شیرین چه قند مكرر
تا مرا توسن طبع سركش
رام گردد نه پیچد ز من سر
تا مرا بلبل نطق گویا
عندلیبانه گردد ثناگر
در مدیح خداوند گیتی
روح عالم، روان پیمبر
عقل اقدام، امام مقدم
در حدوث زمانی موخر
نسخه عالیات حروف است
دفتر عشق و عنوان دفتر
مشرق آفتاب حقیقت
مطلع نیر ذات انور
آنكه از نور ذاتست مشتق
وانكه در كائناتست مصدر
كنز مخفی اسرار حكمت
معرفت را است تا بنده گوهر
مظهر غیب مكنون مطلق
اسم اعظم در او رسم مضمر
شاه اقلیم حسن الهی
كز ستایش بسی هست برتر
ترسم از غیرتش گر بگویم
ماه كنعان غلامی است در بر
یوسف حسن او صد چو یعقوب
در كمند فراقش مسخر
با گلستان حسنش ندارد
پور آزر هراسی ز آذر
با كلیم آنچه شد از تجلی
می‌كند نور او صد برابر
طور سینا و انی انا الله
روضه قدس و موسی بن جعفر
كاظم الغیظ باب الحوائج
صائم الدهر فی البرد و الحر
قبه كعبه بارگاهش
آسمان حلقه‌ای بر در او
بلكه از حلقه‌ای نیز كمتر
آستان ملك پاسبانش
كوی امید كسری و قیصر
مستجیر درش دشمن دو دوست
مستجار مسلمان و كافر
ای مدیر مناطق دمادم
وی مدار دوائر سراسر
نقطه خطه صبر و تسلیم
در محیط مكارم چه محور
در حقیقت توئی شاه مطلق
در شریعت تو هفتم امامی
حاكم و معنی چار دفتر
عرش را فرش راه تو خواندم
هاتفی گفت ای پست منظر
طائر سدره المنتهی را
طائر همتش بشكند پر
اولین پایه‌اش قاب و قوسین
آخرین پایه بگذار و بگذر
آنچه در قوه وهم ناید
كی تواند كند عقل باور
ای امید دل مستمندان
نیست این رسم آقا و چاكر
یا بیفكن مرا در چَه گور
یا كه از چاه محنت برآور